پرسش :
يکي از رخدادهاي قيامت فراخواني به همراه پيشوا مي باشد اين موضوع را طبق آيات قرآن چگونه تبيين مي کنيد؟
پاسخ :
يومَ نَدعوا كُلَّ أُناس بإمامهم فَمَنْ أُوتيَ كتابَه بِيَمينه فأُولئك يَقرءون كِتابَهم و لا يُظلمون فتيلاً» اسراء/71؛ [روزي كه همه مردم را به نام پيشوايشان ميخوانيم. پس هر كس نامة عملش به دست راستش داده شود، آنان نامة عمل خود را قرائت كنند و كمترين ستمي بر آنان نخواهد رفت].
امام باقر(ع) فرمود: چون اين آيه نازل شد مسلمانان گفتند: اي پيامبر خدا! آياشما امام و پيشواي همة مردم نيستيد؟ فرمود: من رسول خدا براي همة مردم هستم، ليكن «سيكون من بعدي أئمة علي النّاس من الله من أهل بيتي يَقوموُن في النّاس فيكذّبون و تظلمهم أئمة الكفر و الضلال و أشياعهم، فمن والاهم و اتّبعهم و صَدّقهم فَهُو مِنّي و مَعي و سَيُلقاني ألا و من ظلمهم و كذّبهم فليس مِنّي و لا مَعي و أنا مِنه بَريءٌ» (نور الثقلين 3/191، ح 329)؛ [به زودي پس از من پيشواياني از جانب خدا و از اهل بيت من در ميان مردم قيام خواهند كرد كه مورد تكذيب و ستم پيشوايان كفر، گمراهي و پيروان آنان قرار خواهند گرفت. پس كسي كه آن پيشوايان راستين را دوست بدارد، از آنان پيروي و تصديق كند از من خواهد بود، با من است و به زودي مرا ملاقات خواهد كرد. بدانيد، كسي كه به آنان ستم و تكذيب كند از من نيست با من نخواهد بود و من از او بيزار و دور خواهم بود.]
امام باقر(ع) در حديث ديگري ذيل آية مزبور فرمود: «يَجئ رَسول الله في قومه و عَليّ في قومه و الحسن في قومه و الحسين في قومه و كلّ من مات بين ظهراني قوم جاؤا معه» (همان/192، ح 332)؛ [رسول خدا با گروه و قوم خود به صحنه محشر خواهد آمد و علي(ع) در ميان شيعيان خود خواهد آمد و امام حسن(ع) را گروه او همراهي ميكنند و امام حسين(ع) جلودار گروه حسينيان است و وارد محشر ميشود و سرانجام هر كس ميان ياران و پشتيبانان بميرد آن گروه با وي خواهند آمد.
بنابراين، هر انساني كه به نداي هر كس لبيك گفت و دعوت او را اجابت و از او پيروي كرد با همان كس وارد محشر ميشود.
پيامبر اسلام(ص) ذيل آية فوق رهبران شايسته از خاندان خويش را معرّفي كرده و خطر طاغوتهايي را كه در برابر آنان جبهه ميگيرند و جامعه را به گمراهي ميكشانند گوشزد فرموده است. باشد كه ما پيرو شايستگان باشيم و صف خود را از كجراهان و گمراهان جدا سازيم. مبادا در قيامت در شمار آنان و از پشتيبانان، كارگزاران و همراهان آنان شمرده شويم.
امام سجّاد(ع) ميفرمايد: «اللهم إنّك أيَّدت دينَك في كلّ أوان بإمامٍ أقمتَه علَماً لعبادك و مناراً في بلادك، بعد أن وصلتَ حبلَه بحبلك و جعلته الذّريعة إلي رضوانك و افترضتَ طاعتَه و حذّرتَ معصيته و أمرت بإمتثال أمره و الإنتهاء عند نهيه و لا يتقدّمه متقدّم و لا يتأخّر عنه متأخّر» (نور الثقلين 3/193، ح 336)؛ [بار خدايا! در هر زمان آيين خود را به وسيلة امام و پيشوايي كه او را به عنوان نشانه و عَلَم بندگانت و جايگاه نوربخش شهرهايت برپا داشتي تأييد فرمودي و استحكام بخشيدي. پس از آن كه رشته و حبل او را به ريسمان مستحكم خود پيوستي و او را وسيلهاي به جانب خشنودي خويش قرار دادي، پيروي از او را بايسته دانستي و از نافرمانيش برحذر داشتي، فرمان به امتثال امر او دادي، همچنين باز ايستادن از نهي او را واجب شمردي و فرمودي كسي از او جلو نيفتد و كسي از او عقب نماند].
eporsesh.com
يومَ نَدعوا كُلَّ أُناس بإمامهم فَمَنْ أُوتيَ كتابَه بِيَمينه فأُولئك يَقرءون كِتابَهم و لا يُظلمون فتيلاً» اسراء/71؛ [روزي كه همه مردم را به نام پيشوايشان ميخوانيم. پس هر كس نامة عملش به دست راستش داده شود، آنان نامة عمل خود را قرائت كنند و كمترين ستمي بر آنان نخواهد رفت].
