پرسش :
حضرت مهدی (عج) چگونه نظم دهنده عالم هستی هستند؟
پاسخ :
اگر مراد سوال كننده از نظم، نظم موجود جهان آفرينش به واسطه وجود مقدس امام زمان (عج) است كه بركت‌ها و رحمت‌هاي الهي به خاطر او نازل مي‌شود، كه حضرت واسطه در فيض مي‌باشند و غيبت آن امام هم مانع از فيض رساني نمي‌باشد، چرا كه وجود امام لطف است و تصرفش لطفي ديگر.
و اما اگر سؤال اين است كه با آمدن و ظهور حضرت، چگونه جهان و عالم هستي از بي‌نظمي به در آمده و آن حضرت به آن نظم مي‌بخشد. در پاسخ بايد عرضه داشت: حضور حضرت و حكومت جهاني ايشان در عصر ظهور داراي ويژگي‌هاي منحصر به فردي است كه با وجود آنها جامعه بشري و بي‌نظمي‌هاي موجود در عالم هستي اصلاح گرديده و نظم خاصي پيدا مي‌كند. در ذيل اجمالاً به تعدادي از ويژگي‌هاي حكومت جهاني حضرت اشاره مي‌شود كه با جمع آنها، نظم موجود در آن هم تبيين مي‌شود.
1. خدمتگزاران و كارگزاران حكومت جهاني، از بزرگان و خوبان امت و اوليای الهي هستند. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «هنگامي كه حضرت قائم آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ قيام كند، هفده تن را از پشت كعبه زنده مي‌گرداند كه عبارتند از: پنج تن قوم موسي ـ عليه السّلام ـ آنان كه به حق قضاوت كرده و با عدالت رفتار مي‌كنند، هفت نفر از اصحاب كهف، يوشع وصي موسي، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسي، ابادجانه انصاري و مالک اشتر».[1]
و در روايتي تعداد آنان بيست و هفت نفر گفته شده است و قوم موسي را چهارده نفر بيان مي‌كند؛[2] «يا اين كه از اصحاب كهف به عنوان وزيران مهدي (عج) ياد شده است».[3]
از اين روايات و احاديث هم خانواده آنها فهميده مي‌شود كه بار سنگين حكومت موعود، بر دوش افرادي است كه بارها آزمايش شده‌اند و شايستگي خود را در آزمايش‌هاي گوناگون به اثبات رسانده باشند از اين رو مي‌بينيم كه در رأس حكومت حضرت مهدي (عج)، حضرت عيسي ـ عليه السّلام ـ قرار دارد كه يكي از پيامبران اولو العزم است.
2. مردم در اين عصر از رشد معنويت و اخلاق برخوردارند. امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرموده‌اند: هنگامي كه قائم ما قيام كند، شخص شب را به صبح مي‌رساند، در حالي كه نادان، ترسو و بخيل است و به هنگام صبح داناترين مردم، شجاع ترين و بخشنده‌ترين انسان‌هاست و از دستورات امام تخلف نمي‌كند.[4] يا اين كه حضرت علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: هنگامي كه قائم ما قيام مي‌كند كينه‌هاي بندگان نسبت به يكديگر از دلهايشان زدوده مي‌گردد.[5]
امام باقر ـ عليه السّلام ـ هم مي‌فرمايند: هنگامي كه حضرت قائم (عج) ما قيام مي‌كند دستش را بر بندگان خدا مي‌گذارد و خردهايشان جمع كرده و اخلاقشان را كامل مي‌كند.
