پرسش :
پسر 8 سالهام تحمل باختن در بازى را ندارد. چگونه آستانه تحمل او را بالا ببرم؟
پاسخ :
برخى كودكان به اين دليل تحمل باختن را ندارند كه ميزان خودباورى آنان پايين است. به اعتقاد بوويچ (1998 م) متخصص بازى درمانى كودكان، «كودكانى كه احساس منفى و بدى درباره خود دارند، به بردن بيشتر اهميت مىدهند». اگر مىخواهيد آستانه تحمل او را در باختن افزايش دهيد، اعتماد به نفس او را بالا ببريد (ر. ك: ص 64 - 62).
فرزند خود را هرگز با برادر، خواهر يا همسالى كه بازيكن بهترى است، مقايسه نكنيد. خوب است قبل از بازى، درباره برد و باخت توضيح دهيد و بگوييد كه لازم نيست انسان هميشه برنده باشد؛ همان گونه كه قهرمانان بزرگ ورزشى نيز هميشه برنده نمىشوند. او بايد بياموزد كه برد و باخت نيز نوبتى است.
برخى والدين، به گونهاى با فرزند خود بازى مىكنند كه هميشه او برنده باشد. توصيه مىكنم گاهى زمينه باختن فرزندتان را فراهم سازيد و پس از باختن او، برد قبلىاش را يادآورى كنيد.
بازىهاى غير رقابتى (بازىهايى كه برنده و بازنده ندارند) با خودتان، و تشويق و ترغيب او به اين گونه بازىها با همسالانش مىتواند در كاهش اين مشكل مؤثر باشد، بازىهاى حدس زدنى (گل يا پوچ)، ضربه زدن به بادكنك، انداختن توپهاى كوچك در حلقه، و براى كودكان كوچكتر از فرزند شما، قايم باشك و برج سازى با مكعبها، نمونههايى از بازىهاى غير رقابتى هستند.
يكى از علل مهم سخت بودن پذيرش باخت هنگام بازى با همسالان، برخورد نسنجيده والدين است. توجه بيش از حد آنان به مسأله برد و باخت، خوشحالى فراوان هنگام برد فرزند و اظهار ناراحتى هنگام باختن او و ذكر جملههايى مثل «بازنده به هيچ دردى نمىخوره» و مانند آن، نمونههايى از اين گونه برخوردها است.
خوب است بىاهميت بودن باختن را با روش الگويى نيز به او نشان دهيد به اين صورت كه وقتى در بازى مىبازيد (و گاهى خود، زمينه باختن خويش را فراهم مىآوريد)، خيلى راحت بگوييد: من باختم؛ اما واقعا بازى جالب و لذتبخشى بود.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
برخى كودكان به اين دليل تحمل باختن را ندارند كه ميزان خودباورى آنان پايين است. به اعتقاد بوويچ (1998 م) متخصص بازى درمانى كودكان، «كودكانى كه احساس منفى و بدى درباره خود دارند، به بردن بيشتر اهميت مىدهند». اگر مىخواهيد آستانه تحمل او را در باختن افزايش دهيد، اعتماد به نفس او را بالا ببريد (ر. ك: ص 64 - 62).
فرزند خود را هرگز با برادر، خواهر يا همسالى كه بازيكن بهترى است، مقايسه نكنيد. خوب است قبل از بازى، درباره برد و باخت توضيح دهيد و بگوييد كه لازم نيست انسان هميشه برنده باشد؛ همان گونه كه قهرمانان بزرگ ورزشى نيز هميشه برنده نمىشوند. او بايد بياموزد كه برد و باخت نيز نوبتى است.
برخى والدين، به گونهاى با فرزند خود بازى مىكنند كه هميشه او برنده باشد. توصيه مىكنم گاهى زمينه باختن فرزندتان را فراهم سازيد و پس از باختن او، برد قبلىاش را يادآورى كنيد.
بازىهاى غير رقابتى (بازىهايى كه برنده و بازنده ندارند) با خودتان، و تشويق و ترغيب او به اين گونه بازىها با همسالانش مىتواند در كاهش اين مشكل مؤثر باشد، بازىهاى حدس زدنى (گل يا پوچ)، ضربه زدن به بادكنك، انداختن توپهاى كوچك در حلقه، و براى كودكان كوچكتر از فرزند شما، قايم باشك و برج سازى با مكعبها، نمونههايى از بازىهاى غير رقابتى هستند.
يكى از علل مهم سخت بودن پذيرش باخت هنگام بازى با همسالان، برخورد نسنجيده والدين است. توجه بيش از حد آنان به مسأله برد و باخت، خوشحالى فراوان هنگام برد فرزند و اظهار ناراحتى هنگام باختن او و ذكر جملههايى مثل «بازنده به هيچ دردى نمىخوره» و مانند آن، نمونههايى از اين گونه برخوردها است.
خوب است بىاهميت بودن باختن را با روش الگويى نيز به او نشان دهيد به اين صورت كه وقتى در بازى مىبازيد (و گاهى خود، زمينه باختن خويش را فراهم مىآوريد)، خيلى راحت بگوييد: من باختم؛ اما واقعا بازى جالب و لذتبخشى بود.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
