پرسش :
قرآن درباره غيبت و تحليل آن چه مى گويد؟
پاسخ :
قرآن در سوره حجرات آيه 12 مى فرمايد: ... ولايغتب بعضكم بعضا...; اى كسانى كه ايمان آورده ايد از بسيارى گمان ها بپرهيزيد، چرا كه بعضى از گمانها گناه است و هرگز در كار ديگران تجسس نكنيد و هيچيك از شما ديگرى را غيبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟
اما تحليل قرآنى غيبت با دهان از ديگران كم كردن و از آنها كندن است (تعبير خوردن گوشت برادر) غيبت اين است كه به گونه اى از كسى حرف بزنيم كه در نظر مخاطبمان، او شكسته شود، و حقير و خفيف گردد پس آنجا كه از او كم نكنيم و بر او بيفزاييم، حتى اگر راضى نباشد غيبت نيست، همانطور كه اگر مخاطبان مطلع از عيب دوست در چشم ها و گوش ها باشد، بار غيبت نيست.
ريشه غيبت، از خودنمايى، شيرين زبانى، وقت كشى، عادت، غضب، نفرت، يا عجز از بدخورد با طرف مقابل مى باشد.
از نظر قرآن و اين آيه شريفه عامل بازدارنده غيبت، ايمان، عشق، محبت و اخوت است زيرا ما كسى را كه دوست راديم و به خود منسوب مى دانيم تحقير نمى كنيم. و حتى از مشكلات مشخص مورد علاقه نمى خواهيم كسى آگاه شود، چون حقارت شخص محبوب از دو جهت گران مى آيد:
1. نسبت با ما؛
2. محبت و علاقه ما به او
بنابراين در آيه مذكور بر عناصر ايمان و عشق و اخوت تكيه مى شود.
عشق به خدا ما را كه با ديگران كه با خدا پيوند دارند، پيوند مى دهد، و همين ايمان، اخوت و نسبت را به وجود مى آورد. چون آنها كه از جام محبت خدا سرشار شده اند حتى اگر از يك مادر هم شير ننوشيده باشند وزير يك سقف نخوابيده باشيد، برادر هستند و منسوب هستند.
eporsesh.com
قرآن در سوره حجرات آيه 12 مى فرمايد: ... ولايغتب بعضكم بعضا...; اى كسانى كه ايمان آورده ايد از بسيارى گمان ها بپرهيزيد، چرا كه بعضى از گمانها گناه است و هرگز در كار ديگران تجسس نكنيد و هيچيك از شما ديگرى را غيبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟
اما تحليل قرآنى غيبت با دهان از ديگران كم كردن و از آنها كندن است (تعبير خوردن گوشت برادر) غيبت اين است كه به گونه اى از كسى حرف بزنيم كه در نظر مخاطبمان، او شكسته شود، و حقير و خفيف گردد پس آنجا كه از او كم نكنيم و بر او بيفزاييم، حتى اگر راضى نباشد غيبت نيست، همانطور كه اگر مخاطبان مطلع از عيب دوست در چشم ها و گوش ها باشد، بار غيبت نيست.
ريشه غيبت، از خودنمايى، شيرين زبانى، وقت كشى، عادت، غضب، نفرت، يا عجز از بدخورد با طرف مقابل مى باشد.
از نظر قرآن و اين آيه شريفه عامل بازدارنده غيبت، ايمان، عشق، محبت و اخوت است زيرا ما كسى را كه دوست راديم و به خود منسوب مى دانيم تحقير نمى كنيم. و حتى از مشكلات مشخص مورد علاقه نمى خواهيم كسى آگاه شود، چون حقارت شخص محبوب از دو جهت گران مى آيد:
1. نسبت با ما؛
2. محبت و علاقه ما به او
بنابراين در آيه مذكور بر عناصر ايمان و عشق و اخوت تكيه مى شود.
عشق به خدا ما را كه با ديگران كه با خدا پيوند دارند، پيوند مى دهد، و همين ايمان، اخوت و نسبت را به وجود مى آورد. چون آنها كه از جام محبت خدا سرشار شده اند حتى اگر از يك مادر هم شير ننوشيده باشند وزير يك سقف نخوابيده باشيد، برادر هستند و منسوب هستند.
eporsesh.com
