پرسش :
امام مهدى(علیه السلام) در زمان ظهور با چه نوع سلاحى مى جنگد؟
پاسخ :
در ابتدا، اين نكته بايد روشن شود كه امام زمان(عليه السلام) مانند پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)براى هدايت و راهنمايى مردم، نخست، دعوت عمومى مى كند و در آغاز ظهورش، مردم را از پيام خود آگاه و اتمام حجّت مى كند. در اين ميان، عدّه اى دعوتش را مى پذيرند و راه سعادت پيش مى گيرند و عدّه اى به مخالفت برمى خيزند كه امام مهدى(عليه السلام) در برابر اينان قيام مسلّحانه مى كند. امام جواد(عليه السلام) فرمودنده است:
وقتى سيصد و سيزده نفر ياران خاص حضرت قائم (علیه السلام) به خدمتش در مكّه رسيدند، حضرت، دعوتش را به جهانيان آشكار مى سازد و وقتى كه اين تعداد به دَه هزار نفر رسيد، به اذن خدا، قيام مسلّحانه مى كند و خروج مى كند.[1]
برنامه ى قيام حضرت مهدى (علیه السلام) همانند برنامه ى قيام پيامبران الهى خواهد بود؛ يعنى، بر اساس اسباب و وسائل عادى و طبيعى، برنامه هاى خود را اجرا مى كند؛ معجزات، جنبه ى استثنايى دارند و در موارد نادر از آن استفاده مى كند.
اين كه در بعضى از روايات، از واژه ى «شمشير» استفاده شده، بايد گفت، ظاهراً، مقصود از خروج با شمشير، مأموريّت به جهاد و توسّل به اسلحه براى اعلاى كلمه ى حق است و با هيچ يك از كفّار به مصالحه نمى نشيند؛ زيرا، «شمشير»، هميشه، كنايه از قدرت و نيروى نظامى بوده و هست؛ همان گونه كه «قلم»، كنايه از علم و فرهنگ است و نيز از قديم معروف بوده كه كشور، با دو چيز اداره مى شود: قلم و شمشير.[2]
منظور از «قيام با شمشير»، همان اتّكاى به قدرت است تا مردم نپندارند كه اين مصلح بزرگ، فقط به شكل يك معلّم يا يك واعظ، عمل مى كند، بلكه او، يك رهبر مقتدر الهى است كه امان را از ستمگران و منافقان مى گيرد.
بنابراين، اجراى حكومت حق و عدالت در سطح جهانى نيز بايد با استفاده از وسائل مادّى و معنوى لازم، به جز در موارد استثنايى، تحقق پذيرد.
به تعبير ديگر، آن حضرت و يارانش، با هر اسلحه اى كه لازم باشد، در مقابل كفّار و ستمگران مى ايستند و از هر گونه اسلحه اى كه در آن زمان متداول باشد و مورد نياز، استفاده مى كنند.
پی نوشتها:
[1]. رجالى تهرانى، يكصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان(عليه السلام)، ص 13.
[2]. همان، ص 218.
منبع: امام مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، رسول رضوى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه (1384).
در ابتدا، اين نكته بايد روشن شود كه امام زمان(عليه السلام) مانند پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)براى هدايت و راهنمايى مردم، نخست، دعوت عمومى مى كند و در آغاز ظهورش، مردم را از پيام خود آگاه و اتمام حجّت مى كند. در اين ميان، عدّه اى دعوتش را مى پذيرند و راه سعادت پيش مى گيرند و عدّه اى به مخالفت برمى خيزند كه امام مهدى(عليه السلام) در برابر اينان قيام مسلّحانه مى كند. امام جواد(عليه السلام) فرمودنده است:
وقتى سيصد و سيزده نفر ياران خاص حضرت قائم (علیه السلام) به خدمتش در مكّه رسيدند، حضرت، دعوتش را به جهانيان آشكار مى سازد و وقتى كه اين تعداد به دَه هزار نفر رسيد، به اذن خدا، قيام مسلّحانه مى كند و خروج مى كند.[1]
برنامه ى قيام حضرت مهدى (علیه السلام) همانند برنامه ى قيام پيامبران الهى خواهد بود؛ يعنى، بر اساس اسباب و وسائل عادى و طبيعى، برنامه هاى خود را اجرا مى كند؛ معجزات، جنبه ى استثنايى دارند و در موارد نادر از آن استفاده مى كند.
اين كه در بعضى از روايات، از واژه ى «شمشير» استفاده شده، بايد گفت، ظاهراً، مقصود از خروج با شمشير، مأموريّت به جهاد و توسّل به اسلحه براى اعلاى كلمه ى حق است و با هيچ يك از كفّار به مصالحه نمى نشيند؛ زيرا، «شمشير»، هميشه، كنايه از قدرت و نيروى نظامى بوده و هست؛ همان گونه كه «قلم»، كنايه از علم و فرهنگ است و نيز از قديم معروف بوده كه كشور، با دو چيز اداره مى شود: قلم و شمشير.[2]
منظور از «قيام با شمشير»، همان اتّكاى به قدرت است تا مردم نپندارند كه اين مصلح بزرگ، فقط به شكل يك معلّم يا يك واعظ، عمل مى كند، بلكه او، يك رهبر مقتدر الهى است كه امان را از ستمگران و منافقان مى گيرد.
بنابراين، اجراى حكومت حق و عدالت در سطح جهانى نيز بايد با استفاده از وسائل مادّى و معنوى لازم، به جز در موارد استثنايى، تحقق پذيرد.
به تعبير ديگر، آن حضرت و يارانش، با هر اسلحه اى كه لازم باشد، در مقابل كفّار و ستمگران مى ايستند و از هر گونه اسلحه اى كه در آن زمان متداول باشد و مورد نياز، استفاده مى كنند.
پی نوشتها:
[1]. رجالى تهرانى، يكصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان(عليه السلام)، ص 13.
[2]. همان، ص 218.
منبع: امام مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، رسول رضوى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه (1384).