3. در حكومت جهاني حضرت امنيت فراگير حاكم مي‌شود. پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايد: «... زمين را از عدالت پر مي‌كند تا جايي كه مردم به فطرت خويش باز مي‌گردند، نه خوني به ناحق ريخته مي‌شود و نه خوابيده‌اي را بيدار مي‌كنند».[6]
و امام باقر ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: به خدا سوگند، ياران مهدي (عج) آن اندازه مي‌جنگند تا خدا به يگانگي پرستيده شود و به او شرک نورزند و تا آن جا كه پيرزني سالخورده از اين سوی جهان به آن سوی رهسپار شود و كسي متعرض او نشود».[7]
4. در عصر ظهور فقر ريشه كن مي‌شود. امام صادق ـ عليه السّلام ـ در اين باره مي‌فرمايد: «... زمين گنج‌هاي خود را بيرون ريخته و آشكار مي‌كند، به گونه‌اي كه مردم با چشم خود، آن را مي‌بينند و دارندگان زكات سراغ كسي مي‌گردند كه نيازمند باشد تا زكاتشان را به او بدهند، ولي كسي يافت نمي‌شود و مردم ـ از فضل و بخشش خداوند ـ از ديگران بي‌نياز مي‌گردند».[8]
5. قضاوت حضرت همانند قضاوت حضرت داود است. يعني حضرت از انسان‌ها دليل و شاهد نمي‌خواهد و به باطن و طبق واقع حكم مي‌كند و امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «دنيا به پايان نمي‌رسد مگر اين كه مردي از ما اهل بيت خروج كند و به شيوه داود ـ عليه السّلام ـ حكم نموده و از مردم بيّنه نمي‌خواهد».[9]
6. شورشي عليه دولت حضرت پاي نمي‌گيرد. امام باقر ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «هيچ چيز نيست مگر مطيع ياران مهدي (عج) است، حتي حيوانات وحشي در زمين، و پرندگان وحشي در هوا، همه خشنودي ياران قائم (عج) را مي‌خواهند، تا آن جا كه بخشي از زمين به بخشي ديگر افتخار نموده و مي‌گويد: امروز يكي از ياران قائم (عج) از من عبور كرد.»[10]
7. حضرت مهدي (عج) از ارتشي قدرتمند برخوردار است. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «آن روز كه لوط پيامبر ـ عليه السّلام ـ گفت: اي كاش قدرتي مي‌داشتم، يا به پناهگاهي محكم دست مي‌يافتم، تمنايي جز قدرت قائم ـ عليه السّلام ـ نداشت. او در آن خواهش از توان فوق العاده اصحاب مهدي (عج) ياد نمود، زيرا هر مرد آنان، قدرت چهل مرد را داراست. شمشيرها را باز نخواهند داشت تا آن كه خدا را خشنود كنند».[11]
آن چه كه ذكر شد بعضي از امكانات و ويژگي‌هاي حكومت جهاني حضرت است و امام زمان (عج) با تكيه بر قدرت خداي توانا و چنين امكاناتي نظم عالم گير را برقرار مي‌كنند، زيرا از حكومتي كه رهبرش مهدي فاطمه (عج) و كارگزارانش حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ و مالک اشتر و... و اخلاق و معنويت مردم جامعه‌اش رشد يافته باشند و فقر ريشه كن و امنيت در درجه اعلا و قضاوت دستگاه قضائيه مطابق با حق و واقع باشد جز باران نظم و فراگير شدن قانون و تن به مقررات دادن انتظار نمي‌رود.
منابع ديگر براي مطالعه بيشتر:
1. زمينه سازان ظهور، دشتي.
2. عصر ظهور، محمد حكيمي.
3. مهدي تجسم اميد، عزيز الله حيدري.
پی نوشتها:
[1]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 346، مؤسسه الوفاء بيروت، چ دوم.
[2]. محمد بن الحسن الحر العاملي، اثبات الهداة، ج 3، ص 573، ح 707.
[3]. آيت الله صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، ص 485 و طبع دوم، ناشر مكتبة الصدر.
[4]. نجم الدين طبرسي، چشم اندازي به حكومت مهدي (عج)، ص 184، ناشر بوستان كتاب به نقل از وافي، ج 2، ص 113.
[5]. همان، به نقل از خصال، ج 2، ص 254، ح 1051.
[6]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 290، چ بيروت، مؤسسه الوفاء؛ اثبات الهداه، ج 3، ص 514؛ طوسي، غيبه، ص 274.
[7]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 345، چ بيروت، مؤسسه الوفاء؛ عياشي، تفسير، ج 2، ص 62؛ نعماني، غيبه، ص 149.
[8]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 337، چ بيروت، مؤسسه الوفاء؛ مفيد، الارشاد، ص 363.
[9]. همان، ص 319.
[10]. همان، ص 319.
[11]. همان، ص 327.
