پرسش :
دختري 3 ساله دارم که در برخورد با غريبه ها بسيار بد اخلاق و پرخاشجو است و نمي تواند با غريبه ها ارتباط برقرار کند. چه بايد بکنم؟
پاسخ :
پرخاشگري در کودکان تا حدي طبيعي است و معمولاً در سن 2-3 سالگي به بعد يعني دوره منفي گري مشاهده مي گردد. اما اگر ميزان آن زياد باشد، حالتي است انفجاري در مقابل ناکامي و زماني بروز مي کند که کودک با يک کشمکش دروني در مقابل محروميت روبرو شده باشد . اگر فرزند شما نسبت به غريبه ها بد اخلاق و پرخاشجو است تنها نشانه اي است از اين کشمکش دروني و در صورتي که درمان نگردد ممکن است مشکلات جدي شخصيتي و اجتماعي در آينده برايش ايجاد نمايد. اما راه حل چيست؟
چيزي که در درجه اول اهميت قرار دارد اين است که بايد علت را ريشه يابي نماييد.
معمولاً والدين اين گونه کودکان، افرادي حساس و هيجاني هستند و در تربيت کودکانشان جانب اعتدال را رعايت نمي کنند. يعني يا بيش از حد به تربيت او اهميت مي دهند و يا اينکه او را رها مي کنند. بنابراين والدين در حل اين مشکل نقشي کليدي دارند.
*محروميت ها و ناکامي هاي او را شناسايي کرده و براي برخورد مؤثر با آنها اقدام نماييد. (توجه داشته باشيد اين بدان معنا نيست که خواسته هاي غير منطقي او را برآورده سازيد.)
*با او صحبت کنيد. از مهارتهاي زندگي برايش بگوييد و به او اطمينان دهيد که در کنارش هستيد.
*هرگز از تنبيه استفاده نکنيد . اين کار مي تواند او را لجباز کند.
*رفتار خود را با وي متعادل تر کنيد. زياد بر او خرده نگيريد و از طرفي او را به حال خود نيز رها نکنيد.
* در نهايت اينکه حتماً از محبت هاي لمسي مثل در آغوش گرفتن، بوسيدن ، نوازش کردن و... استفاده نماييد.
منبع : ماهنامه کودک، شماره 62.
پرخاشگري در کودکان تا حدي طبيعي است و معمولاً در سن 2-3 سالگي به بعد يعني دوره منفي گري مشاهده مي گردد. اما اگر ميزان آن زياد باشد، حالتي است انفجاري در مقابل ناکامي و زماني بروز مي کند که کودک با يک کشمکش دروني در مقابل محروميت روبرو شده باشد . اگر فرزند شما نسبت به غريبه ها بد اخلاق و پرخاشجو است تنها نشانه اي است از اين کشمکش دروني و در صورتي که درمان نگردد ممکن است مشکلات جدي شخصيتي و اجتماعي در آينده برايش ايجاد نمايد. اما راه حل چيست؟
چيزي که در درجه اول اهميت قرار دارد اين است که بايد علت را ريشه يابي نماييد.
معمولاً والدين اين گونه کودکان، افرادي حساس و هيجاني هستند و در تربيت کودکانشان جانب اعتدال را رعايت نمي کنند. يعني يا بيش از حد به تربيت او اهميت مي دهند و يا اينکه او را رها مي کنند. بنابراين والدين در حل اين مشکل نقشي کليدي دارند.
*محروميت ها و ناکامي هاي او را شناسايي کرده و براي برخورد مؤثر با آنها اقدام نماييد. (توجه داشته باشيد اين بدان معنا نيست که خواسته هاي غير منطقي او را برآورده سازيد.)
*با او صحبت کنيد. از مهارتهاي زندگي برايش بگوييد و به او اطمينان دهيد که در کنارش هستيد.
*هرگز از تنبيه استفاده نکنيد . اين کار مي تواند او را لجباز کند.
*رفتار خود را با وي متعادل تر کنيد. زياد بر او خرده نگيريد و از طرفي او را به حال خود نيز رها نکنيد.
* در نهايت اينکه حتماً از محبت هاي لمسي مثل در آغوش گرفتن، بوسيدن ، نوازش کردن و... استفاده نماييد.
منبع : ماهنامه کودک، شماره 62.
