پرسش :
آيا دين به عنوان يك هدف مستقل به سياست پرداخته است يا در حدّ ضرورتي كه زمينه سعادت اخروي باشد؟
پاسخ :
هدف مطلق و نهايي دين، نوراني شدن انسان‌ها و رسيدن آنان به شهود و لقاء الله و دارالقرار است و از اين رو، قيام مردم به قسط و عدل: ”ليقوم الناس بالقسط“(1) و حتي عبادات، همگي اهداف نسبي و متوسط دين هستند. مسائل عبادي و سياسي، وسائلي براي رسيدن فرد و جامعه به آن هدف نهايي مي‌باشند و همگي صراط و راهند و راه، هيچ‌گاه نمي‌تواند هدف نهايي باشد؛ ولي در عين حال، سياست، امري ضروري است و در همه شؤون زندگي انسان و در همه احكام و دستورهاي اسلام ملحوظ شده است؛ به گونه‌اي كه قوانين ديني، جداي از سياست نيست و سياست صحيح نيز خارج از قوانين اسلامي نخواهد بود.
(1) سوره حديد، آيه 25.
مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولايت فقيه ، ص 333)
هدف مطلق و نهايي دين، نوراني شدن انسان‌ها و رسيدن آنان به شهود و لقاء الله و دارالقرار است و از اين رو، قيام مردم به قسط و عدل: ”ليقوم الناس بالقسط“(1) و حتي عبادات، همگي اهداف نسبي و متوسط دين هستند. مسائل عبادي و سياسي، وسائلي براي رسيدن فرد و جامعه به آن هدف نهايي مي‌باشند و همگي صراط و راهند و راه، هيچ‌گاه نمي‌تواند هدف نهايي باشد؛ ولي در عين حال، سياست، امري ضروري است و در همه شؤون زندگي انسان و در همه احكام و دستورهاي اسلام ملحوظ شده است؛ به گونه‌اي كه قوانين ديني، جداي از سياست نيست و سياست صحيح نيز خارج از قوانين اسلامي نخواهد بود.
(1) سوره حديد، آيه 25.
مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولايت فقيه ، ص 333)
