پرسش :
عوامل ناتواني از برقراري ارتباط مطلوب با ديگران و محبت نداشتن به آنها چيست؟
پاسخ :
برقرارى ارتباط با ديگران و محبت نمودن به آنها، يكى ازمهم ترين مسايل زندگى انسان است. در صورتى كه در آن ضعيف عمل شود، مشكلات متعددى در زندگى به وجود خواهد آمد. حال شناخت بيمارى و مشكل، يكى از مراحل اساسى برطرف نمودن آن است. ناتوانى از برقرارى ارتباط مطلوب با ديگران و محبت نداشتن به آنها، برخاسته از عوامل زير است:
الف) سو ظن به ديگران،
ب) خودبينى،
ج) كمبود محبت در دوران زندگى مخصوصاً كودكى،
د) خجالتى بودن،
ه) زودرنجى،
و) پرتوقع بودن،
ز) عدم باورتوانايى هاى خود.
البته اين بدان معنا نيست كه همه اين عوامل در يك نفر وجود دارد بلكه ممكن است يك يا چند عامل در يك شخص موجب بروز اين مشكل شده باشد. درباره بدبينى و سوظن به ديگران امور زير را رعايت كنيد:
الف) همه انسان ها، بندگان خداوند كريم هستند واو مخلوقات خود را دوست دارد،
ب) ممكن است درقضاوت راجع به ديگران دچار سطحى نگرى و ظاهربينى گرديم و اززواياى مثبت موجود در آنها غافل شويم،
ج) خود ما داراى نواقص و معايب فراوانى هستيم كه اگر به محاسبه آن بپردازيم، خواهيم ديد كه از ديگران بهتر نيستيم يا ديگران از ما بدتر نمى باشند،
د) خداوند به هر شخص كمالات و خوبى هايى كرامت كرده كه آنها بدان جهت قابل احترام اند،
ه) در زندگى شخصى ديگران و امور غيرمربوط به شما، تجسس و كنكاش نكنيد،
و) به خود تلقين كنيد ((همان طور كه من دوست ندارم ديگران به من بدبين باشند، من هم نبايد به ديگران سوء ظن داشته باشم))،
ز) بدانيد فقط معصومين (ع) هستند كه عارى از هرگونه عيب مى باشند و انسان هاى ديگر همه داراى عيوب و نقايصى اند ولى ما وظيفه داريم مانند زنبورعسل باشيم كه تلاش مى كند گل ها را پيدا كند و بر روى آنها بنشيند و استفاده كند (نه مانند مگس كه به دنبال كثيفى ها و زخم ها و جراحات است)،
ح) هرگاه احساس بدبينى و سوء ظن به ديگران به شما دست داد، حتماً به خدا پناه ببريد و استغفار كنيد. از خداوند بخواهيد اين حالت را از شمادور كند و محبت بندگانش را در دل شما افزون گرداند. براى اين كه توانايى هاى خود را باور كنيد، ظرفيت خود را به وسيله امور زير بيشتركنيد:
الف) در انتقاد درونى از خود زياده روى نكنيد.
ب) افكار منفى خود را كنترل كنيد.
ج) همواره در مسايل موضع انفعالى نگيريد و همه تقصيرها را به گردن خود نيندازيد.
د) مقدارى به جسارت ورزى و جرات آموزى اجتماعى بپردازيد. براى اين كار ورزش ها ورقابت هاى جمعى و دست زدن به كارهاى بزرگ مفيد است. براى فايق آمدن به مشكل خجالتى بودن توصيه مى شود:
الف) ارتباط خودرا با خداوند محكم كنيد و با نماز و حتى بجاى آوردن نوافل و دعاپايگاه روحى خود را مستحكم تر سازيد.
ب) در مجالس و محافل عمومى شركت كنيد و از اين بابت هيچ نگرانى به خود راه ندهيد.
