يکشنبه، 6 فروردين 1391
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

پرسش :

اصحاب الايكه چه كسانى بودند؟


پاسخ :
در قرآن آمده است: (إِنْ كانَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ لَظالِمِينَ)[1]
«ايكه» يعنى درخت، جمع آن «ايك» است، مانند شجره ى و شجر.
اصحاب ايكه، قوم شعيب هستند و از آن جا كه آنان ساكن بيشه ها بودند و درختان زيادى داشتند، اصحاب ايكه ناميده شده اند.
خداى متعال، حضرت شعيب(عليه السلام) را به سوى آن ها و اهل مدين فرستاد. اهل مدين ايمان نياوردند؛ در نتيجه خداوند آن ها را به وسيله ى صيحه ى آسمانى[2] هلاك كرد. اصحاب ايكه نيز با ابرى كه از آن آتش فرو مى ريخت، سوختند و هلاك شدند؛ به اين صورت كه خداوند گرمايى شديد بر آن ها گماشت كه تا هفت روز آسايش نداشتند، روز هفتم ابرى سياه در آسمان ظاهر شد. آن ها به سايه ى ابر پناه بردند، ناگهان از ابر آتش باريدن گرفت و آن ها را سوزاند.[3] اين يكى از بزرگ ترين عذاب هاى روى زمين بود.[4]
نكته: آنان كه از نعمت و رفاه بيشترى برخوردارند، اگر كفران نعمت كنند به عذاب شديدترى دچار مى شوند.
پی نوشتها:
[1]. حجر، 78؛ ر.ك: هود، 11 به بعد.
[2]. نوعى عذاب كه از آسمان فرود آيد مثل صاعقه.
[3]. تفسير كبير، ج 6 ص 169؛ تفسير قمى، ج 1، ص 244، تفسير جوامع الجامع، ج 2، ص 688؛ تفسير مجمع البيان، ج 7، ص 349.
[4]. تفسير مجمع البيان، ج 7، ص 350.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آيينه ى وحى، سيد مرتضى قافله باشى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم (1383).


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.