پرسش :

يکي از مهم‌ترين مسايلي که والدين با آن روبه‌رو هستند دختر يا پسر بودن فرزندشان است. چه طور با اين قضيه بايد کنار آمد؟

پاسخ :
متاسفانه به نظر مي‌رسد که هنوز هم در برخي خانواده‌ها شوق و علاقه به داشتن فرزندي از جنس خاص (بعضي‌ها پسر و بعضي‌ها دختر)بيشتر است. البته در اسلام اصل بر کرامت انسان است و در اين کرامت دختر و پسر مساوي هستند و تحقير و اهانت هر کدام نارواست. نقل است هرگاه امام سجاد (ع) را به نوزادي مژده مي‌دادند، ايشان اصلا نمي‌پرسيدند که پسر است يا دختر؟ و تنها مي‌پرسيدند که سالم است يا نه؟ و پس از شنيدن جواب، شکرگزاري مي‌کردند.
دقت داشته باشيد که وظيفه پدران و مادران، تربيت، رشد و سازندگي فرزندان است. نظام تربيتي والدين بايد به گونه‌اي باشد که دختر به دختر بودنش و پسر به پسر بودن راضي باشد. دختر آرزوي آن را نداشته باشد که اي کاش پسر بودم و پسر هم آرزوي آن را نکند که اي کاش دختر بودم. اينکه دختر و پسر هر دو انسانند و در امر تربيت حق مساوي دارند امري پذيرفته است اما به دلايل مختلف، از جمله تفاوت در جسم، روان و وظيفه‌شان، تربيت دختر و پسر به يک طريق نيست. اينکه دختران را مانند پسران تربيت کنيد، بيش يا کم شدني است ولي در آن صورت شخصيت او را حذف کرده‌ايد. همچنين اگر پسران و دختران با حداقل تمايز جنسي پرورش يابند و حالت ميانه را بگيرند باز نتيجه خوبي نمي‌‌گيريد زيرا که آنها دو جنس مختلف‌اند پس دو گونه تربيت بايد اعمال گردد.