ج) شب ها به هنگام آرامش در بستر اين جملات را با خود زمزمه كنيد من قادر هستم بر زود رنجى خود غلبه نمايم و آن را در هم بشكنم. من اين دشمن را از سر راه خود بر خواهم داشت و آن را نابود خواهم كرد. خداوند به من كمك خواهد كرد.
د) اگر گاهى به علت فعاليت هاى اجتماعى، دچار عدم موفقيت شديد و به اصطلاح كم آورديد، به هيچ وجه مايوس نشويد و بدانيد پيروزى هاى بزرگ درگرو كسب تجربه از اين گونه پيشامدها است. حتى افراد بسياراجتماعى و موفق در اين امور، گاهى دچار اين وضع مى گردند.
ه) به افراد مورد علاقه خود، ابراز محبت كنيد مثلًا به او بگوييد ((تو را دوست دارم)) (مخصوصاً به همسر و فرزندانتان).
اگر اين توصيه ها رابا الفاظ مختلف به كار بريد، چيزى نخواهد گذشت كه اين امر برايتان عادى مى گردد. ضمناً سعى كنيد وظايفتان را درباره شوهرتان خوب انجام دهيد. آنچه كه در اختيار زن است احترام و اهميت دادن به شوهر، مهيا كردن محيط خانه براى او، همراهى با او در امور مختلف، پرهيز از بحث و مجادله هاى بى نتيجه، توجه به خواسته هاى جنسى شوهر و آماده ساختن خود براى او، صداقت و امانت و فداكارى وگذشت، از جمله امورى است كه مراعات آن از جانب زن مى تواند درجلب محبت شوهر مؤثر باشد. (1)
در پايان متذكرمى شويم اگر خود شما كارى كنيد كه ديگران شما را دوست داشته باشند، اندك اندك شما هم آنها را دوست خواهيد داشت مانند: ابراز تواضع، بخشندگى، خوش اخلاقى، مهربانى و ساير صفات نيك. (2)
پىنوشت
(1) براى آگاهى بيشتر ر. ك: آيين همسردارى، ابراهيم امينى.
(2) براى آگاهى بيشتر در اين باب ر. ك: آيين دوست يابى، ديل كارنگى.
برقرارى ارتباط با ديگران و محبت نمودن به آنها، يكى ازمهم ترين مسايل زندگى انسان است. در صورتى كه در آن ضعيف عمل شود، مشكلات متعددى در زندگى به وجود خواهد آمد. حال شناخت بيمارى و مشكل، يكى از مراحل اساسى برطرف نمودن آن است. ناتوانى از برقرارى ارتباط مطلوب با ديگران و محبت نداشتن به آنها، برخاسته از عوامل زير است:
الف) سو ظن به ديگران،
ب) خودبينى،
ج) كمبود محبت در دوران زندگى مخصوصاً كودكى،
د) خجالتى بودن،
ه) زودرنجى،
و) پرتوقع بودن،
ز) عدم باورتوانايى هاى خود.
البته اين بدان معنا نيست كه همه اين عوامل در يك نفر وجود دارد بلكه ممكن است يك يا چند عامل در يك شخص موجب بروز اين مشكل شده باشد. درباره بدبينى و سوظن به ديگران امور زير را رعايت كنيد:
الف) همه انسان ها، بندگان خداوند كريم هستند واو مخلوقات خود را دوست دارد،
ب) ممكن است درقضاوت راجع به ديگران دچار سطحى نگرى و ظاهربينى گرديم و اززواياى مثبت موجود در آنها غافل شويم،
ج) خود ما داراى نواقص و معايب فراوانى هستيم كه اگر به محاسبه آن بپردازيم، خواهيم ديد كه از ديگران بهتر نيستيم يا ديگران از ما بدتر نمى باشند،
د) خداوند به هر شخص كمالات و خوبى هايى كرامت كرده كه آنها بدان جهت قابل احترام اند،
ه) در زندگى شخصى ديگران و امور غيرمربوط به شما، تجسس و كنكاش نكنيد،
و) به خود تلقين كنيد ((همان طور كه من دوست ندارم ديگران به من بدبين باشند، من هم نبايد به ديگران سوء ظن داشته باشم))،
ز) بدانيد فقط معصومين (ع) هستند كه عارى از هرگونه عيب مى باشند و انسان هاى ديگر همه داراى عيوب و نقايصى اند ولى ما وظيفه داريم مانند زنبورعسل باشيم كه تلاش مى كند گل ها را پيدا كند و بر روى آنها بنشيند و استفاده كند (نه مانند مگس كه به دنبال كثيفى ها و زخم ها و جراحات است)،
ح) هرگاه احساس بدبينى و سوء ظن به ديگران به شما دست داد، حتماً به خدا پناه ببريد و استغفار كنيد. از خداوند بخواهيد اين حالت را از شمادور كند و محبت بندگانش را در دل شما افزون گرداند. براى اين كه توانايى هاى خود را باور كنيد، ظرفيت خود را به وسيله امور زير بيشتركنيد:
الف) در انتقاد درونى از خود زياده روى نكنيد.
