پرسش :

آيا بشر مى تواند از راه تكنيك جديد به سعادت برسد؟

پاسخ :
برخى معتقدند كه تمدن مادى بشر تنها راه رسيدن جامعه به سعادت و رفاه است و لذا در آينده اى نه چندان دور با تجربياتى كه در اين زمينه كسب كرده به مدينه فاضله و سعادت خود خواهد رسيد.
پاسخ : در پيشرفت صنعتى و تكنيك بشر شكى نيست ولى اين بدان معنا نيست كه علم به تنهايى مى تواند ضامن سعادت بشر و ايجاد عدل و داد گردد. علم و تكنيك تنها جنبه ماديت و مدنيَّت انسان را تامين ميكند. لذا اگر در اختيار يك نظام عادل و قانون سالم قرار گيرد سعادت آفرين است .
منشا انحرافات بشر نادانى در زمينه مادى نيست تا با تمدن و تكنيك برطرف شود بلكه عوامل ديگر دارد از قبيل :
1- غرايز و تمايلات مهار نشده .
2- شهوت و غضب .
3- افزون طلبى .
4- جاه طلبى .
5- برترى طلبى .
6- لذت طلبى .
7- و بالاخره نفس پرستى و نفع پرستى كه همه ى بشر امروز به آن مبتلايند:حب الدنيا راءس كل خطيئه. لذا علم ، امروزه به صورت بزرگ ترين دشمن بشر درآمده است . علم چراغ روشنى است كه استفاده از آن بستگى به موارد استعمال دارد. علم مانند چراغى است كه روغن آن عقل است . علم ابزارى است براى هدف ، نه تشخيص دهنده هدف .
ويل دورانت در مقدمه كتاب لذات فلسفه درباره انسان عصر ماشين مى گويد:((ما از نظر ماشين توانگر شده ايم و از نظر مقاصد فقير)).
لذا علم اگر در اختيار حكومت ظالم قرار گيرد آثار وخيمى دارد از آن جمله :
1- در راستاى نابودى بشر گام برمى دارد.
2- تنها درصدد ايجاد رفاه طبقه مرفه است .
3- عمل بدون عدالت ضامن زوال ظلم و تعدى از بشر نيست .
منبع : موعود شناسی وپاسخ به شبهات، نویسنده: علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران