پرسش :
با توجه به روايات دينى كه 7 سال اول زندگى كودك را سن بازى مىدانند، آيا معنايش اين است كه از 7 سالگى به بعد، مانع بازى كودك شويم؟
پاسخ :
درست است كه 7 سال دوم زندگى كودك، دوره آموزشپذيرى او است؛ اما معنايش اين نيست كه بايد از بازى منع شود. فرزند شما تا پايان يازده سالگى كودك است و همچنان به نشاط و شادابى نياز دارد؛به همين جهت به معلمان و مربيان مدارس (به ويژه مقطع ابتدايى) پيشنهاد مىكنيم همزمان و همراه با آموزش دروس، از برنامههاى آموزشى بازىگرا و بازىهاى «با قاعده» نيز استفاده كنند؛ زيرا بازى، فرصت گرانبهايى را براى يادگيرى و انديشهورزى دانشآموزان فراهم مىسازد. بازى، روى تمام ابعاد يادگيرى دانشآموز اثر مثبت مىگذارد و بر هوش و مهارت سخن گفتن او مىافزايد.
دانشآموز هنگام بازى از طريق «آزمون و خطا» نكاتى را درباره زندگى مىآموزد و اطلاعات موجود در ذهن خود را پردازش مىكند.
همان گونه كه پيشتر گفتيم (ر. ك: ص) براى بازى كودكان زير 7 سال محدوديتى وجود ندارد؛ اما با ورود كودك به دوره آموزشگاهى، بازى او محدودتر مىشود؛ زيرا بايد قسمتى از وقت خود را صرف آموزش كند (ر. ك: ج 1، ص 37 و 38).
همان گونه كه امامان معصوم عليهمالسلام در 7 سال اول بر بازى كودك تأكيد كرداند (ر. ك: ص)، براى زيادهروى در آن در سنين بالاتر (به ويژه نوجوانى) هشدار دادهاند.
امام على عليهالسلام مىفرمايد:
لا يفلح من وله باللعب. (1)
كسى كه شيداى بازى شود، رستگار نخواهد شد.
لا يثوب العقل مع اللعب. (2)
خرد با بازى تكامل نمىيابد.
پی نوشت:
1. آمدى، غررالحكم و دررالكلم، ص 425.
2. همان، ص 364.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
درست است كه 7 سال دوم زندگى كودك، دوره آموزشپذيرى او است؛ اما معنايش اين نيست كه بايد از بازى منع شود. فرزند شما تا پايان يازده سالگى كودك است و همچنان به نشاط و شادابى نياز دارد؛به همين جهت به معلمان و مربيان مدارس (به ويژه مقطع ابتدايى) پيشنهاد مىكنيم همزمان و همراه با آموزش دروس، از برنامههاى آموزشى بازىگرا و بازىهاى «با قاعده» نيز استفاده كنند؛ زيرا بازى، فرصت گرانبهايى را براى يادگيرى و انديشهورزى دانشآموزان فراهم مىسازد. بازى، روى تمام ابعاد يادگيرى دانشآموز اثر مثبت مىگذارد و بر هوش و مهارت سخن گفتن او مىافزايد.
دانشآموز هنگام بازى از طريق «آزمون و خطا» نكاتى را درباره زندگى مىآموزد و اطلاعات موجود در ذهن خود را پردازش مىكند.
همان گونه كه پيشتر گفتيم (ر. ك: ص) براى بازى كودكان زير 7 سال محدوديتى وجود ندارد؛ اما با ورود كودك به دوره آموزشگاهى، بازى او محدودتر مىشود؛ زيرا بايد قسمتى از وقت خود را صرف آموزش كند (ر. ك: ج 1، ص 37 و 38).
همان گونه كه امامان معصوم عليهمالسلام در 7 سال اول بر بازى كودك تأكيد كرداند (ر. ك: ص)، براى زيادهروى در آن در سنين بالاتر (به ويژه نوجوانى) هشدار دادهاند.
امام على عليهالسلام مىفرمايد:
لا يفلح من وله باللعب. (1)
كسى كه شيداى بازى شود، رستگار نخواهد شد.
لا يثوب العقل مع اللعب. (2)
خرد با بازى تكامل نمىيابد.
پی نوشت:
1. آمدى، غررالحكم و دررالكلم، ص 425.
2. همان، ص 364.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