منبع: اندیشه قم
اگر مراد سوال كننده از نظم، نظم موجود جهان آفرينش به واسطه وجود مقدس امام زمان (عج) است كه بركت‌ها و رحمت‌هاي الهي به خاطر او نازل مي‌شود، كه حضرت واسطه در فيض مي‌باشند و غيبت آن امام هم مانع از فيض رساني نمي‌باشد، چرا كه وجود امام لطف است و تصرفش لطفي ديگر.
و اما اگر سؤال اين است كه با آمدن و ظهور حضرت، چگونه جهان و عالم هستي از بي‌نظمي به در آمده و آن حضرت به آن نظم مي‌بخشد. در پاسخ بايد عرضه داشت: حضور حضرت و حكومت جهاني ايشان در عصر ظهور داراي ويژگي‌هاي منحصر به فردي است كه با وجود آنها جامعه بشري و بي‌نظمي‌هاي موجود در عالم هستي اصلاح گرديده و نظم خاصي پيدا مي‌كند. در ذيل اجمالاً به تعدادي از ويژگي‌هاي حكومت جهاني حضرت اشاره مي‌شود كه با جمع آنها، نظم موجود در آن هم تبيين مي‌شود.
1. خدمتگزاران و كارگزاران حكومت جهاني، از بزرگان و خوبان امت و اوليای الهي هستند. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «هنگامي كه حضرت قائم آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ قيام كند، هفده تن را از پشت كعبه زنده مي‌گرداند كه عبارتند از: پنج تن قوم موسي ـ عليه السّلام ـ آنان كه به حق قضاوت كرده و با عدالت رفتار مي‌كنند، هفت نفر از اصحاب كهف، يوشع وصي موسي، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسي، ابادجانه انصاري و مالک اشتر».[1]
و در روايتي تعداد آنان بيست و هفت نفر گفته شده است و قوم موسي را چهارده نفر بيان مي‌كند؛[2] «يا اين كه از اصحاب كهف به عنوان وزيران مهدي (عج) ياد شده است».[3]
از اين روايات و احاديث هم خانواده آنها فهميده مي‌شود كه بار سنگين حكومت موعود، بر دوش افرادي است كه بارها آزمايش شده‌اند و شايستگي خود را در آزمايش‌هاي گوناگون به اثبات رسانده باشند از اين رو مي‌بينيم كه در رأس حكومت حضرت مهدي (عج)، حضرت عيسي ـ عليه السّلام ـ قرار دارد كه يكي از پيامبران اولو العزم است.
2. مردم در اين عصر از رشد معنويت و اخلاق برخوردارند. امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرموده‌اند: هنگامي كه قائم ما قيام كند، شخص شب را به صبح مي‌رساند، در حالي كه نادان، ترسو و بخيل است و به هنگام صبح داناترين مردم، شجاع ترين و بخشنده‌ترين انسان‌هاست و از دستورات امام تخلف نمي‌كند.[4] يا اين كه حضرت علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: هنگامي كه قائم ما قيام مي‌كند كينه‌هاي بندگان نسبت به يكديگر از دلهايشان زدوده مي‌گردد.[5]
امام باقر ـ عليه السّلام ـ هم مي‌فرمايند: هنگامي كه حضرت قائم (عج) ما قيام مي‌كند دستش را بر بندگان خدا مي‌گذارد و خردهايشان جمع كرده و اخلاقشان را كامل مي‌كند.
