پرسش :
پيامبراکرم(ص) ، قبل از نبوت، چه ديني داشت؟
پاسخ :
در اينكه پيغمبر گرامي اسلام (ص) قبل از بعثت هرگز بر بت سجده نكرد و از خط توحيد منحرف نشد شكي نيست، و تاريخ زندگي او نيز به خوبي اين معني را منعكس مي كند اما در اينكه بر كدام آئين بوده؟ در ميان علما گفتگو است. بعضي او را پيرو آئين مسيح(ع) مي دانند، چرا كه قبل از بعثت پيامبر(ص) آئين رسمي و غير منسوخ آئين او بوده است. بعضي ديگر او را پيرو آئين ابراهيم(ع) مي دانند، چرا كه «شيخ الانبياء» و پدر پيامبران است و در بعضي از آيات قرآن آئين اسلام به عنوان آئين ابراهيم معرفي شده.حج/78. بعضي نيز اظهار بي اطلاعي كرده و گفته اند مي دانيم آئيني داشته، اما كدام آئين؟ بر ما روشن نيست! گرچه هر يك از اين اقوال وجهي دارد، اما هيچكدام مسلم نيست، و مناسبتر از اينها قول چهارمي است و آن اينكه پيامبر(ص) شخصاً برنامه خاصي از سوي خداوند داشته كه بر طبق آن عمل مي كرده، و در حقيقت آئين مخصوص خودش بوده، تا زماني كه اسلام بر او نازل گشت. شاهد اين سخن حديثي است كه در نهج البلاغه آمده، كه مي گويد: «خداوند از آن زمان كه رسول خدا از شير بازگرفته شد بزرگترين فرشته اش را قرين وي ساخت، تا شب و روز او را به راههاي مكارم، و طرق اخلاق نيك سوق دهد». مأموريت چنين فرشته اي دليل بر وجود يك برنامه اختصاصي است. شاهد ديگر اينكه در هيچ تاريخي نقل نشده است كه پيغمبر اسلام(ص) در معابد يهود و يا نصاري يا مذهب ديگر مشغول عبادت شده باشد، نه در كنار كفار در بتخانه بود، و نه در كنار اهل كتاب در معابد آنان، در عين حال پيوسته خط و طريق توحيد را ادامه مي داد، و به اصول اخلاق و عبادت الهي سخت پاي بند بود. روايات متعددي نيز در منابع اسلامي آمده است كه پيامبر(ص) از آغاز عمرش مؤيد به روح القدس بود و با چنين تأييد مسلماً بر اساس الهام روح القدس عمل مي كرد. «علامه مجلسي» شخصاً معتقد است كه پيامبر اسلام قبل از مقام رسالت داراي مقام نبوت بوده، گاه فرشتگان با او سخن مي گفتند، و صداي آنها را مي شنيد، و گاه در رؤياي صادقه به او الهام الهي مي شد، و بعد از چهل سال به مقام رسالت رسيد و قرآن و اسلام رسماً بر او نازل شد. او شش دليل بر اين معني ذكر مي كند كه بعضي از آنها با آنچه در بالا آورديم هماهنگ است.
منبع قصه هاي قرآن، حضرت آيت الله مكارم شيرازي
در اينكه پيغمبر گرامي اسلام (ص) قبل از بعثت هرگز بر بت سجده نكرد و از خط توحيد منحرف نشد شكي نيست، و تاريخ زندگي او نيز به خوبي اين معني را منعكس مي كند اما در اينكه بر كدام آئين بوده؟ در ميان علما گفتگو است. بعضي او را پيرو آئين مسيح(ع) مي دانند، چرا كه قبل از بعثت پيامبر(ص) آئين رسمي و غير منسوخ آئين او بوده است. بعضي ديگر او را پيرو آئين ابراهيم(ع) مي دانند، چرا كه «شيخ الانبياء» و پدر پيامبران است و در بعضي از آيات قرآن آئين اسلام به عنوان آئين ابراهيم معرفي شده.حج/78. بعضي نيز اظهار بي اطلاعي كرده و گفته اند مي دانيم آئيني داشته، اما كدام آئين؟ بر ما روشن نيست! گرچه هر يك از اين اقوال وجهي دارد، اما هيچكدام مسلم نيست، و مناسبتر از اينها قول چهارمي است و آن اينكه پيامبر(ص) شخصاً برنامه خاصي از سوي خداوند داشته كه بر طبق آن عمل مي كرده، و در حقيقت آئين مخصوص خودش بوده، تا زماني كه اسلام بر او نازل گشت. شاهد اين سخن حديثي است كه در نهج البلاغه آمده، كه مي گويد: «خداوند از آن زمان كه رسول خدا از شير بازگرفته شد بزرگترين فرشته اش را قرين وي ساخت، تا شب و روز او را به راههاي مكارم، و طرق اخلاق نيك سوق دهد». مأموريت چنين فرشته اي دليل بر وجود يك برنامه اختصاصي است. شاهد ديگر اينكه در هيچ تاريخي نقل نشده است كه پيغمبر اسلام(ص) در معابد يهود و يا نصاري يا مذهب ديگر مشغول عبادت شده باشد، نه در كنار كفار در بتخانه بود، و نه در كنار اهل كتاب در معابد آنان، در عين حال پيوسته خط و طريق توحيد را ادامه مي داد، و به اصول اخلاق و عبادت الهي سخت پاي بند بود. روايات متعددي نيز در منابع اسلامي آمده است كه پيامبر(ص) از آغاز عمرش مؤيد به روح القدس بود و با چنين تأييد مسلماً بر اساس الهام روح القدس عمل مي كرد. «علامه مجلسي» شخصاً معتقد است كه پيامبر اسلام قبل از مقام رسالت داراي مقام نبوت بوده، گاه فرشتگان با او سخن مي گفتند، و صداي آنها را مي شنيد، و گاه در رؤياي صادقه به او الهام الهي مي شد، و بعد از چهل سال به مقام رسالت رسيد و قرآن و اسلام رسماً بر او نازل شد. او شش دليل بر اين معني ذكر مي كند كه بعضي از آنها با آنچه در بالا آورديم هماهنگ است.
منبع قصه هاي قرآن، حضرت آيت الله مكارم شيرازي
