پرسش :
ديدگاه روايات پيرامون تكريم پيامبر اكرم(ص) چيست؟
پاسخ :
الف- امام صادق(ع) فرمودند:
«اِذا ذُكر النبي فَاكَثروا الصلاة عليه فَاِنه مَن صَلّي علي النبي صَلاة واحدة صَلي الله عليه ألف صَلاة في ألف صَف مِن الملائكة و لَم بَيق شيء مِما خلق الله اِلا صلّي عَلي ذلك العبد لِصلاة الله عليه و صَلاة مَلائكة ولا يَرغب عَن هذا الاّ جاهل مغرور قَد بَريء الله مِنه و رسوله؛ (بحار91/57) هنگامي كه نام پيامبر برده ميشود، بر آن حضرت زياد صلوات بفرستيد، زيرا اگر كسي بر رسول خدا صلوات بفرستد، خداي سبحان با هزار صف از فرشتگان بر او صلوات ميفرستد (تعداد فرشتگان هر صف را خدا ميداند، زيرا سراسر عالم هستي سپاه حقّند: «ولِله جنُود السموات و الأرض» فتح/7 و اگر خداي سبحان و فرشتگان الهي بر بندهاي صلوات بفرستند، تمامي نظام هستي بر او صلوات ميفرستد و اگر كسي از اين فضيلت روي گردان شود، جاهل و فريب خورده است و خداوند و رسولش و اهل بيت او از وي بيزارند».
ب- امام صادق(ع) در حديثي ديگر، از رسول اكرم(ص) نقل ميكند:
«قال رسول الله: مَن ذُكرت عِنده فنسي أن يُصلّي عَليّ، خطّأ الله به طريق الجنّة ؛(بحار17/31) اگر نام من (رسول اكرم(ٌص« نزد كسي برده شد و او صلوات بر من را فراموش كرد، راه بهشت را اشتباه ميكند»؛ مگر اين كه نسيان او بر اثر سهل انگاري نباشد، زيرا چنين نسياني از حوزه تكليف بيرون است. البته كسي كه راه بهشت را گم كرده، ممكن است پس از تحمل رنجها و دشواريهاي فراوان آن را پيدا كند، نه آن تا ابد از آن كه محروم باشد.
ج- در حديثي كه حاكي از تجليل و تعظيم صحابه نسبت به ساحت رسول اكرم(ص) است، چنين آمده است: هرگاه رسول خدا وضو ميگرفت، صحابه براي تبرك جستن به باقيمانده آب وضوي آن حضرت كه از دستانش ميريخت ازدحام كرده، از يكديگر سبقت ميگرفتند:
«... و اذا تَوضّأ ثاروا يَقتَتِلون عَلي وضُوئه»؛ (بحار20/330) . نظير چنين تكريمي، درباره اميرالمؤمنين علي (ع) نيز نقل شده است.
و: اَنَس نيز ميگويد: رسول خدا(ص) را در حال اصلاح موي مبارك سرش ديدم كه اصحاب گرد او طواف ميكردند و هر تار مويي كه بر زمين ميافتاد، به عنوان تبرك ميگرفتند.(بحار17/32).
ز: در حديث ديگري مغيره ميگويد: «كان أصحاب رسول الله(ص) يَقرعون بابه بالأضافير» حجرات/4، آن انسانهايي كه از پشت در حجره رسول گرامي(ص) فرياد ميزدند و آن حضرت را به اسم ميخواندند: «اِن الَذين يُنادولك مِن وَراء الحجرات اكثرهم لا يعقلون» حجرات/4، چنان تربيت و خوي درندگي آنان بر اثر تربيت قرآن و پيامبر، تبديل به فرشته منشي شد كه هنگام ورود به محضر پيامبر، در ميزدند اما نه با كوبه در بلكه با ناخن دستانشان.1
پی نوشت:
1. آيت الله جوادي آمل،تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)
منبع: www.payambarazam.ir
الف- امام صادق(ع) فرمودند:
«اِذا ذُكر النبي فَاكَثروا الصلاة عليه فَاِنه مَن صَلّي علي النبي صَلاة واحدة صَلي الله عليه ألف صَلاة في ألف صَف مِن الملائكة و لَم بَيق شيء مِما خلق الله اِلا صلّي عَلي ذلك العبد لِصلاة الله عليه و صَلاة مَلائكة ولا يَرغب عَن هذا الاّ جاهل مغرور قَد بَريء الله مِنه و رسوله؛ (بحار91/57) هنگامي كه نام پيامبر برده ميشود، بر آن حضرت زياد صلوات بفرستيد، زيرا اگر كسي بر رسول خدا صلوات بفرستد، خداي سبحان با هزار صف از فرشتگان بر او صلوات ميفرستد (تعداد فرشتگان هر صف را خدا ميداند، زيرا سراسر عالم هستي سپاه حقّند: «ولِله جنُود السموات و الأرض» فتح/7 و اگر خداي سبحان و فرشتگان الهي بر بندهاي صلوات بفرستند، تمامي نظام هستي بر او صلوات ميفرستد و اگر كسي از اين فضيلت روي گردان شود، جاهل و فريب خورده است و خداوند و رسولش و اهل بيت او از وي بيزارند».
ب- امام صادق(ع) در حديثي ديگر، از رسول اكرم(ص) نقل ميكند:
«قال رسول الله: مَن ذُكرت عِنده فنسي أن يُصلّي عَليّ، خطّأ الله به طريق الجنّة ؛(بحار17/31) اگر نام من (رسول اكرم(ٌص« نزد كسي برده شد و او صلوات بر من را فراموش كرد، راه بهشت را اشتباه ميكند»؛ مگر اين كه نسيان او بر اثر سهل انگاري نباشد، زيرا چنين نسياني از حوزه تكليف بيرون است. البته كسي كه راه بهشت را گم كرده، ممكن است پس از تحمل رنجها و دشواريهاي فراوان آن را پيدا كند، نه آن تا ابد از آن كه محروم باشد.
ج- در حديثي كه حاكي از تجليل و تعظيم صحابه نسبت به ساحت رسول اكرم(ص) است، چنين آمده است: هرگاه رسول خدا وضو ميگرفت، صحابه براي تبرك جستن به باقيمانده آب وضوي آن حضرت كه از دستانش ميريخت ازدحام كرده، از يكديگر سبقت ميگرفتند:
«... و اذا تَوضّأ ثاروا يَقتَتِلون عَلي وضُوئه»؛ (بحار20/330) . نظير چنين تكريمي، درباره اميرالمؤمنين علي (ع) نيز نقل شده است.
و: اَنَس نيز ميگويد: رسول خدا(ص) را در حال اصلاح موي مبارك سرش ديدم كه اصحاب گرد او طواف ميكردند و هر تار مويي كه بر زمين ميافتاد، به عنوان تبرك ميگرفتند.(بحار17/32).
ز: در حديث ديگري مغيره ميگويد: «كان أصحاب رسول الله(ص) يَقرعون بابه بالأضافير» حجرات/4، آن انسانهايي كه از پشت در حجره رسول گرامي(ص) فرياد ميزدند و آن حضرت را به اسم ميخواندند: «اِن الَذين يُنادولك مِن وَراء الحجرات اكثرهم لا يعقلون» حجرات/4، چنان تربيت و خوي درندگي آنان بر اثر تربيت قرآن و پيامبر، تبديل به فرشته منشي شد كه هنگام ورود به محضر پيامبر، در ميزدند اما نه با كوبه در بلكه با ناخن دستانشان.1
پی نوشت:
1. آيت الله جوادي آمل،تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)
منبع: www.payambarazam.ir