3. در حكومت جهاني حضرت امنيت فراگير حاكم مي‌شود. پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايد: «... زمين را از عدالت پر مي‌كند تا جايي كه مردم به فطرت خويش باز مي‌گردند، نه خوني به ناحق ريخته مي‌شود و نه خوابيده‌اي را بيدار مي‌كنند».[6]
و امام باقر ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: به خدا سوگند، ياران مهدي (عج) آن اندازه مي‌جنگند تا خدا به يگانگي پرستيده شود و به او شرک نورزند و تا آن جا كه پيرزني سالخورده از اين سوی جهان به آن سوی رهسپار شود و كسي متعرض او نشود».[7]
4. در عصر ظهور فقر ريشه كن مي‌شود. امام صادق ـ عليه السّلام ـ در اين باره مي‌فرمايد: «... زمين گنج‌هاي خود را بيرون ريخته و آشكار مي‌كند، به گونه‌اي كه مردم با چشم خود، آن را مي‌بينند و دارندگان زكات سراغ كسي مي‌گردند كه نيازمند باشد تا زكاتشان را به او بدهند، ولي كسي يافت نمي‌شود و مردم ـ از فضل و بخشش خداوند ـ از ديگران بي‌نياز مي‌گردند».[8]
5. قضاوت حضرت همانند قضاوت حضرت داود است. يعني حضرت از انسان‌ها دليل و شاهد نمي‌خواهد و به باطن و طبق واقع حكم مي‌كند و امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «دنيا به پايان نمي‌رسد مگر اين كه مردي از ما اهل بيت خروج كند و به شيوه داود ـ عليه السّلام ـ حكم نموده و از مردم بيّنه نمي‌خواهد».[9]
6. شورشي عليه دولت حضرت پاي نمي‌گيرد. امام باقر ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «هيچ چيز نيست مگر مطيع ياران مهدي (عج) است، حتي حيوانات وحشي در زمين، و پرندگان وحشي در هوا، همه خشنودي ياران قائم (عج) را مي‌خواهند، تا آن جا كه بخشي از زمين به بخشي ديگر افتخار نموده و مي‌گويد: امروز يكي از ياران قائم (عج) از من عبور كرد.»[10]
7. حضرت مهدي (عج) از ارتشي قدرتمند برخوردار است. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «آن روز كه لوط پيامبر ـ عليه السّلام ـ گفت: اي كاش قدرتي مي‌داشتم، يا به پناهگاهي محكم دست مي‌يافتم، تمنايي جز قدرت قائم ـ عليه السّلام ـ نداشت. او در آن خواهش از توان فوق العاده اصحاب مهدي (عج) ياد نمود، زيرا هر مرد آنان، قدرت چهل مرد را داراست. شمشيرها را باز نخواهند داشت تا آن كه خدا را خشنود كنند».[11]
آن چه كه ذكر شد بعضي از امكانات و ويژگي‌هاي حكومت جهاني حضرت است و امام زمان (عج) با تكيه بر قدرت خداي توانا و چنين امكاناتي نظم عالم گير را برقرار مي‌كنند، زيرا از حكومتي كه رهبرش مهدي فاطمه (عج) و كارگزارانش حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ و مالک اشتر و... و اخلاق و معنويت مردم جامعه‌اش رشد يافته باشند و فقر ريشه كن و امنيت در درجه اعلا و قضاوت دستگاه قضائيه مطابق با حق و واقع باشد جز باران نظم و فراگير شدن قانون و تن به مقررات دادن انتظار نمي‌رود.
منابع ديگر براي مطالعه بيشتر:
1. زمينه سازان ظهور، دشتي.
2. عصر ظهور، محمد حكيمي.
3. مهدي تجسم اميد، عزيز الله حيدري.
پی نوشتها:
[1]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 346، مؤسسه الوفاء بيروت، چ دوم.
[2]. محمد بن الحسن الحر العاملي، اثبات الهداة، ج 3، ص 573، ح 707.
[3]. آيت الله صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، ص 485 و طبع دوم، ناشر مكتبة الصدر.
[4]. نجم الدين طبرسي، چشم اندازي به حكومت مهدي (عج)، ص 184، ناشر بوستان كتاب به نقل از وافي، ج 2، ص 113.
[5]. همان، به نقل از خصال، ج 2، ص 254، ح 1051.
[6]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 290، چ بيروت، مؤسسه الوفاء؛ اثبات الهداه، ج 3، ص 514؛ طوسي، غيبه، ص 274.
[7]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 345، چ بيروت، مؤسسه الوفاء؛ عياشي، تفسير، ج 2، ص 62؛ نعماني، غيبه، ص 149.
[8]. مرحوم مجلسي، بحار الانوار، ج 52، ص 337، چ بيروت، مؤسسه الوفاء؛ مفيد، الارشاد، ص 363.
[9]. همان، ص 319.
[10]. همان، ص 319.
[11]. همان، ص 327.
منبع: اندیشه قم
