پرسش :
نعمات مادي بهشت براي چيست؟ آنجا كه محل لقا و وصلت الهي است؟ آيا براي عرفا حجاب است يا براي عوام مؤمنان؟
پاسخ :
از نظر قرآن كريم معاد هم جنبة جسماني دارد و هم جنبة روحاني، چرا كه انسان در آن صحنه با جسم و روح حاضر مي شود: "براي ما مثالي زد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: "چه كسي اين استخوان ها را زنده مي كند، در حالي كه پوسيده است؟" (اي پيامبر!) بگو: همان كسي آن را زنده مي كند كه نخستين بار آن را آفريد، و او به هر مخلوقي دانا است".
"آيا انسان مي پندارد كه هرگز استخوان هاي او را جمع نخواهيم كرد؟! آري قادريم كه (حتي خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم. (انسان شك در معاد ندارد) بلكه مي خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند".
وقتي معاد هم جنبة جسماني و هم جنبة روحاني داشته باشد، طبعاً بايد مؤمنان در هر دو جنبة غرق مواهب و نعمت ها و بركات الهي گردند.
آن ها كه نعمت هاي بهشتي را همه معنوي و روحاني مي پندارند و آياتي را كه دلالت بر نعمت هاي جسماني مي كند، از قبيل باغ هاي بهشتي، سايه هاي لذت بخش، قصرها، فرش ها، لباس ها، زينت ها و همسران بهشتي، همه را به زبان كنايه فرض مي‌كنند، اما از اين نكته غافلند كه انحصار نعمت هاي بهشتي به نعمت هاي روحاني، مفهومش نفي معاد جسماني است كه بر خلاف آيات است.
جسم و روح همزاد به هم پيوسته اند. همان گونه در اين جهان جدا از يكديگر نمي توانستند به تكامل ادامه دهند، در آن جهان نيز براي بهره گيري از مواهب الهي جدا از يكديگر نمي توانند باشند.
بنابراين روح در دنيا با بدن جسماني است و در عالم برزخ با بدن مثالي است و در قيامت و جهان آخرت با بدن أخروي و با شرايط خاص آن جهان است. انسان همان گونه كه از لذت‌هاي جسماني برخوردار مي شود، از لذّت هاي روحاني و معنوي نيز بهره مي گيرد. البته لذت معنوي لقاءالله و رضوان الهي بالاترين نعمت و لذت است. كساني كه به آن لذت دست يافته اند، از لذت هاي جسماني فارغ اند. بنابراين نعمت‌هاي خداوند در بهشت با توجه به مراتب انسان ها است و عارفي كه به مراتب بالاي كمال دست يافته، از لذت هاي والا و قرب الهي برخوردار است.
قرآن مي گويد: و رضوان من الله اكبر؛ مهمترين نعمت خوشنودي خدا است. يحبهم و يحبونه.
بنابراين مي توان گفت كه سطح فكر مردم معمولي اين چنين است. همه نمي توانند نعمت معنوي را درك كنند. ليكن اين به معناي نفي مطلق نعمت هاي مادي نيست، مگر بپذيريم كه معاد جسماني نيست.
eporsesh.com
از نظر قرآن كريم معاد هم جنبة جسماني دارد و هم جنبة روحاني، چرا كه انسان در آن صحنه با جسم و روح حاضر مي شود: "براي ما مثالي زد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: "چه كسي اين استخوان ها را زنده مي كند، در حالي كه پوسيده است؟" (اي پيامبر!) بگو: همان كسي آن را زنده مي كند كه نخستين بار آن را آفريد، و او به هر مخلوقي دانا است".
"آيا انسان مي پندارد كه هرگز استخوان هاي او را جمع نخواهيم كرد؟! آري قادريم كه (حتي خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم. (انسان شك در معاد ندارد) بلكه مي خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند".
وقتي معاد هم جنبة جسماني و هم جنبة روحاني داشته باشد، طبعاً بايد مؤمنان در هر دو جنبة غرق مواهب و نعمت ها و بركات الهي گردند.
آن ها كه نعمت هاي بهشتي را همه معنوي و روحاني مي پندارند و آياتي را كه دلالت بر نعمت هاي جسماني مي كند، از قبيل باغ هاي بهشتي، سايه هاي لذت بخش، قصرها، فرش ها، لباس ها، زينت ها و همسران بهشتي، همه را به زبان كنايه فرض مي‌كنند، اما از اين نكته غافلند كه انحصار نعمت هاي بهشتي به نعمت هاي روحاني، مفهومش نفي معاد جسماني است كه بر خلاف آيات است.
جسم و روح همزاد به هم پيوسته اند. همان گونه در اين جهان جدا از يكديگر نمي توانستند به تكامل ادامه دهند، در آن جهان نيز براي بهره گيري از مواهب الهي جدا از يكديگر نمي توانند باشند.
بنابراين روح در دنيا با بدن جسماني است و در عالم برزخ با بدن مثالي است و در قيامت و جهان آخرت با بدن أخروي و با شرايط خاص آن جهان است. انسان همان گونه كه از لذت‌هاي جسماني برخوردار مي شود، از لذّت هاي روحاني و معنوي نيز بهره مي گيرد. البته لذت معنوي لقاءالله و رضوان الهي بالاترين نعمت و لذت است. كساني كه به آن لذت دست يافته اند، از لذت هاي جسماني فارغ اند. بنابراين نعمت‌هاي خداوند در بهشت با توجه به مراتب انسان ها است و عارفي كه به مراتب بالاي كمال دست يافته، از لذت هاي والا و قرب الهي برخوردار است.
قرآن مي گويد: و رضوان من الله اكبر؛ مهمترين نعمت خوشنودي خدا است. يحبهم و يحبونه.
بنابراين مي توان گفت كه سطح فكر مردم معمولي اين چنين است. همه نمي توانند نعمت معنوي را درك كنند. ليكن اين به معناي نفي مطلق نعمت هاي مادي نيست، مگر بپذيريم كه معاد جسماني نيست.
eporsesh.com
