پرسش :
در یوم الدار پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از عشیره اش درخواست حمایت کرد یا از آنها خواست به او ایمان آورند؟
پاسخ :
1)- این گردهمایی براساس دستور قرآن کریم:
"وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ اْلأَقْرَبینَ"[1]
"و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن"!
صورت گرفته بود و مفاد آیه عرضه دین و دعوت به ایمان است نه حمایت.
2)- خطبهپیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در یوم الدار این است که رهبر به امت دروغ نمیگوید و به خدا سوگند که خدایی جز او نیست من رسول خدا به سوی شما خصوصاً، و به سوی مردم عموماً هستم، به خدا سوگند شما میمیرید همان گونه که میخوابید، زنده و مبعوث میشوید همان گونه که بیدار می شوید، محاسبه میشوید به آنچه عمل کردهاید و بهشت و جهنم ابدی هستند.
سپس فرمود: ای فرزندان عبدالمطلب من به خدایش سوگند نمیدانم و نمیشناسم جوانی را در عرب که برای قوم خود آورده باشد بهتر از چیزی که من برای شما آوردهام من خیر دنیا و آخرت را برای شما آوردهام و خداوند به من امر کرده است و فرمان داده است که شما را به سوی او بخوانم
” فأیکم یوازرنی علی هذا الأمر علی أن یکون أخی و وصیی و خلیفتی فیکم “[2]
پس کدامین از شما وزیر من میشود در این امر که برادر و جانشین و وصی من باشد.لذا همه اوضاع دلالت دارد پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) دعوت به ایمان میکرد و فقط حمایت نمیخواست و در این ماجرا تنها امام علی (ع) بود که ایمان او کاملاً روشن بود این مهم را پذیرفت و سن حضرت در آن ایام بین 13 تا 15 سالگی بود.
پی نوشتها:
[1]سوره شعراء، آیه 214
[2]تاریخ طبری، ج 2، ص 62 و 63 - تاریخ الکامل، ج2، ص 40 و 41 - مسند احمد، ج1، ص111 – شرح نهج البلاغه ابن ابی حدید، ج13 ، ص210 و 211 - ـ سید المرسلینی، آیت الله سبحانی، ج 1، ص 393 و 394
1)- این گردهمایی براساس دستور قرآن کریم:
"وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ اْلأَقْرَبینَ"[1]
"و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن"!
صورت گرفته بود و مفاد آیه عرضه دین و دعوت به ایمان است نه حمایت.
2)- خطبهپیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در یوم الدار این است که رهبر به امت دروغ نمیگوید و به خدا سوگند که خدایی جز او نیست من رسول خدا به سوی شما خصوصاً، و به سوی مردم عموماً هستم، به خدا سوگند شما میمیرید همان گونه که میخوابید، زنده و مبعوث میشوید همان گونه که بیدار می شوید، محاسبه میشوید به آنچه عمل کردهاید و بهشت و جهنم ابدی هستند.
سپس فرمود: ای فرزندان عبدالمطلب من به خدایش سوگند نمیدانم و نمیشناسم جوانی را در عرب که برای قوم خود آورده باشد بهتر از چیزی که من برای شما آوردهام من خیر دنیا و آخرت را برای شما آوردهام و خداوند به من امر کرده است و فرمان داده است که شما را به سوی او بخوانم
” فأیکم یوازرنی علی هذا الأمر علی أن یکون أخی و وصیی و خلیفتی فیکم “[2]
پس کدامین از شما وزیر من میشود در این امر که برادر و جانشین و وصی من باشد.لذا همه اوضاع دلالت دارد پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) دعوت به ایمان میکرد و فقط حمایت نمیخواست و در این ماجرا تنها امام علی (ع) بود که ایمان او کاملاً روشن بود این مهم را پذیرفت و سن حضرت در آن ایام بین 13 تا 15 سالگی بود.
پی نوشتها:
[1]سوره شعراء، آیه 214
[2]تاریخ طبری، ج 2، ص 62 و 63 - تاریخ الکامل، ج2، ص 40 و 41 - مسند احمد، ج1، ص111 – شرح نهج البلاغه ابن ابی حدید، ج13 ، ص210 و 211 - ـ سید المرسلینی، آیت الله سبحانی، ج 1، ص 393 و 394