پرسش :
چرا رابطه مجازی با نامحرم اشکال دارد؟
شرح پرسش :
اگر روابط با نامحرم فقط از طريق نامه، تلفن، اينترنت و صرفا یک رابطه مجازی باشد، چه اشكالى دارد؟
اگر روابط با نامحرم فقط از طريق نامه، تلفن، اينترنت و صرفا یک رابطه مجازی باشد، چه اشكالى دارد؟
پاسخ :
در اين گونه موارد بايد ديد هدف از اين روابط چيست و چگونه رابطهاى مورد نظر است. البته وقتى از هدف و انگيزه سخن مىگوييم، مقصود آن چيزى نيست كه خود شخص در همان لحظه فكر مىكند، چرا كه بسيارى از كارهاى ما تحت تأثير انگيزههاى ناخودآگاه است و تأثير ناخودآگاه، امروزه در مباحث روانشناسى و روانكاوى امرى مسلم قلمداد مىشود. زمانى كه رابطه با نامحرم صرفا جنبهى كارى يا علمى دارد، نه تنها چنين روابط غير حضورى، بلكه روابط حضورى نيز اشكال ندارد. مثال بارز آن در روابط معلم و شاگرد در مدارس و دانشگاههاست. در بيشتر موارد، هر دو طرف بحث مىدانند كه مسألهشان صرفا يك مسألهى علمى است و فقط مىخواهند مشكل علمى آنان حل شود. چنين روابطى نه فقط در دانشگاهها، بلكه در حوزههاى علميه نيز رايج است و همگان به راحتى و بىهيچ اشكالى آن را درک مى‌كنند. اما همين كه مىگوييم «رابطه با نامحرم»، معلوم مىشود مطلب، فقط يك مسألهى علمى يا شغلى نيست، بلكه هدف ديگرى دارد.
به تعبير ديگر، انسان هر كارى انجام مىدهد، انگيزه و هدفى دارد و سؤال اين است كه هدف و انگيزه از اين «ارتباط با نامحرم» چيست؟ اگر هدف، همان جنس مخالف بودن او است، معلوم مىشود كه عامل آن قوه شهويه يا همان شهوترانى است و اگر قبول كرديم كه شهوترانى در مسيرى غير از مسير صحيح خود خطاست، اين جا نيز همان طور است. فقط نكتهاى كه بايد بدان افزود اين است كه گاهى لطمهاى كه روابط غير حضورى مىزند، اگر بيشتر از روابط حضورى نباشد، كمتر نيست. زيرا انسان قوهى خيال دارد و بسيارى از انحرافات از همين تخيلات باطل سرچشمه مىگيرد؛ گاه شهوترانىهايى كه با تهيج قوهى خيال آغاز مىشوند، به مراتب شديدتر از شهوترانىهايى هستند كه از تحريک حسى آغاز شده باشند.
متأسفانه بايد اذعان كنيم كه بسيارى از فيلمسازان غربى به اين مطلب پى بردهاند و لذا در سالهاى اخير، بسيارى از فيلمهاى مبتذلى كه وارد بازار مىشود، ديگر به نشان دادن كامل صحنههاى جنسى نمىپردازند، بلكه صحنهها را تا چند لحظه قبل و چند لحظه بعد نشان مىدهند تا افراد با نيروى تخيل خود، آن بخش از صحنه را بازسازى كنند. متأسفانه، خطر چنين فيلم‌هايى به مراتب شديدتر از فيلم‌هايى است كه صحنهها را كامل نشان مىدهند، زيرا تأثير اين بازسازى به دليل وقوع آن در درون ذهن خود بيننده، بسيار بيشتر و ماندگارىاش بسيار شديدتر است. و اين دليل روشنى است براى اثبات اين موضوع كه گاه روابط غير حضورى نيز مىتوانند تا اين اندازه مخرب واقع شوند.
اكنون بايد گفت وقتى دوستى در قالب نامهنگارى و اينترنت و... است، فكر و ذهن انسان به فردى از جنس مخالف مشغول مىشود و فعاليت قوهى خيال (خيالپردازى) در اين زمينه آغاز مىگردد و اين جا به جاى اين كه از راه ديدن و لمس كردن، شهوت تحريک شود، همان تحريک از راه خيالپردازى حاصل مىشود و به همان دليل كه تحريک شهوت جز در محدودهى معين یعنی ازدواج، خطاست. اين ارتباط با نامحرم از راه نامهنگارى و اينترنت و... نيز خطا مىباشد.
به تعبير ديگر، انسان هر كارى انجام مىدهد، انگيزه و هدفى دارد و سؤال اين است كه هدف و انگيزه از اين «ارتباط با نامحرم» چيست؟ اگر هدف، همان جنس مخالف بودن او است، معلوم مىشود كه عامل آن قوه شهويه يا همان شهوترانى است و اگر قبول كرديم كه شهوترانى در مسيرى غير از مسير صحيح خود خطاست، اين جا نيز همان طور است. فقط نكتهاى كه بايد بدان افزود اين است كه گاهى لطمهاى كه روابط غير حضورى مىزند، اگر بيشتر از روابط حضورى نباشد، كمتر نيست. زيرا انسان قوهى خيال دارد و بسيارى از انحرافات از همين تخيلات باطل سرچشمه مىگيرد؛ گاه شهوترانىهايى كه با تهيج قوهى خيال آغاز مىشوند، به مراتب شديدتر از شهوترانىهايى هستند كه از تحريک حسى آغاز شده باشند.
متأسفانه بايد اذعان كنيم كه بسيارى از فيلمسازان غربى به اين مطلب پى بردهاند و لذا در سالهاى اخير، بسيارى از فيلمهاى مبتذلى كه وارد بازار مىشود، ديگر به نشان دادن كامل صحنههاى جنسى نمىپردازند، بلكه صحنهها را تا چند لحظه قبل و چند لحظه بعد نشان مىدهند تا افراد با نيروى تخيل خود، آن بخش از صحنه را بازسازى كنند. متأسفانه، خطر چنين فيلم‌هايى به مراتب شديدتر از فيلم‌هايى است كه صحنهها را كامل نشان مىدهند، زيرا تأثير اين بازسازى به دليل وقوع آن در درون ذهن خود بيننده، بسيار بيشتر و ماندگارىاش بسيار شديدتر است. و اين دليل روشنى است براى اثبات اين موضوع كه گاه روابط غير حضورى نيز مىتوانند تا اين اندازه مخرب واقع شوند.
اكنون بايد گفت وقتى دوستى در قالب نامهنگارى و اينترنت و... است، فكر و ذهن انسان به فردى از جنس مخالف مشغول مىشود و فعاليت قوهى خيال (خيالپردازى) در اين زمينه آغاز مىگردد و اين جا به جاى اين كه از راه ديدن و لمس كردن، شهوت تحريک شود، همان تحريک از راه خيالپردازى حاصل مىشود و به همان دليل كه تحريک شهوت جز در محدودهى معين یعنی ازدواج، خطاست. اين ارتباط با نامحرم از راه نامهنگارى و اينترنت و... نيز خطا مىباشد.
