پرسش :
خداوند جهان را با نظام احسن آفريده ،پس معجزه، كرامت و امثال آن که به نوعی بر هم زدن نظام عالم است چگونه ممکن است ؟
پاسخ :
ما يك نظام عِلّي داريم و يك نظام عادي. ذات اقدس اله جهان را بر اساس نظم علّي يا علّت و معلول آفريد، يعني هر معلولي با علتي خاص در ارتباط است و از علت خاص، معلول مخصوص پديد مي‌آيد. يكي از قوانين اصلي نظام علّي حاكم بر جهان هستي اين است كه ذات اقدس اله بايد بشر را بپروراند، تربيت كند، هدايت كند و وحي و نبوت را نصيب اين مردم كند. مردم كه نمي‌دانند فلان شخص پيغمبر است يا نه، بنابراين براي تشخيص پيامبر ناچارند از كرامت و معجزه استفاده كنند. پيامبر بايد نشانه‌اي بياورد كه ادعاي خود را ثابت كند و نشانه درستي ادعاي پيامبر همان معجزه اوست. بنابراين خود وحي و نبوت همراه با معجزه، جزء نظام عِلّي حاكم بر عالم است.
كاري كه معجزه مي‌كند اين نيست كه نظام علّي را بر هم بزند بلكه معجزه خرق عادت است نه خرق عليّت. معناي اعجاز اين نيست كه معلولي بدون علت پيدا شود، بلكه معناي اعجاز اين است كه اين شيء (معجزه) علت‌هاي فراواني دارد كه بعضي از آنها شناخته شده و برخي ديگر شناخته نشده است مگر براي اولياي الهي.
اگر كاري از راه علل شناخته شده صورت گيرد مطابق با نظم علّي و عادّي است. و اگر از راه علل ناشناخته صورت پذيرد مطابق با نظم علّي هست ولي عادّي نيست و معجزه خرق (خلاف) عادت است نه خرق عليّت. بنابراين نظام حاكم بر جهان با معجزه و كرامت بر هم نمي‌خورد و هيچ تغييري نمي‌كند.
( آیةالله جوادی آملی )
ما يك نظام عِلّي داريم و يك نظام عادي. ذات اقدس اله جهان را بر اساس نظم علّي يا علّت و معلول آفريد، يعني هر معلولي با علتي خاص در ارتباط است و از علت خاص، معلول مخصوص پديد مي‌آيد. يكي از قوانين اصلي نظام علّي حاكم بر جهان هستي اين است كه ذات اقدس اله بايد بشر را بپروراند، تربيت كند، هدايت كند و وحي و نبوت را نصيب اين مردم كند. مردم كه نمي‌دانند فلان شخص پيغمبر است يا نه، بنابراين براي تشخيص پيامبر ناچارند از كرامت و معجزه استفاده كنند. پيامبر بايد نشانه‌اي بياورد كه ادعاي خود را ثابت كند و نشانه درستي ادعاي پيامبر همان معجزه اوست. بنابراين خود وحي و نبوت همراه با معجزه، جزء نظام عِلّي حاكم بر عالم است.
كاري كه معجزه مي‌كند اين نيست كه نظام علّي را بر هم بزند بلكه معجزه خرق عادت است نه خرق عليّت. معناي اعجاز اين نيست كه معلولي بدون علت پيدا شود، بلكه معناي اعجاز اين است كه اين شيء (معجزه) علت‌هاي فراواني دارد كه بعضي از آنها شناخته شده و برخي ديگر شناخته نشده است مگر براي اولياي الهي.
اگر كاري از راه علل شناخته شده صورت گيرد مطابق با نظم علّي و عادّي است. و اگر از راه علل ناشناخته صورت پذيرد مطابق با نظم علّي هست ولي عادّي نيست و معجزه خرق (خلاف) عادت است نه خرق عليّت. بنابراين نظام حاكم بر جهان با معجزه و كرامت بر هم نمي‌خورد و هيچ تغييري نمي‌كند.
( آیةالله جوادی آملی )
