پرسش :
با کودک بیمار خود چگونه رفتار کنیم؟!
پاسخ :
راهکارهای اولیه برای برخورد باکودک بیمار
با محبت بیشتر خود، به کودک احساس امنیت بدهید. حس امنیت یک کودک از اعتماد درونی او نشات می‌گیرد. وقتی او بیمار است یا دچار صدمه‌ای شده، بدون او آن شور که باید، عمل نمی‌کند و این ممکن است منجر به احساس ناامنی در او شود. شما با محبت و توجه بیشتر، می‌توانید به این حس امنیت، نیرویی دوباره ببخشید.
کودک را به ابراز هر نوع نگرانی تشویق کنید. احساس بیماری یا آسیب جسمی‌ممکن است هر نگرانی را در کودک برانگیزد. ترس از اینکه هیچ وقت بهبود نمی‌یابد یا عصبانیت از شما چون کمکش نمی‌کنید که زودتر خوب شود. افکار و احساسات او را طبق شرایط سنی‌اش درک کنید. گاهی اوقات، کودک این افکار و احساسات را به طور مستقیم بیان نمی‌کند بلکه از آنچه برای دوستش اتفاق افتاده حرف می‌زند یا از یک شخصیت داستانی تلویزیون سخن می‌گوید. کودک را تشویق کنید تا در مورد بیماری اش حرف بزند. شما ممکن است از یک کودکی که به راحتی حرف می‌زند، بخواهید که در مورد بیماری اش بگوید؛ لازم به ذکر است که شما باید از کودکان کوچکتر یا آنهایی که به درستی حرف نمی‌زنند نیز بخواهید که به عضو آسیب دیده یا ناراحت، اشاره کنند. طوری حرف نزنید که کودک بزرگتر، احساس بچگی کند یا با سوالات مکرر و اضافی در آن واحد منجر به گیجی او شوید.
کمک کنید خود کودک بگوید چه می‌شود. می‌توانید با این پرسش شروع کنید: فکر می‌کنی چه خواهد شد؟ شاید او براساس دفعه قبلی که بیمار بوده یا آسیب جسمی‌داشته، انتظاراتی داشته باشد. در این صورت، به سادگی به او بگویید که باید انتظار چه چیزی را داشته باشد- چطور نزد یک دکتر، یا بیمارستان خواهد رفت- یا خیلی ساده استراحت کرده تاسرماخوردگی بهبود یابد. تا وقتی نپرسیده، اطلاعات اضافی به او ندهید. کودک را تشویق کنید تا احساسش را بازگو کند، بدین ترتیب گفتگوی شما دو جانبه و به صورت تبادل نظر خواهد بود نه یک سخنرانی یک جانبه.
به کودک کمک کنید تا چشم اندازی مثبت داشته باشد. بااین پرسش آغاز کنید که فکر می‌کند چه زمانی خوب شده و چطور بهتر می‌شود. از افکار مثبت او حکایت کنید و با بیان کارهایی که می‌توانند در بهبود او نقشی داشته باشند، به کودک مایوس و ناامید کمک کنید، به عنوان مثال: استراحت کافی و خوردن. به او اطمینان دهید که در این راه همراه او خواهید بود.
راهکارهای اولیه برای برخورد باکودک بیمار
با محبت بیشتر خود، به کودک احساس امنیت بدهید. حس امنیت یک کودک از اعتماد درونی او نشات می‌گیرد. وقتی او بیمار است یا دچار صدمه‌ای شده، بدون او آن شور که باید، عمل نمی‌کند و این ممکن است منجر به احساس ناامنی در او شود. شما با محبت و توجه بیشتر، می‌توانید به این حس امنیت، نیرویی دوباره ببخشید.
کودک را به ابراز هر نوع نگرانی تشویق کنید. احساس بیماری یا آسیب جسمی‌ممکن است هر نگرانی را در کودک برانگیزد. ترس از اینکه هیچ وقت بهبود نمی‌یابد یا عصبانیت از شما چون کمکش نمی‌کنید که زودتر خوب شود. افکار و احساسات او را طبق شرایط سنی‌اش درک کنید. گاهی اوقات، کودک این افکار و احساسات را به طور مستقیم بیان نمی‌کند بلکه از آنچه برای دوستش اتفاق افتاده حرف می‌زند یا از یک شخصیت داستانی تلویزیون سخن می‌گوید. کودک را تشویق کنید تا در مورد بیماری اش حرف بزند. شما ممکن است از یک کودکی که به راحتی حرف می‌زند، بخواهید که در مورد بیماری اش بگوید؛ لازم به ذکر است که شما باید از کودکان کوچکتر یا آنهایی که به درستی حرف نمی‌زنند نیز بخواهید که به عضو آسیب دیده یا ناراحت، اشاره کنند. طوری حرف نزنید که کودک بزرگتر، احساس بچگی کند یا با سوالات مکرر و اضافی در آن واحد منجر به گیجی او شوید.
کمک کنید خود کودک بگوید چه می‌شود. می‌توانید با این پرسش شروع کنید: فکر می‌کنی چه خواهد شد؟ شاید او براساس دفعه قبلی که بیمار بوده یا آسیب جسمی‌داشته، انتظاراتی داشته باشد. در این صورت، به سادگی به او بگویید که باید انتظار چه چیزی را داشته باشد- چطور نزد یک دکتر، یا بیمارستان خواهد رفت- یا خیلی ساده استراحت کرده تاسرماخوردگی بهبود یابد. تا وقتی نپرسیده، اطلاعات اضافی به او ندهید. کودک را تشویق کنید تا احساسش را بازگو کند، بدین ترتیب گفتگوی شما دو جانبه و به صورت تبادل نظر خواهد بود نه یک سخنرانی یک جانبه.
به کودک کمک کنید تا چشم اندازی مثبت داشته باشد. بااین پرسش آغاز کنید که فکر می‌کند چه زمانی خوب شده و چطور بهتر می‌شود. از افکار مثبت او حکایت کنید و با بیان کارهایی که می‌توانند در بهبود او نقشی داشته باشند، به کودک مایوس و ناامید کمک کنید، به عنوان مثال: استراحت کافی و خوردن. به او اطمینان دهید که در این راه همراه او خواهید بود.
