پرسش :
هماهنگي پدر و مادر در تربيت فرزند، چقدر اهميت دارد؟
پاسخ :
يکي از مهمترين مسائل مربوط به تربيت فرزند، هماهنگي پدر و مادر است. تربيت، مانند پرندهاي است که براي پرواز به دو بال نياز دارد. اختلاف والدين در تربيت فرزند (استفاده از تنبيه بدني، سختگيري، حضور در اردوها، محافل مذهبي و...)، کودک را دچار تعارض ميکند. وقتي پدر يک مبنا دارد و توصيهاي ميکند و مادر مبنايي ديگر دارد يا بالعکس، کودک مجبور است، يکي را بپذيرد و چون پدر و مادر، هر دو را دوست دارد، توان انتخاب يکي را نخواهد داشت و دچار التهابي دروني و تعارض ميشود.
در صورت اختلاف مبنايي در تربيت فرزند خود، با گفت و گو و تبادل انديشه، به مبنا و شيوهاي واحد برسيد. توجه داشته باشيد که اين گفت و گو در حضور کودک انجام نگيرد. در مواردي که نميتوانيد به توافق برسيد، نظر مشاوري آگاه، متدين و دلسوز ميتواند راهگشا باشد.
در تربيت مقطعي و برخوردهاي موردي هم هماهنگي والدين و حتي بقيهي اعضاي خانواده لازم است. پدر تصميم ميگيرد از شيوهي قهر کردن (ر. ک: ص 97) استفاده کند؛ اما چون مادر با وي هماهنگ نيست، همزمان با قهر پدر، به فرزند محبت ميکند و قهر پدر بياثر ميشود يا هنگام توبيخ فرزند به وسيلهي مادر، پدر در حضور مادر، از فرزند خود طرفداري ميکند و طبيعي است که توبيخ سنجيدهي مادر بياثر خواهد شد.
هماهنگي بين مدرسه و خانه نيز در تربيت لازم است؛ اگر چه آثار منفي عدم اين هماهنگي همچون عدم هماهنگي والدين نيست؛ زيرا رابطهي روحي - عاطفي کودک با معلم، چونان رابطهي عاطفي با والدين نيست.
اثر منفي عدم هماهنگي با مدرسه اين است که تربيت والدين در خانه را بياثر ميکند يا بالعکس.
بهترين راه براي ايجاد هماهنگي بين خانه و مدرسه، شرکت والدين در جلسات انجمن اوليا و مربيان و ارتباطهاي حضوري، تلفني و مکاتبهاي با اولياي مدرسه است.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
يکي از مهمترين مسائل مربوط به تربيت فرزند، هماهنگي پدر و مادر است. تربيت، مانند پرندهاي است که براي پرواز به دو بال نياز دارد. اختلاف والدين در تربيت فرزند (استفاده از تنبيه بدني، سختگيري، حضور در اردوها، محافل مذهبي و...)، کودک را دچار تعارض ميکند. وقتي پدر يک مبنا دارد و توصيهاي ميکند و مادر مبنايي ديگر دارد يا بالعکس، کودک مجبور است، يکي را بپذيرد و چون پدر و مادر، هر دو را دوست دارد، توان انتخاب يکي را نخواهد داشت و دچار التهابي دروني و تعارض ميشود.
در صورت اختلاف مبنايي در تربيت فرزند خود، با گفت و گو و تبادل انديشه، به مبنا و شيوهاي واحد برسيد. توجه داشته باشيد که اين گفت و گو در حضور کودک انجام نگيرد. در مواردي که نميتوانيد به توافق برسيد، نظر مشاوري آگاه، متدين و دلسوز ميتواند راهگشا باشد.
در تربيت مقطعي و برخوردهاي موردي هم هماهنگي والدين و حتي بقيهي اعضاي خانواده لازم است. پدر تصميم ميگيرد از شيوهي قهر کردن (ر. ک: ص 97) استفاده کند؛ اما چون مادر با وي هماهنگ نيست، همزمان با قهر پدر، به فرزند محبت ميکند و قهر پدر بياثر ميشود يا هنگام توبيخ فرزند به وسيلهي مادر، پدر در حضور مادر، از فرزند خود طرفداري ميکند و طبيعي است که توبيخ سنجيدهي مادر بياثر خواهد شد.
هماهنگي بين مدرسه و خانه نيز در تربيت لازم است؛ اگر چه آثار منفي عدم اين هماهنگي همچون عدم هماهنگي والدين نيست؛ زيرا رابطهي روحي - عاطفي کودک با معلم، چونان رابطهي عاطفي با والدين نيست.
اثر منفي عدم هماهنگي با مدرسه اين است که تربيت والدين در خانه را بياثر ميکند يا بالعکس.
بهترين راه براي ايجاد هماهنگي بين خانه و مدرسه، شرکت والدين در جلسات انجمن اوليا و مربيان و ارتباطهاي حضوري، تلفني و مکاتبهاي با اولياي مدرسه است.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
