پرسش :
مسبّحات ستّ كدامند؟
پاسخ :
در قرآن كريم، شش سوره با «سبَّح» يا «يُسبَّح» آغاز ميشود، كه آنها را «مسبّحات ستّ» ميگويند. اين سورهها عبارت است از: جمعه، تغابن، صفّ، حديد، حشْر و اعلي. علامه مولي محمد تقي مجلسي(رضوان الله عليه) سوره «اسراء» را نيز جزو سُوَر مسبّحات آورده است كه (روضة المتقين13/142) ميشود مسبّحات سَبعْ، يعني هفت سورهاي كه با تسبيح شروع ميشود، حال يا به صورت فعل ماضي يا مضارع و يا مصدر. آنچه نوعاً نقل كردهاند همان مسبحات ستّ است كه رسول اكرم(ص) هر شب آنها را قبل از خوابيدن تلاوت ميكردند (بحار89/312) و شايسته است انسان سالك شبها همه هفت سوره را تلاوت كند تا تسبيح و تنزيه خداوند در او تجلي كرده و چنين انساني را مظهر تسبيح خود كند و او را از عالم طبيعت برهاند.
سوره «اسراء» با تسبيح شروع ميشود و به تعبير علامه طباطبايي(رحمة الله) در بسياري از بخشهاي آن تسبيح حق ذكر شده (الميزان13/5) و پايان سوره گرچه تحميد و تكبير است اما در حقيقت تسبيحي است در كسوت تحميد: «وقل الحَمد لِله الذي لَم يَتخذ ولداً ولم يَكن لَه شَريك في المُلك ولَم يَكن لَه وَليّ من الذُل و كَبّره تكبيراً» اسراء/111. محتواي اين آيه تسبيح است، زيرا خدا را از اتّخاذ ولد و داشتن شريك و ذلّت و امثال آن منزه ميداند و اين تسبيح در كسوت تحميد و تكبير است. تكبير نيز مصداق تسبيح است، زيرا معناي تكبير آن است كه خداوند، برزگتر از آن است كه به خوبي شناخته يا وصف شود. بنابر اين قسمت مهم محتواي اين سوره تسبيح خداي سبحان است.
eporsesh.com
در قرآن كريم، شش سوره با «سبَّح» يا «يُسبَّح» آغاز ميشود، كه آنها را «مسبّحات ستّ» ميگويند. اين سورهها عبارت است از: جمعه، تغابن، صفّ، حديد، حشْر و اعلي. علامه مولي محمد تقي مجلسي(رضوان الله عليه) سوره «اسراء» را نيز جزو سُوَر مسبّحات آورده است كه (روضة المتقين13/142) ميشود مسبّحات سَبعْ، يعني هفت سورهاي كه با تسبيح شروع ميشود، حال يا به صورت فعل ماضي يا مضارع و يا مصدر. آنچه نوعاً نقل كردهاند همان مسبحات ستّ است كه رسول اكرم(ص) هر شب آنها را قبل از خوابيدن تلاوت ميكردند (بحار89/312) و شايسته است انسان سالك شبها همه هفت سوره را تلاوت كند تا تسبيح و تنزيه خداوند در او تجلي كرده و چنين انساني را مظهر تسبيح خود كند و او را از عالم طبيعت برهاند.
سوره «اسراء» با تسبيح شروع ميشود و به تعبير علامه طباطبايي(رحمة الله) در بسياري از بخشهاي آن تسبيح حق ذكر شده (الميزان13/5) و پايان سوره گرچه تحميد و تكبير است اما در حقيقت تسبيحي است در كسوت تحميد: «وقل الحَمد لِله الذي لَم يَتخذ ولداً ولم يَكن لَه شَريك في المُلك ولَم يَكن لَه وَليّ من الذُل و كَبّره تكبيراً» اسراء/111. محتواي اين آيه تسبيح است، زيرا خدا را از اتّخاذ ولد و داشتن شريك و ذلّت و امثال آن منزه ميداند و اين تسبيح در كسوت تحميد و تكبير است. تكبير نيز مصداق تسبيح است، زيرا معناي تكبير آن است كه خداوند، برزگتر از آن است كه به خوبي شناخته يا وصف شود. بنابر اين قسمت مهم محتواي اين سوره تسبيح خداي سبحان است.
eporsesh.com