پرسش :
نشانه هاى ظهور امام زمان (علیه السلام) كدامند و چگونه بايد آنها را شناخت؟
پاسخ :
نشانه هاى ظهور، تقسيم بندىهاى گوناگونى دارد:
نشانه هاى عمومى:
كه ممكن است طى چندين سال تحقق يابند، مانند كثرت گناهان.
نشانههاى سال ظهور:
كه در آخرين سال غيبت و با فاصله كمى به زمان ظهور به وقوع مىپيوندد، مانند خروج سفيانى.
نشانه هاى روز ظهور:
كه پيش از ظهور يا هم زمان با آن در دنيا رخ مىدهد مانند فريادى از آسمان.
نشانه هايى در اجتماع:
مانند زيادى فتنهها و ظاهر شدن قحطى.
نشانه هايى در طبيعت:
مانند كم شدن چشم گير برداشت از زراعتها.
نشانه هايى در آسمان:
مانند خسوف و كسوف مكرر و فراوان در يكسال، به ويژه در ماه رمضان.
نشانه هاى يقينى:
مراد نشانه ها و علاماتى است كه در روايات متعدد بر آن تأكيد شده است، مانند قيام سفيانى (مردى به نام عثمان بن عنبسه) و صيحه آسمانى.
نشانه هاى احتمالى:
نشانهه ايى است كه تنها در اندكى از روايات آمده يا تصريح به غير حتمى بودن آنها شده است، مانند آتشى در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمين.
نشانه هاى متشابه:
نشانه هايى كه مراد از آنها و كيفيّت آنها روشن نيست و تأويلهاى مختلف و اشكال گوناگونى مىتواند داشته باشد، مانند خروج دجّال.
نشانه هاى روشن:
نشانه هايى كه كيفيت خاصى دارند و تأويل بردار نيستند، مانند آن كه فريادى از آسمان در آستانه قيام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به نام حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهور ايشان را تصريح و اعلان مىنمايد.
نشانههايى در تلقى از شريعت:
مانند اين كه كارهاى خير از منكرات شمرده مىشوند و كارهاى زشت و منكرات به عنوان كار خير و معروف اقبال مىشوند.
نشانه هايى در برخى سرزمينها:
مانند اين كه «كوفه» از مؤمنان خالى مىماند و «قم» به عنوان معدن علم و فضيلت به شمار مىآيد.
نشانه هايى در تكوين:
مانند طلوع خورشيد از مغرب.
نشانه هاى تحقق يافته در گذشته هاى دور:
مانند از بين رفتن حكومت بنىعباس.
نشانه هاى تحقق يافته در گذشتهاى نزديك:
مانند قيام مردى از قم.
نشانه هاى تكرار شده در تاريخ:
مانند شيوع طاعون.
نشانه هاى تحققنيافته:
مانند خروج يمانى (در دعوت به ولايت اهل بيت) و سفيانى (در مبارزه با تشيع) و سيد خراسانى (با پرچمهايى به طرفدارى از حق).
اكمال الدين صدوق از امام صادق (علیه السلام) چنين نقل كرده است: پنج چيز قبل از قيام قائم(علیه السلام)به وقوع مىپيوندد: قيام يمانى، خروج سفيانى، نداى آسمانى، فرورفتن لشكرى در بيداء (سرزمينى بين مدينه و مكه) و كشته شدن نفس زكيه (محمدبن الحسن). بين كشته شدن نفس زكيه و قيام قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)تنها پانزده شب فاصله است.
در ينابيع المودة (ص 427) از حضرت على(علیه السلام)نقل شده كه فرمود: اندكى پيش از قيام قائم ما سفيانى قيام خواهد كرد و به اندازه دوره باردارى زنان، «يعنى نه ماه» فرمانروايى خواهد كرد. سپاه او رو به مدينه پيشمىروند، وقتى كه به منطقه بيداء مىرسند زمين آنان را به كام خويش فرومىبرد.(1)
پی نوشت:
1. كليه روايات فوق و نشانههاى ذكر شده از كتاب منتخب الاثر كه مشتمل بر دهها كتاب معتبر شيعه و سنى است، گزينش شده است. ص 424 - 426.
