پرسش :
اگر خداوند خالق هر چيز است، آيا گناهان و اعمال قبيحى كه از انسان ها صادر مىشود هم مخلوق خداوند است؟
پاسخ :
پاسخ به اين سؤال با توجه به تعريف اراده و تقسيم آن به اراده ی تكوينى و تشريعى روشن مىشود. اراده بر دو قسم است، يكى ارادهى تكوينى و ديگر ارادهى تشريعى.
ارادهى تكوينى عبارت است از: علم به نظام به طور كامل و تمام؛ يعنى همين قدر كه خدا عالم بر نظام اتم و اكمل است، همين علم به نظام، علت خلق جهان آفرينش است كه از آن علم، تعبير به اراده مىشود.
اما اراده ی تشريعى عبارت است از: علم خداى تعالى به مصلحت در فعل مكلف و اين علم به مصلحت است كه منشأ تكليف مىشود و ما آن را ارادهى تشريعى مىناميم.
اطاعت و عصيان ، عبادت و گناه ، عناوينى هستند كه از مقايسه ی كارهاى ارادى انسان با اوامر و نواهى خدا كه همان اراده ی تشريعى اوست، انتزاع مىگردند، نه در مقايسه با اراده ی تكوينى خدا، اراده ی تكوينى خدا به همه ی افعال اختیاری انسان تعلق گرفته است. از نظر محبوبيت و مبغوضيت - كه ملاك اراده ی تشريعى خداست - كارهاى ارادى انسان به دو دسته تقسيم مىشوند: 1. كارهاى پسنديده، 2. كارهاى ناپسند كه دسته ی اوّل متعلق اراده ی تشريعى خدا مىباشند و دسته ی دوم متعلق اراده ی تشريعى او نيستند، اما هر دو دسته با توجه به ارادی بودنشان متعلق ارده ی تکوینی خداوند است، پس افعال ناپسند ابتدا و مستقیم به اراده ی انسان است و غیر مستقیم به اراده ی تکوینی خداوند و در عین حال مخالف اراده ی تشریعی اوست.
منبع: http://farsi.islamquest.net
پاسخ به اين سؤال با توجه به تعريف اراده و تقسيم آن به اراده ی تكوينى و تشريعى روشن مىشود. اراده بر دو قسم است، يكى ارادهى تكوينى و ديگر ارادهى تشريعى.
ارادهى تكوينى عبارت است از: علم به نظام به طور كامل و تمام؛ يعنى همين قدر كه خدا عالم بر نظام اتم و اكمل است، همين علم به نظام، علت خلق جهان آفرينش است كه از آن علم، تعبير به اراده مىشود.
اما اراده ی تشريعى عبارت است از: علم خداى تعالى به مصلحت در فعل مكلف و اين علم به مصلحت است كه منشأ تكليف مىشود و ما آن را ارادهى تشريعى مىناميم.
اطاعت و عصيان ، عبادت و گناه ، عناوينى هستند كه از مقايسه ی كارهاى ارادى انسان با اوامر و نواهى خدا كه همان اراده ی تشريعى اوست، انتزاع مىگردند، نه در مقايسه با اراده ی تكوينى خدا، اراده ی تكوينى خدا به همه ی افعال اختیاری انسان تعلق گرفته است. از نظر محبوبيت و مبغوضيت - كه ملاك اراده ی تشريعى خداست - كارهاى ارادى انسان به دو دسته تقسيم مىشوند: 1. كارهاى پسنديده، 2. كارهاى ناپسند كه دسته ی اوّل متعلق اراده ی تشريعى خدا مىباشند و دسته ی دوم متعلق اراده ی تشريعى او نيستند، اما هر دو دسته با توجه به ارادی بودنشان متعلق ارده ی تکوینی خداوند است، پس افعال ناپسند ابتدا و مستقیم به اراده ی انسان است و غیر مستقیم به اراده ی تکوینی خداوند و در عین حال مخالف اراده ی تشریعی اوست.
منبع: http://farsi.islamquest.net