ب) افكار منفى خود را كنترل كنيد.
ج) همواره در مسايل موضع انفعالى نگيريد و همه تقصيرها را به گردن خود نيندازيد.
د) مقدارى به جسارت ورزى و جرات آموزى اجتماعى بپردازيد. براى اين كار ورزش ها ورقابت هاى جمعى و دست زدن به كارهاى بزرگ مفيد است. براى فايق آمدن به مشكل خجالتى بودن توصيه مى شود:
الف) ارتباط خودرا با خداوند محكم كنيد و با نماز و حتى بجاى آوردن نوافل و دعاپايگاه روحى خود را مستحكم تر سازيد.
ب) در مجالس و محافل عمومى شركت كنيد و از اين بابت هيچ نگرانى به خود راه ندهيد.
ج) شب ها به هنگام آرامش در بستر اين جملات را با خود زمزمه كنيد من قادر هستم بر زود رنجى خود غلبه نمايم و آن را در هم بشكنم. من اين دشمن را از سر راه خود بر خواهم داشت و آن را نابود خواهم كرد. خداوند به من كمك خواهد كرد.
د) اگر گاهى به علت فعاليت هاى اجتماعى، دچار عدم موفقيت شديد و به اصطلاح كم آورديد، به هيچ وجه مايوس نشويد و بدانيد پيروزى هاى بزرگ درگرو كسب تجربه از اين گونه پيشامدها است. حتى افراد بسياراجتماعى و موفق در اين امور، گاهى دچار اين وضع مى گردند.
ه) به افراد مورد علاقه خود، ابراز محبت كنيد مثلًا به او بگوييد ((تو را دوست دارم)) (مخصوصاً به همسر و فرزندانتان).
اگر اين توصيه ها رابا الفاظ مختلف به كار بريد، چيزى نخواهد گذشت كه اين امر برايتان عادى مى گردد. ضمناً سعى كنيد وظايفتان را درباره شوهرتان خوب انجام دهيد. آنچه كه در اختيار زن است احترام و اهميت دادن به شوهر، مهيا كردن محيط خانه براى او، همراهى با او در امور مختلف، پرهيز از بحث و مجادله هاى بى نتيجه، توجه به خواسته هاى جنسى شوهر و آماده ساختن خود براى او، صداقت و امانت و فداكارى وگذشت، از جمله امورى است كه مراعات آن از جانب زن مى تواند درجلب محبت شوهر مؤثر باشد. (1)
در پايان متذكرمى شويم اگر خود شما كارى كنيد كه ديگران شما را دوست داشته باشند، اندك اندك شما هم آنها را دوست خواهيد داشت مانند: ابراز تواضع، بخشندگى، خوش اخلاقى، مهربانى و ساير صفات نيك. (2)
پىنوشت
(1) براى آگاهى بيشتر ر. ك: آيين همسردارى، ابراهيم امينى.
(2) براى آگاهى بيشتر در اين باب ر. ك: آيين دوست يابى، ديل كارنگى.
