پرسش :
در دوران عقد، چگونه رفتار كنيم تا مانع آسيبها و مشكلات احتمالى براى زندگى مشترك شويم.
پاسخ :
در دوران عقد آسيبهايى وجود دارد كه اگر با آنها مقابله نشود، پايههاى زندگى مشترك را سست خواهد كرد. مهمترين اين آسيبها عبارتند از:
1.ذهنيت نادرست: ذهنيتهاى نادرست درباره مادرزن و مادرشوهر بايد اصلاح شود. به خانواده همسر خود حق دهيد كه از فرزندانشان حمايتهاى شديد عاطفى داشته باشند. اين حمايتها به سبب قطع رابطه عاطفى است. شما بايد به آنها ثابت كنيد كه نه تنها فرزندشان را از آنان نگرفتهايد، بلكه فرزند ديگرى هم نصيبشان شده است.
2. يادآورى گذشته:از يادآورى تنشهاى احتمالى در دوره نامزدى درباره مهريه، خريد، جشن و... با ذكر لا اله الا الله بپرهيزيد. يادآورى اين مسائل كار شيطان است تا بين شما بغض و كينه ايجاد كند )انما يريد الشيطان أن يوقع بينكم العداوة و البغضاء(. ) مائده )5(، 91
از يادآورى خواستگاران يا خانمهايى كه به خواستگارىشان رفتهايد، بپرهيزيد.متأسفانه برخى از پسرها در اين دوره، افزون بر اين، از ارتباطات قبلى خود با جنس مخالف مىگويند و به آن افتخار هم مىكنند كه بسيار خطرناك است.
3. وسوسهها:تنوعطلبى از حالات انسان است و او را از قانع بودن به داشتههايش باز مىدارد. با اين حالت مبارزه كنيد و اجازه ندهيد مسائل جزئى و كماهميت، شما را وسوسه و در اصل انتخاب دچار ترديد كند يا به جدايى بكشاند. اشكالات جزئى در همسر )اثر زخمى كوچك بر پوست بدن( يا عمل نكردن خانواده طرف به برخى قول و قرارهاى مادى نمىتواند دليل موجهى بر جدايى باشد.
4. مقايسه: از مقايسه همسر خود با ديگران بپرهيزيد. يادتان باشد كه شما فقط نقاط مثبت ديگران را مىبينيد و از نقاط منفى آنان اطلاعى نداريد؛ همان گونه كه ديگران نقاط منفى شما يا همسرتان را نمىبينند.
5. توقعات بيجا: نگرشهاى آرمانى و شاعرانه در ازدواج درست نيست. در دوره عقدبستگى، تعهدات جدى ايجاد نمىشود؛ پس انتظار شما نيز بايد در همين حد باشد.
توقع توجه كامل همسر به شما و بريدن از خانواده، توقع قطع ارتباط كامل با دوستان دوران مجردى، توقع اطاعت از شما و بىتوجهى به نظر والدين )ر.ك: ص 79 و 80( هيچيك توقع به جايى نيست.
6. قهر و بىاعتنايى، از قهر و بىاعتنايى به او بپرهيزيد. تغيير مثبت با ارتباط سازنده ميسر است، نه با قهر.
در دوران عقد آسيبهايى وجود دارد كه اگر با آنها مقابله نشود، پايههاى زندگى مشترك را سست خواهد كرد. مهمترين اين آسيبها عبارتند از:
1.ذهنيت نادرست: ذهنيتهاى نادرست درباره مادرزن و مادرشوهر بايد اصلاح شود. به خانواده همسر خود حق دهيد كه از فرزندانشان حمايتهاى شديد عاطفى داشته باشند. اين حمايتها به سبب قطع رابطه عاطفى است. شما بايد به آنها ثابت كنيد كه نه تنها فرزندشان را از آنان نگرفتهايد، بلكه فرزند ديگرى هم نصيبشان شده است.
2. يادآورى گذشته:از يادآورى تنشهاى احتمالى در دوره نامزدى درباره مهريه، خريد، جشن و... با ذكر لا اله الا الله بپرهيزيد. يادآورى اين مسائل كار شيطان است تا بين شما بغض و كينه ايجاد كند )انما يريد الشيطان أن يوقع بينكم العداوة و البغضاء(. ) مائده )5(، 91
از يادآورى خواستگاران يا خانمهايى كه به خواستگارىشان رفتهايد، بپرهيزيد.متأسفانه برخى از پسرها در اين دوره، افزون بر اين، از ارتباطات قبلى خود با جنس مخالف مىگويند و به آن افتخار هم مىكنند كه بسيار خطرناك است.
3. وسوسهها:تنوعطلبى از حالات انسان است و او را از قانع بودن به داشتههايش باز مىدارد. با اين حالت مبارزه كنيد و اجازه ندهيد مسائل جزئى و كماهميت، شما را وسوسه و در اصل انتخاب دچار ترديد كند يا به جدايى بكشاند. اشكالات جزئى در همسر )اثر زخمى كوچك بر پوست بدن( يا عمل نكردن خانواده طرف به برخى قول و قرارهاى مادى نمىتواند دليل موجهى بر جدايى باشد.
4. مقايسه: از مقايسه همسر خود با ديگران بپرهيزيد. يادتان باشد كه شما فقط نقاط مثبت ديگران را مىبينيد و از نقاط منفى آنان اطلاعى نداريد؛ همان گونه كه ديگران نقاط منفى شما يا همسرتان را نمىبينند.
5. توقعات بيجا: نگرشهاى آرمانى و شاعرانه در ازدواج درست نيست. در دوره عقدبستگى، تعهدات جدى ايجاد نمىشود؛ پس انتظار شما نيز بايد در همين حد باشد.
توقع توجه كامل همسر به شما و بريدن از خانواده، توقع قطع ارتباط كامل با دوستان دوران مجردى، توقع اطاعت از شما و بىتوجهى به نظر والدين )ر.ك: ص 79 و 80( هيچيك توقع به جايى نيست.
6. قهر و بىاعتنايى، از قهر و بىاعتنايى به او بپرهيزيد. تغيير مثبت با ارتباط سازنده ميسر است، نه با قهر.
