پرسش :
آيا در دولت حضرت مهدى عليه السلام جز مسلمان روى زمين باقى نمى ماند؟
پاسخ :
از برخى روايات استفاده مى شود كه در عصر دولت حضرت مهدى عليه السلام جز مسلمان احدى روى زمين باقى نمى ماند.
ابن بكير مى گويد: از حضرت ابوالحسن عليه السلام تفسير آيه شريفهو له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و كرها و اليه يرجعونرا سؤال كردم ، فرمود:انزلت فى القائم عليه السلام اذا خرج فى اليهود و النصارى و الصابئين و الزنادقه و اهل الردة و الكفار فى شرق الارض و غربها ، فعرض عليهم الاسلام ، فمن اسلم طوعا امره بالصلوة و الزكوة و ما يؤ مر به المسلم و يجب لله عليه ، و من لم يسلم ضرب عنقه حتى لا يبقى فى المشارق و المغارب اءحد الا وحد الله(1) ؛((آيه مذكور در شاءن قائم نازل شده است ، وقتى آن جناب ظاهر شود دين اسلام را بر يهود و نصارا و صابئين و كفار شرق و غرب عرضه مى دارد ، پس هر كس با ميل و اختيار اسلام بياورد او را به نماز و زكات و ساير واجبات امر مى كند ، و هر كس از قبول اسلام سرباز زند ، گردنش را مى زند ، تا آنكه در شرق و غرب زمين جز موحد و خداپرست كسى باقى نمى ماند ...)).
ولى با مراجعه به روايات ديگر پى خواهيم برد كه يهود و نصارا تا روز قيامت باقى خواهند ماند:
ابو بصير مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم كه صاحب الامر با اهل ذمه ، يهود و نصارا چه خواهد كرد؟ فرمود:... يسالمهم كما سالمهم رسول الله صلى الله عليه و آله و يؤ دون الجزية عن يدوهم صاغرون ...(2) ؛((مانند پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله با آنان مصالحه مى كند ، آنها هم با كمال تواضع و خوارى جزيه مى دهند.))
امام باقر عليه السلام فرمود:((صاحب امر ، مهدى ناميده شده به جهت آنكه تورات و ساير كتاب هاى آسمانى را از غارى كه در انطاكيه واقع شده خارج مى كند و بين اهل تورات به تورات و اهل انجيل به انجيل و اهل زبور به زبور و اهل قرآن به قرآن حكم خواهد كرد)). (3)
از آنجا كه اين دسته روايات كه دلالت بر بقاى يهود و نصارا تا روز قيامت دارد با ظاهر آيات قرآن مطابق است ، لذا آن را بر طايفه اول از روايات مقدم مى داريم .
خداوند متعال مى فرمايد:و من الذين قالوا انا نصارى اخذنا ميثاقهم فنسوا حظا مما ذكروا به فاءغرينا بينهم العداوة و البغضاء الى يوم القيامة(4) ؛((و ما از كسانى كه ادعاى نصرانيت داشتند پيمان گرفتيم ، پس قسمتى از پندهاى ما را فراموش نمودند ما هم دشمنى و كينه را تا قيامت در بينشان انداختيم .))
و نيز مى فرمايد:اذ قال الله يا عيسى انى متوفيك و رافتعك الى و مطهرك من الذين كفروا و جاعل الذين اتبعوك فوق الذين كفروا الى يوم القيامة(5) ؛((يادآور زمانى را كه خداوند فرمود: اى عيسى ! همانا من تو را گرفته و به سوى خويش برآورم و از كفار دورت نمايم و پيروانت را تا قيامت بالا دست و مسلط بر كفار گردانم .))
از اين آيات و آيات ديگر استفاده مى شود كه يهود و نصارا تا روز قيامت باقى خواهند ماند ، هر چند ممكن است در اقليت باشند و بدون آنكه صاحب اختيار و اقتدار گردند ، در پناه دولت اسلامى جان و مال و آبرو و ناموس آنها محفوظ باشد.
در آيه اخير دو نكته قابل توجه است :
1- اينكه مقصود به((توفى در آيه اخذ به قوت و تمام است نه مرگ آن گونه كه علامه طباطبايى رحمة الله عليه از اهل لغت نقل كرده است .
2- مقصود از متابعين حضرت عيسى عليه السلام كه بر كفار تفوق داده شده اند كسانى هستند كه در زمان آن حضرت و بعد از ايشان در خط توحيد بوده و بعد از ظهور اسلام از پيامبر آن يعنى حضرت محمد صلى الله عليه و آله پيروى كرده اند.
پی نوشتها:
1- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 340.
2- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 376 و 381.
3- الغيبة ، نعمانى ، ص 125.
4- سوره مائده ، آيه 14.
