پرسش :
عشق به امام زمان علیه السلام چگونه بايد باشد؟ آيا صرف محبت کافی است؟
پاسخ :
شرح پرسش:
عشق به امام زمان علیه السلام چگونه بايد باشد؟ آيا صرف محبت کافی است؟ آیا اشکال دارد که من محبت بیشتری نسبت به حضرت زهرا و امام حسين علیهما السلام دارم؟
پاسخ:
گام آغازين در اين زمينه، آن است كه معرفت و شناخت صحيحی نسبت به امام زمان و سيره ایشان در دوران غيبت و ظهور پيدا كنيد. گويا شما امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف را فردی می‌دانيد كه با ظهورش، شمشير انتقام برمی‌كشد و تبهكاران را از بين می‌برد و ديگر هيچ!! در حالي كه بايد بدانيد امام، «طبيب» است. او ادامه دهنده حركتی است كه حضرت زهرا سلام الله علیها و امام حسين علیه السلام و ساير پيشوايان معصوم علیهم السلام آن را شروع كردند. اينان نور واحدی‌اند كه هر كدام طبق وظيفه‌ای كه خداوند بر عهده آنان گذاشته است، انجام وظيفه می‌كنند و حقيقت وظايف آنان، سوق دادن مردم به سمت «تعالی و كمال» است.
اين كه فرموديد، حب حضرت زهرا و امام حسين علیهما السلام بيشتر در دل شما است، اين بدان جهت است كه بعد عاطفی انسان با شنيدن مصايب آنان بيشتر تحريک می‌شود و اين درست هم می‌باشد. ما از زمانی كه خود را شناخته و با اطراف خود آشنا شده‌ايم، اين دو بزرگوار و فداكاری آنان را بيشتر شنيده و سوخته‌ايم. به علاوه آن كه خداوند نيز حرارتی از حركت اينان در قلوب مردم قرار داده است و لذا انسان احساس ارتباط بيشتری می‌كند.
نكته ديگر اين كه نگاه شما به دنيا، امتحانات الهی، زندگی و ظهور، بايد تصحيح شود. دنيا محل راحتی نيست؛ بلكه جای تلاش و پشت سر گذاشتن امتحانات است. زندگی آدمی در هر مرحله و دوره‌ای، همراه با امتحانات متعدد الهی است. دوره ظهور نيز مرحله‌ای ديگر از زندگی بشر و امتحانات الهی است. دوستی و نگاه شما نسبت به حضرت و ظهور آن بزرگوار، ابتدايی و ناقص است (و اين به علت معرفت ناقص است) كه اين بايد تصحيح شود. شما بايد بدانيد امام زمان علیه السلام، واسطه فيض الهی است و حقيقت زندگی با ايشان معنا می‌يابد. الطاف و عنايات او ـ چه در دوران غيبت و چه در ظهور ـ به صورت‌های مختلف به ما می‌رسد. آن بزرگوار در نامه‌ای به شيخ مفيد نوشت: «ما در مراعات احوال شما كوتاهی نمی‌كنيم و شما را از ياد نبرده‌ايم؛ وگرنه دشمنان شما را نابود می‌كردند.» (ر.ک. مير مهر، سيد مسعود پور سيد آقايی) البته در كنار اينها، بايد از خدا مدد خواست و با توبه از گناهان و درخواست عنايت و معرفت بيشتر از خدا دعا كرد كه ارتباط قلبی و محبت انسان به امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف افزون شود.
شرح پرسش:
عشق به امام زمان علیه السلام چگونه بايد باشد؟ آيا صرف محبت کافی است؟ آیا اشکال دارد که من محبت بیشتری نسبت به حضرت زهرا و امام حسين علیهما السلام دارم؟
پاسخ:
گام آغازين در اين زمينه، آن است كه معرفت و شناخت صحيحی نسبت به امام زمان و سيره ایشان در دوران غيبت و ظهور پيدا كنيد. گويا شما امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف را فردی می‌دانيد كه با ظهورش، شمشير انتقام برمی‌كشد و تبهكاران را از بين می‌برد و ديگر هيچ!! در حالي كه بايد بدانيد امام، «طبيب» است. او ادامه دهنده حركتی است كه حضرت زهرا سلام الله علیها و امام حسين علیه السلام و ساير پيشوايان معصوم علیهم السلام آن را شروع كردند. اينان نور واحدی‌اند كه هر كدام طبق وظيفه‌ای كه خداوند بر عهده آنان گذاشته است، انجام وظيفه می‌كنند و حقيقت وظايف آنان، سوق دادن مردم به سمت «تعالی و كمال» است.
اين كه فرموديد، حب حضرت زهرا و امام حسين علیهما السلام بيشتر در دل شما است، اين بدان جهت است كه بعد عاطفی انسان با شنيدن مصايب آنان بيشتر تحريک می‌شود و اين درست هم می‌باشد. ما از زمانی كه خود را شناخته و با اطراف خود آشنا شده‌ايم، اين دو بزرگوار و فداكاری آنان را بيشتر شنيده و سوخته‌ايم. به علاوه آن كه خداوند نيز حرارتی از حركت اينان در قلوب مردم قرار داده است و لذا انسان احساس ارتباط بيشتری می‌كند.
نكته ديگر اين كه نگاه شما به دنيا، امتحانات الهی، زندگی و ظهور، بايد تصحيح شود. دنيا محل راحتی نيست؛ بلكه جای تلاش و پشت سر گذاشتن امتحانات است. زندگی آدمی در هر مرحله و دوره‌ای، همراه با امتحانات متعدد الهی است. دوره ظهور نيز مرحله‌ای ديگر از زندگی بشر و امتحانات الهی است. دوستی و نگاه شما نسبت به حضرت و ظهور آن بزرگوار، ابتدايی و ناقص است (و اين به علت معرفت ناقص است) كه اين بايد تصحيح شود. شما بايد بدانيد امام زمان علیه السلام، واسطه فيض الهی است و حقيقت زندگی با ايشان معنا می‌يابد. الطاف و عنايات او ـ چه در دوران غيبت و چه در ظهور ـ به صورت‌های مختلف به ما می‌رسد. آن بزرگوار در نامه‌ای به شيخ مفيد نوشت: «ما در مراعات احوال شما كوتاهی نمی‌كنيم و شما را از ياد نبرده‌ايم؛ وگرنه دشمنان شما را نابود می‌كردند.» (ر.ک. مير مهر، سيد مسعود پور سيد آقايی) البته در كنار اينها، بايد از خدا مدد خواست و با توبه از گناهان و درخواست عنايت و معرفت بيشتر از خدا دعا كرد كه ارتباط قلبی و محبت انسان به امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف افزون شود.