امام باقر(ع) فرمود: چون اين آيه نازل شد مسلمانان گفتند: اي پيامبر خدا! آياشما امام و پيشواي همة مردم نيستيد؟ فرمود: من رسول خدا براي همة مردم هستم، ليكن «سيكون من بعدي أئمة علي النّاس من الله من أهل بيتي يَقوموُن في النّاس فيكذّبون و تظلمهم أئمة الكفر و الضلال و أشياعهم، فمن والاهم و اتّبعهم و صَدّقهم فَهُو مِنّي و مَعي و سَيُلقاني ألا و من ظلمهم و كذّبهم فليس مِنّي و لا مَعي و أنا مِنه بَريءٌ» (نور الثقلين 3/191، ح 329)؛ [به زودي پس از من پيشواياني از جانب خدا و از اهل بيت من در ميان مردم قيام خواهند كرد كه مورد تكذيب و ستم پيشوايان كفر، گمراهي و پيروان آنان قرار خواهند گرفت. پس كسي كه آن پيشوايان راستين را دوست بدارد، از آنان پيروي و تصديق كند از من خواهد بود، با من است و به زودي مرا ملاقات خواهد كرد. بدانيد، كسي كه به آنان ستم و تكذيب كند از من نيست با من نخواهد بود و من از او بيزار و دور خواهم بود.]
امام باقر(ع) در حديث ديگري ذيل آية مزبور فرمود: «يَجئ رَسول الله في قومه و عَليّ في قومه و الحسن في قومه و الحسين في قومه و كلّ من مات بين ظهراني قوم جاؤا معه» (همان/192، ح 332)؛ [رسول خدا با گروه و قوم خود به صحنه محشر خواهد آمد و علي(ع) در ميان شيعيان خود خواهد آمد و امام حسن(ع) را گروه او همراهي ميكنند و امام حسين(ع) جلودار گروه حسينيان است و وارد محشر ميشود و سرانجام هر كس ميان ياران و پشتيبانان بميرد آن گروه با وي خواهند آمد.
بنابراين، هر انساني كه به نداي هر كس لبيك گفت و دعوت او را اجابت و از او پيروي كرد با همان كس وارد محشر ميشود.
پيامبر اسلام(ص) ذيل آية فوق رهبران شايسته از خاندان خويش را معرّفي كرده و خطر طاغوتهايي را كه در برابر آنان جبهه ميگيرند و جامعه را به گمراهي ميكشانند گوشزد فرموده است. باشد كه ما پيرو شايستگان باشيم و صف خود را از كجراهان و گمراهان جدا سازيم. مبادا در قيامت در شمار آنان و از پشتيبانان، كارگزاران و همراهان آنان شمرده شويم.
امام سجّاد(ع) ميفرمايد: «اللهم إنّك أيَّدت دينَك في كلّ أوان بإمامٍ أقمتَه علَماً لعبادك و مناراً في بلادك، بعد أن وصلتَ حبلَه بحبلك و جعلته الذّريعة إلي رضوانك و افترضتَ طاعتَه و حذّرتَ معصيته و أمرت بإمتثال أمره و الإنتهاء عند نهيه و لا يتقدّمه متقدّم و لا يتأخّر عنه متأخّر» (نور الثقلين 3/193، ح 336)؛ [بار خدايا! در هر زمان آيين خود را به وسيلة امام و پيشوايي كه او را به عنوان نشانه و عَلَم بندگانت و جايگاه نوربخش شهرهايت برپا داشتي تأييد فرمودي و استحكام بخشيدي. پس از آن كه رشته و حبل او را به ريسمان مستحكم خود پيوستي و او را وسيلهاي به جانب خشنودي خويش قرار دادي، پيروي از او را بايسته دانستي و از نافرمانيش برحذر داشتي، فرمان به امتثال امر او دادي، همچنين باز ايستادن از نهي او را واجب شمردي و فرمودي كسي از او جلو نيفتد و كسي از او عقب نماند].
eporsesh.com