منبع: سپيده اميد ، سيد حسين اسحاقى ، مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و سيما
نشانه هاى ظهور، تقسيم بندىهاى گوناگونى دارد:
نشانه هاى عمومى:
كه ممكن است طى چندين سال تحقق يابند، مانند كثرت گناهان.
نشانههاى سال ظهور:
كه در آخرين سال غيبت و با فاصله كمى به زمان ظهور به وقوع مىپيوندد، مانند خروج سفيانى.
نشانه هاى روز ظهور:
كه پيش از ظهور يا هم زمان با آن در دنيا رخ مىدهد مانند فريادى از آسمان.
نشانه هايى در اجتماع:
مانند زيادى فتنهها و ظاهر شدن قحطى.
نشانه هايى در طبيعت:
مانند كم شدن چشم گير برداشت از زراعتها.
نشانه هايى در آسمان:
مانند خسوف و كسوف مكرر و فراوان در يكسال، به ويژه در ماه رمضان.
نشانه هاى يقينى:
مراد نشانه ها و علاماتى است كه در روايات متعدد بر آن تأكيد شده است، مانند قيام سفيانى (مردى به نام عثمان بن عنبسه) و صيحه آسمانى.
نشانه هاى احتمالى:
نشانهه ايى است كه تنها در اندكى از روايات آمده يا تصريح به غير حتمى بودن آنها شده است، مانند آتشى در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمين.
نشانه هاى متشابه:
نشانه هايى كه مراد از آنها و كيفيّت آنها روشن نيست و تأويلهاى مختلف و اشكال گوناگونى مىتواند داشته باشد، مانند خروج دجّال.
نشانه هاى روشن:
نشانه هايى كه كيفيت خاصى دارند و تأويل بردار نيستند، مانند آن كه فريادى از آسمان در آستانه قيام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به نام حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهور ايشان را تصريح و اعلان مىنمايد.
نشانههايى در تلقى از شريعت:
مانند اين كه كارهاى خير از منكرات شمرده مىشوند و كارهاى زشت و منكرات به عنوان كار خير و معروف اقبال مىشوند.
نشانه هايى در برخى سرزمينها:
مانند اين كه «كوفه» از مؤمنان خالى مىماند و «قم» به عنوان معدن علم و فضيلت به شمار مىآيد.
نشانه هايى در تكوين:
مانند طلوع خورشيد از مغرب.
نشانه هاى تحقق يافته در گذشته هاى دور:
مانند از بين رفتن حكومت بنىعباس.
نشانه هاى تحقق يافته در گذشتهاى نزديك:
مانند قيام مردى از قم.
نشانه هاى تكرار شده در تاريخ:
مانند شيوع طاعون.
نشانه هاى تحققنيافته:
مانند خروج يمانى (در دعوت به ولايت اهل بيت) و سفيانى (در مبارزه با تشيع) و سيد خراسانى (با پرچمهايى به طرفدارى از حق).
اكمال الدين صدوق از امام صادق (علیه السلام) چنين نقل كرده است: پنج چيز قبل از قيام قائم(علیه السلام)به وقوع مىپيوندد: قيام يمانى، خروج سفيانى، نداى آسمانى، فرورفتن لشكرى در بيداء (سرزمينى بين مدينه و مكه) و كشته شدن نفس زكيه (محمدبن الحسن). بين كشته شدن نفس زكيه و قيام قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)تنها پانزده شب فاصله است.
در ينابيع المودة (ص 427) از حضرت على(علیه السلام)نقل شده كه فرمود: اندكى پيش از قيام قائم ما سفيانى قيام خواهد كرد و به اندازه دوره باردارى زنان، «يعنى نه ماه» فرمانروايى خواهد كرد. سپاه او رو به مدينه پيشمىروند، وقتى كه به منطقه بيداء مىرسند زمين آنان را به كام خويش فرومىبرد.(1)
پی نوشت:
1. كليه روايات فوق و نشانههاى ذكر شده از كتاب منتخب الاثر كه مشتمل بر دهها كتاب معتبر شيعه و سنى است، گزينش شده است. ص 424 - 426.
منبع: سپيده اميد ، سيد حسين اسحاقى ، مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و سيما
