پرسش :

کودک 4 ساله‏اي دارم و او را به شکل مادي تشويق نمي‏کنم تا ديگران نتوانند از همين راه بفريبند. آيا اين برخورد درست است؟

پاسخ :
شيوه‏ي شما، امکان فريب او را بيشتر مي‏کند؛ زيرا با عدم تشويق مادي، نيازهايش برآورده نمي‏شود و ممکن است به سبب همان احساس نياز، فريب بخورد. به طور معمول، محروميت کودکان در اين سن از امکانات
مادي، آنان را حريص‏تر مي‏کند؛ پس توصيه مي‏کنم در حد معمول و متعارف، او را از تشويق‏هاي مادي بهره‏مند سازيد؛ البته از تحسين و محبت هم غافل نشويد. تحسين و توجه به کودک، اعتماد به نفس او را بيشتر مي‏کند و کودک داراي اعتماد به نفس، کمتر فريب مي‏خورد.
يکي از مهم‏ترين عوامل فريب کودکان و به ويژه نوجوانان، کمبود محبت در خانه است. دختري که در خانه محبت نديده، تشنه‏ي محبت ديگران است و ممکن است با يک نگاه يا سخن محبت‏آميز به خطا رود؛ اما کسي که خرما خورده باشد، حلوا برايش شيرين نيست.
تحسين و محبت والدين، کودکان را بيمه مي‏کند. سربنيامين وست، رئيس آکادمي هنر انگليس مي‏گويد:
علت شهرت من، بوسه‏اي از مادرم بود. (1)
تحسين، مهم‏ترين عامل اعتماد به نفس شخصيت‏هاي تاريخي بوده است.
مرحوم فلسفي مي‏گويد:
نخستين بار که بر منبر سخنراني کردم، مرحوم آقا شيخ محمد شميراني فرمود: آفرين، و همان تحسين، مرا به حرکت واداشت. (2)
چارلز ديکنز، نويسنده‏ي معروف، توفيق خود را مديون تحسين سر دبير نشريه، و اديسون، کاميابي خود را مديون تشويق و پشتيباني مادر خود مي‏داند.(3)
پی نوشتها:
(1)شعبان آقاجاني پلامي، فرزند من، ص 88.
(2)همان، ص 85.
(3)محمدعلي کريمي‏نيا، الگوهاي تربيت کودکان و نوجوانان، ص 73.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)