پرسش :
آيا آيه اول سوره تحريم،گناهي را به پيامبراکرم(ص)نسبت مي دهد؟
پاسخ :
آيه اول سوره تحريم هيچ گناهى را به پيامبر اكرم(ص) نسبت نمىدهد. براى اين كه كلمه «تحريم» مشترك لفظى بين چند معناست و همين مساءله موجب سوء برداشتهايى از آيه شريفه شده است؛ از جمله:
1. يكى از معانى رايج آن«تحريم تشريعى» است؛ يعنى چيزى را از نظر قانون حرام و ممنوع شمردن.
2. معناى ديگر آن «كف نفس»؛ يعنى خوددارى از استفاده كردن از چيزى است اعم از آن كه از نظر شرع و قانون آن چيز حلال باشد يا حرام. آنچه در اين آيه منظوراست همين معناى دوم مىباشد؛ يعنى پيامبر(ص) تصميم گرفتند از آن امر مباح پرهيز كنند و اين چيز مذموم و ناپسندى نيست؛ زيرا در آن نافرمانى خدا صورت نگرفته است و اگر خداوند به پيامبر(ص) فرمود: «چرا چنين كردى» توبيخ آنحضرت نيست بل اشعار بر اين دارد كه لازم نيست براى توقع نابجاى همسرت خودرا از نعمت ديگرى محرومسازى.
در ضمن اين نكته را متذكر باشيد كه در خطابات قرآنى آياتى هست كه ظاهر اوليه آن عتاب و سرزنش پيامبر(ص) است ولى لب آن تمجيد و ستايش ايشان است؛ مانند آيه«لعلك باخع نفسك». آيه مورد بحث نيز چنين است و نشان مىدهدپيامبر اكرم(ص) تا چه اندازه - بيش از حد وظيفه - نسبت به رعايت حال همسرانش اهتمام مىورزيده است. پس عتاب و سرزنش در حقيقت متوجه همسران پيامبر است كه زمينه چنين موضوع را فراهم نمودند و كلمه غفور و رحيم نيز نسبت به همسرانى است كه اين حادثه را فراهم كردند كه پيامبر از چيز حلالى اجتناب كند.
براى آگاهى بيشتر ر.ك:
1.الميزان، ج 19، ص 382 و 383
2.تفسير نمونه، ج 24، ص 273
www.payambarazam.ir
آيه اول سوره تحريم هيچ گناهى را به پيامبر اكرم(ص) نسبت نمىدهد. براى اين كه كلمه «تحريم» مشترك لفظى بين چند معناست و همين مساءله موجب سوء برداشتهايى از آيه شريفه شده است؛ از جمله:
1. يكى از معانى رايج آن«تحريم تشريعى» است؛ يعنى چيزى را از نظر قانون حرام و ممنوع شمردن.
2. معناى ديگر آن «كف نفس»؛ يعنى خوددارى از استفاده كردن از چيزى است اعم از آن كه از نظر شرع و قانون آن چيز حلال باشد يا حرام. آنچه در اين آيه منظوراست همين معناى دوم مىباشد؛ يعنى پيامبر(ص) تصميم گرفتند از آن امر مباح پرهيز كنند و اين چيز مذموم و ناپسندى نيست؛ زيرا در آن نافرمانى خدا صورت نگرفته است و اگر خداوند به پيامبر(ص) فرمود: «چرا چنين كردى» توبيخ آنحضرت نيست بل اشعار بر اين دارد كه لازم نيست براى توقع نابجاى همسرت خودرا از نعمت ديگرى محرومسازى.
در ضمن اين نكته را متذكر باشيد كه در خطابات قرآنى آياتى هست كه ظاهر اوليه آن عتاب و سرزنش پيامبر(ص) است ولى لب آن تمجيد و ستايش ايشان است؛ مانند آيه«لعلك باخع نفسك». آيه مورد بحث نيز چنين است و نشان مىدهدپيامبر اكرم(ص) تا چه اندازه - بيش از حد وظيفه - نسبت به رعايت حال همسرانش اهتمام مىورزيده است. پس عتاب و سرزنش در حقيقت متوجه همسران پيامبر است كه زمينه چنين موضوع را فراهم نمودند و كلمه غفور و رحيم نيز نسبت به همسرانى است كه اين حادثه را فراهم كردند كه پيامبر از چيز حلالى اجتناب كند.
براى آگاهى بيشتر ر.ك:
1.الميزان، ج 19، ص 382 و 383
2.تفسير نمونه، ج 24، ص 273
www.payambarazam.ir
