پرسش :
قرآن كدام بازگشت به دنيا را نفى می‌كند؟ و آيا اين نفى، منافاتى با اعتقاد به رجعت دارد؟
پاسخ :
قرآن كريم از قول كافران و تبهكاران نقل مى‌كند كه هنگامى كه مرگشان فرا مى‌رسد يا عذاب هلاک كننده‌اى برايشان نازل مى‌شود كه آرزو مى‌كنند كه اى كاش به دنيا برمى‌گشتيم و از اهل ايمان و نيكوكاران مى‌شديم، يا از خداى متعال درخواست مى‌كنند كه ما را به دنيا برگردان، تا گذشته خود را جبران كنيم، ولى چنين آرزوها و درخواست‌هایی عملى نمى‌شود.
«حتى اذا جاء احدهم الموت قال رب ارجعون لعلى اعمل صالحا فى ما تركت كلا انهاكلمه هو قائلها(مومنون/99)؛ تا آن گاه كه مرگ يكى از ايشان فرا رسد گويد: پرودگارا مرا برگردان، شايد كار شايسته‌اى در موردى كه ترک كرده‌ام انجام دهم.» هرگز اين سخنى است كه او مى‌گويد: (آرزويى است كه هرگز عملى نمى‌شود).
«او تقول حين ترى العذاب لو ان لى كره فاكون من المحسنين(زمر/17)؛ يا هنگامى كه عذاب را مى‌بيند گويد: اى كاش بازگشتى مى‌داشتم تا از نيكوكاران شوم.»
«اذ المجرمون ناكسوا رووسهم عند ربهم ربنا ابصرنا و سمعنا فارجعنا نعمل صالحاانا موقنون(سجده/12)؛ هنگامى كه بزهكاران سرهاى خويش را نزد پروردگارشان فرو افكنده‌اند و گويند: پـروردگارا اكنون ديديم و شنيديم پس ما را برگردان تاكار شايسته‌اى انجام دهيم اينک ما اهل يقين هستيم.»
از اين آيات بـه خوبى استفاده مى‌شود كه عالم آخرت جاى انتخاب راه و عمل به تكاليف نيست و حتى يقينى كه هنگام مرگ يا در عالم آخرت حاصل مى‌شود، تأثيرى در تكامل انسان ندارد و استحقاق پاداشى نمى‌آورد، از اين رو كافران و گنهكاران آرزو مى‌كنند كه به دنيا برگردند تا اختيارا ايمان بياورند و كارهاى شايسته انجام دهند، ولى درخواست آنها مردود مى‌شود. و رد تقاضاى آنها با رجعت منافات ندارد زيرا قرآن بازگشت كسانى را نفى مى‌كند كه عمرى را با كفر و عصيان گذرانده‌اند و در حال مرگ آرزوى بازگشت به دنيا و جبران گناهان خود را دارند و نیز بازگشت از آخرت به دنيا را مطلقا نفى مى‌كند و اين به معنى نفى هرگونه بازگشت (از عالم برزخ) به دنيا نيست زیرا كسانى بوده‌اند كه بعد از مرگ دوباره در همين دنيا زنده شده‌اند (مثل حضرت عزيز و اصحاب كهف) و طبق عقيده شيعيان، بعد از ظهور حضرت مهدى (عج) نيز، كسانى به دنيا رجعت خواهند كرد.
منبع: www.eporsesh.com
قرآن كريم از قول كافران و تبهكاران نقل مى‌كند كه هنگامى كه مرگشان فرا مى‌رسد يا عذاب هلاک كننده‌اى برايشان نازل مى‌شود كه آرزو مى‌كنند كه اى كاش به دنيا برمى‌گشتيم و از اهل ايمان و نيكوكاران مى‌شديم، يا از خداى متعال درخواست مى‌كنند كه ما را به دنيا برگردان، تا گذشته خود را جبران كنيم، ولى چنين آرزوها و درخواست‌هایی عملى نمى‌شود.
«حتى اذا جاء احدهم الموت قال رب ارجعون لعلى اعمل صالحا فى ما تركت كلا انهاكلمه هو قائلها(مومنون/99)؛ تا آن گاه كه مرگ يكى از ايشان فرا رسد گويد: پرودگارا مرا برگردان، شايد كار شايسته‌اى در موردى كه ترک كرده‌ام انجام دهم.» هرگز اين سخنى است كه او مى‌گويد: (آرزويى است كه هرگز عملى نمى‌شود).
«او تقول حين ترى العذاب لو ان لى كره فاكون من المحسنين(زمر/17)؛ يا هنگامى كه عذاب را مى‌بيند گويد: اى كاش بازگشتى مى‌داشتم تا از نيكوكاران شوم.»
«اذ المجرمون ناكسوا رووسهم عند ربهم ربنا ابصرنا و سمعنا فارجعنا نعمل صالحاانا موقنون(سجده/12)؛ هنگامى كه بزهكاران سرهاى خويش را نزد پروردگارشان فرو افكنده‌اند و گويند: پـروردگارا اكنون ديديم و شنيديم پس ما را برگردان تاكار شايسته‌اى انجام دهيم اينک ما اهل يقين هستيم.»
از اين آيات بـه خوبى استفاده مى‌شود كه عالم آخرت جاى انتخاب راه و عمل به تكاليف نيست و حتى يقينى كه هنگام مرگ يا در عالم آخرت حاصل مى‌شود، تأثيرى در تكامل انسان ندارد و استحقاق پاداشى نمى‌آورد، از اين رو كافران و گنهكاران آرزو مى‌كنند كه به دنيا برگردند تا اختيارا ايمان بياورند و كارهاى شايسته انجام دهند، ولى درخواست آنها مردود مى‌شود. و رد تقاضاى آنها با رجعت منافات ندارد زيرا قرآن بازگشت كسانى را نفى مى‌كند كه عمرى را با كفر و عصيان گذرانده‌اند و در حال مرگ آرزوى بازگشت به دنيا و جبران گناهان خود را دارند و نیز بازگشت از آخرت به دنيا را مطلقا نفى مى‌كند و اين به معنى نفى هرگونه بازگشت (از عالم برزخ) به دنيا نيست زیرا كسانى بوده‌اند كه بعد از مرگ دوباره در همين دنيا زنده شده‌اند (مثل حضرت عزيز و اصحاب كهف) و طبق عقيده شيعيان، بعد از ظهور حضرت مهدى (عج) نيز، كسانى به دنيا رجعت خواهند كرد.
منبع: www.eporsesh.com
