پرسش :
چرا طلبه‌ها به خدمت سربازي نمي‌روند، مگر فرق افراد عادي با آنها چيست؟
پاسخ :
در رابطه با سؤال شما بايد مقدمه‌اي بيان شود و آن اين كه در تمام كشورها و از جمله در كشور اسلامي ما ايران يك سري قوانين عمومي است و يك سري قوانين خصوصي كه اين قوانين خصوصي متناسب با شرايط هر مؤسسه يا ارگان و با توجه به اهداف آن ارگان وضع مي‌شود. مثلاً ماليات يك قانون عمومي است و تمام ارگانها و مؤسسات توليدي موظف هستند ماليات بپردازند، ولي كيفيت آموزش، يكي از قوانين خاصي است و در يگانها و مؤسسات مختلف فرق مي‌كند، مثلا سبك آموزش در دانشگاه با سبك آموزش در حوزه فرق دارد.
يا مثلا رفتن به سربازي يك قانون عمومي است ولي كيفيت انجام آن متناسب با هر موسسه است و لذا كساني كه معلم هستند به عنوان سرباز معلم و كساني كه پزشك هستند به عنوان سرباز پزشك در مناطق محروم بايد به مدت دو سال خدمت كنند.
با توجه به اين مقدمه بايد عرض كنم كه اولاً يك قانون عمومي وجود دارد كه افراد مشغول به تحصيل در مدت سپري كردن تحصيلات معاف از سربازي هستند و اين قانون دربارة همه وجود دارد و طلبه‌ها تا زماني كه مشغول به تحصيل هستند مثل ديگران معاف از سربازي هستند و اگر از تحصيلات فارغ شوند يا نتوانند نمره كافي را اخذ نمايند و يا در درسها مرتب شركت نكنند، كارت معافيت آنها تمديد نمي‌شود و بايد به سربازي بروند و هيچ كسي هم از اين قانون استثناء نشده است.
ثانيا، طبق مصوبات شوراي عالي حوزه طلبه‌ها هم به عنوان سرباز طلبه به سربازي مي‌روند و در يكي از مناطق شهرستانها به تبليغ يا تدريس مي‌پردازند.
و لذا اكثر طلبه‌ها كارت پايان خدمت گرفته‌اند و عده‌اي هم در شهرستانها مشغول دوره سربازي هستند.
ثالثا اگر طلبه‌اي كارت معافيت دايم يا پايان خدمت نداشته باشد مثل ديگران از بعضي امتيازات محروم است، مثلا نمي‌تواند قاضي بشود مگر اين كه دو سال به عنوان سربازي در قوه قضائيه خدمت كند.
البته لازم به توضيح است كه لازم نيست طلبه‌ها لباس سربازي بپوشند بلكه با همان لباس در كارهاي متناسب خدمت مي‌كنند همانند پزشكان و معلمان.
( اندیشه قم )
در رابطه با سؤال شما بايد مقدمه‌اي بيان شود و آن اين كه در تمام كشورها و از جمله در كشور اسلامي ما ايران يك سري قوانين عمومي است و يك سري قوانين خصوصي كه اين قوانين خصوصي متناسب با شرايط هر مؤسسه يا ارگان و با توجه به اهداف آن ارگان وضع مي‌شود. مثلاً ماليات يك قانون عمومي است و تمام ارگانها و مؤسسات توليدي موظف هستند ماليات بپردازند، ولي كيفيت آموزش، يكي از قوانين خاصي است و در يگانها و مؤسسات مختلف فرق مي‌كند، مثلا سبك آموزش در دانشگاه با سبك آموزش در حوزه فرق دارد.
يا مثلا رفتن به سربازي يك قانون عمومي است ولي كيفيت انجام آن متناسب با هر موسسه است و لذا كساني كه معلم هستند به عنوان سرباز معلم و كساني كه پزشك هستند به عنوان سرباز پزشك در مناطق محروم بايد به مدت دو سال خدمت كنند.
با توجه به اين مقدمه بايد عرض كنم كه اولاً يك قانون عمومي وجود دارد كه افراد مشغول به تحصيل در مدت سپري كردن تحصيلات معاف از سربازي هستند و اين قانون دربارة همه وجود دارد و طلبه‌ها تا زماني كه مشغول به تحصيل هستند مثل ديگران معاف از سربازي هستند و اگر از تحصيلات فارغ شوند يا نتوانند نمره كافي را اخذ نمايند و يا در درسها مرتب شركت نكنند، كارت معافيت آنها تمديد نمي‌شود و بايد به سربازي بروند و هيچ كسي هم از اين قانون استثناء نشده است.
ثانيا، طبق مصوبات شوراي عالي حوزه طلبه‌ها هم به عنوان سرباز طلبه به سربازي مي‌روند و در يكي از مناطق شهرستانها به تبليغ يا تدريس مي‌پردازند.
و لذا اكثر طلبه‌ها كارت پايان خدمت گرفته‌اند و عده‌اي هم در شهرستانها مشغول دوره سربازي هستند.
ثالثا اگر طلبه‌اي كارت معافيت دايم يا پايان خدمت نداشته باشد مثل ديگران از بعضي امتيازات محروم است، مثلا نمي‌تواند قاضي بشود مگر اين كه دو سال به عنوان سربازي در قوه قضائيه خدمت كند.
البته لازم به توضيح است كه لازم نيست طلبه‌ها لباس سربازي بپوشند بلكه با همان لباس در كارهاي متناسب خدمت مي‌كنند همانند پزشكان و معلمان.
( اندیشه قم )