5- سوره آل عمران ، آيه 55.
منبع : موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
از برخى روايات استفاده مى شود كه در عصر دولت حضرت مهدى عليه السلام جز مسلمان احدى روى زمين باقى نمى ماند.
ابن بكير مى گويد: از حضرت ابوالحسن عليه السلام تفسير آيه شريفهو له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و كرها و اليه يرجعونرا سؤال كردم ، فرمود:انزلت فى القائم عليه السلام اذا خرج فى اليهود و النصارى و الصابئين و الزنادقه و اهل الردة و الكفار فى شرق الارض و غربها ، فعرض عليهم الاسلام ، فمن اسلم طوعا امره بالصلوة و الزكوة و ما يؤ مر به المسلم و يجب لله عليه ، و من لم يسلم ضرب عنقه حتى لا يبقى فى المشارق و المغارب اءحد الا وحد الله(1) ؛((آيه مذكور در شاءن قائم نازل شده است ، وقتى آن جناب ظاهر شود دين اسلام را بر يهود و نصارا و صابئين و كفار شرق و غرب عرضه مى دارد ، پس هر كس با ميل و اختيار اسلام بياورد او را به نماز و زكات و ساير واجبات امر مى كند ، و هر كس از قبول اسلام سرباز زند ، گردنش را مى زند ، تا آنكه در شرق و غرب زمين جز موحد و خداپرست كسى باقى نمى ماند ...)).
ولى با مراجعه به روايات ديگر پى خواهيم برد كه يهود و نصارا تا روز قيامت باقى خواهند ماند:
ابو بصير مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم كه صاحب الامر با اهل ذمه ، يهود و نصارا چه خواهد كرد؟ فرمود:... يسالمهم كما سالمهم رسول الله صلى الله عليه و آله و يؤ دون الجزية عن يدوهم صاغرون ...(2) ؛((مانند پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله با آنان مصالحه مى كند ، آنها هم با كمال تواضع و خوارى جزيه مى دهند.))
امام باقر عليه السلام فرمود:((صاحب امر ، مهدى ناميده شده به جهت آنكه تورات و ساير كتاب هاى آسمانى را از غارى كه در انطاكيه واقع شده خارج مى كند و بين اهل تورات به تورات و اهل انجيل به انجيل و اهل زبور به زبور و اهل قرآن به قرآن حكم خواهد كرد)). (3)
از آنجا كه اين دسته روايات كه دلالت بر بقاى يهود و نصارا تا روز قيامت دارد با ظاهر آيات قرآن مطابق است ، لذا آن را بر طايفه اول از روايات مقدم مى داريم .
خداوند متعال مى فرمايد:و من الذين قالوا انا نصارى اخذنا ميثاقهم فنسوا حظا مما ذكروا به فاءغرينا بينهم العداوة و البغضاء الى يوم القيامة(4) ؛((و ما از كسانى كه ادعاى نصرانيت داشتند پيمان گرفتيم ، پس قسمتى از پندهاى ما را فراموش نمودند ما هم دشمنى و كينه را تا قيامت در بينشان انداختيم .))
و نيز مى فرمايد:اذ قال الله يا عيسى انى متوفيك و رافتعك الى و مطهرك من الذين كفروا و جاعل الذين اتبعوك فوق الذين كفروا الى يوم القيامة(5) ؛((يادآور زمانى را كه خداوند فرمود: اى عيسى ! همانا من تو را گرفته و به سوى خويش برآورم و از كفار دورت نمايم و پيروانت را تا قيامت بالا دست و مسلط بر كفار گردانم .))
از اين آيات و آيات ديگر استفاده مى شود كه يهود و نصارا تا روز قيامت باقى خواهند ماند ، هر چند ممكن است در اقليت باشند و بدون آنكه صاحب اختيار و اقتدار گردند ، در پناه دولت اسلامى جان و مال و آبرو و ناموس آنها محفوظ باشد.
در آيه اخير دو نكته قابل توجه است :
1- اينكه مقصود به((توفى در آيه اخذ به قوت و تمام است نه مرگ آن گونه كه علامه طباطبايى رحمة الله عليه از اهل لغت نقل كرده است .
2- مقصود از متابعين حضرت عيسى عليه السلام كه بر كفار تفوق داده شده اند كسانى هستند كه در زمان آن حضرت و بعد از ايشان در خط توحيد بوده و بعد از ظهور اسلام از پيامبر آن يعنى حضرت محمد صلى الله عليه و آله پيروى كرده اند.
پی نوشتها:
1- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 340.
2- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 376 و 381.
3- الغيبة ، نعمانى ، ص 125.
4- سوره مائده ، آيه 14.
5- سوره آل عمران ، آيه 55.
منبع : موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
