پرسش :
راه حلهاي قرآن براي رفع غفلت از یاد خداچيست؟
پاسخ :
راه حلي كه قرآن ارائه مي‌دهد يكي «مراقبت از خود»، و ديگري «ياد خدا» است؛ انسان بايد اولا مواظب جلسات، خواندنيها، شنيدنيها، خوردنيها و پوشيدنيهاي خود باشد؛ مواظب باشد چه سخني را مي‌شنود و چه مي‌گويد، دقت كند كه در كنار سفره غذاي حلال مي‌نشيند يا حرام؟ لباسي را كه بر تن مي‌كند بايد گذشته از حلال بودن، لباس شهرت نباشد. گاهي شخصي لباسي مي‌پوشد تا مشهور شود و هنگامي كه از كوي و برزن مي‌گذرد لباسش جلب توجه كند. اين نشان مي‌دهد كه او گرفتار خودبيني است. اگر انسان، مواظب جلسات علمي خود باشد و سخني جز براي رضاي خدا و به سود جامعه اسلامي نگويد،به تدريج زمينه فراهم مي‌شود تا به ياد خدا دل ببندد. وقتي به ياد خدا دل بست، به آساني خاطره‌هاي خوب در ذهنش ترسيم مي‌شود. از اين رو قرآن كريم،ذكر خدا را براي غفلت زدايي و قرب به حق به ما مي‌آموزد. هر يك از عبادتهاي معمولي،حد و نصابي دارد ولي ياد خدا در دل و نام خدا بر لب، حدي ندارد: «يا أَيُها الذينَ امَنوا اذكُروا الله ذِكرا كَثيرا» احزاب/4 كسي كه زياد به ياد خدا باشد، براي وي علاقه به خدا ملكه و او در تعلق به حق و تخلق به اخلاق الهي، متخصص، مجتهد و صاحب ملكه مي‌شود. در اين صورت نه تنها در حال عبادت مي‌فهمد كه با معبود خود سخن مي‌گويد، بلكه در خارج از عبادت نيز به ياد حق است؛ آنگاه فرق او با ديگران روشن مي‌شود. ديگران در حال نماز، حواسشان نزد خدا، قيامت و معارف نماز نيست و او در غير حالت نماز نيز به ياد خدا و در نماز است: «خوشا آنان كه دايم در نمازند». ذكر خدا حسنه است و هر كس در اين راه مجاهده كند و قدمي بردارد پاداش مضاعف دارد: «مَن جاءَِِ بالحَسَنَةِ فَلَه’خير’ مِنها»، نمل/89 «مَن جاءَ بالحَسَنَة فَلَه’ عَشر’ أمثالها» انعام/160هر كس يك ساعت براي مراقبت، زحمت بكشد، ده ساعت او را حفظ مي‌كنند و به پيش مي‌برند و قهرا نجات پيدا مي‌كند، و حفظ خاطرات در نماز براي او سهل و آسان خواهد شد.
eporsesh.com
راه حلي كه قرآن ارائه مي‌دهد يكي «مراقبت از خود»، و ديگري «ياد خدا» است؛ انسان بايد اولا مواظب جلسات، خواندنيها، شنيدنيها، خوردنيها و پوشيدنيهاي خود باشد؛ مواظب باشد چه سخني را مي‌شنود و چه مي‌گويد، دقت كند كه در كنار سفره غذاي حلال مي‌نشيند يا حرام؟ لباسي را كه بر تن مي‌كند بايد گذشته از حلال بودن، لباس شهرت نباشد. گاهي شخصي لباسي مي‌پوشد تا مشهور شود و هنگامي كه از كوي و برزن مي‌گذرد لباسش جلب توجه كند. اين نشان مي‌دهد كه او گرفتار خودبيني است. اگر انسان، مواظب جلسات علمي خود باشد و سخني جز براي رضاي خدا و به سود جامعه اسلامي نگويد،به تدريج زمينه فراهم مي‌شود تا به ياد خدا دل ببندد. وقتي به ياد خدا دل بست، به آساني خاطره‌هاي خوب در ذهنش ترسيم مي‌شود. از اين رو قرآن كريم،ذكر خدا را براي غفلت زدايي و قرب به حق به ما مي‌آموزد. هر يك از عبادتهاي معمولي،حد و نصابي دارد ولي ياد خدا در دل و نام خدا بر لب، حدي ندارد: «يا أَيُها الذينَ امَنوا اذكُروا الله ذِكرا كَثيرا» احزاب/4 كسي كه زياد به ياد خدا باشد، براي وي علاقه به خدا ملكه و او در تعلق به حق و تخلق به اخلاق الهي، متخصص، مجتهد و صاحب ملكه مي‌شود. در اين صورت نه تنها در حال عبادت مي‌فهمد كه با معبود خود سخن مي‌گويد، بلكه در خارج از عبادت نيز به ياد حق است؛ آنگاه فرق او با ديگران روشن مي‌شود. ديگران در حال نماز، حواسشان نزد خدا، قيامت و معارف نماز نيست و او در غير حالت نماز نيز به ياد خدا و در نماز است: «خوشا آنان كه دايم در نمازند». ذكر خدا حسنه است و هر كس در اين راه مجاهده كند و قدمي بردارد پاداش مضاعف دارد: «مَن جاءَِِ بالحَسَنَةِ فَلَه’خير’ مِنها»، نمل/89 «مَن جاءَ بالحَسَنَة فَلَه’ عَشر’ أمثالها» انعام/160هر كس يك ساعت براي مراقبت، زحمت بكشد، ده ساعت او را حفظ مي‌كنند و به پيش مي‌برند و قهرا نجات پيدا مي‌كند، و حفظ خاطرات در نماز براي او سهل و آسان خواهد شد.
eporsesh.com
