پرسش :
ياد قيامت چه نقشي در وارستگي انسان دارد؟
پاسخ :
ياد قيامت يکي از عوامل مؤثر در وارستگي انسان است؛ کسي که معاد را فراموش نکند پارسا خواهد بود؛ زيرا همة اعمال و رفتارش را تحت مراقبت ويژه قرار مي دهد و سعي و تلاش همه جانبه دارد تا آنها را بر خشنودي خداوند استوار ساخته، در مدار شهوات، آرزوهاي باطل و هوسهاي شيطاني نگردد. خداي سبحان به بنده پارسا و پيامبر برگزيدة خويش داود(ع) فرمان مي دهد تا بر اساس حق و عدم پيروي از هوس داوري کند؛ زيرا هوس پرستي زمينه گمراهي است: «يا داوُد إنّا جعلناک خَليفةً في الارض فَاحْکُم بَين النّاس بالحقّ ولاتَتَّبِع الهَوي فَيُضِلُّکَ عَن سَبيل الله إِنَّ الَّذِين يَضلّون عَن سبيل الله لَهُم عذاب شَديد بِما نَسوا يَوم الحساب» ص/26؛ [اي داود ما تو را در روي زمين مقام خلافت داديم تا ميان خلق خدا به حق حکم کني و هرگز از هواي نفس پيروي نکني، که تو را از راه خدا گمراه مي سازد و آنان که از راه خدا گمراه مي شوند چون روز حساب و قيامت را فراموش کرده اند به عذاب سخت معذّب خواهند شد. سرانجام گمراهي، عذاب دردناک و سبب آن، فراموشي روز حساب است.]
امير المؤمنين(ع) به اين نکته زيبا توجّه داده و فرموده است: هراسناک ترين چيزي که مي ترسم دامنگير شما گردد دو چيز است: پيروي از هواي نفس و آرزوي دراز؛ اما زيان پيروي از هواي نفس آن است که راه حق و حقيقت را مي بندد و اما زيان آرزوي طولاني آن است که سبب فراموشي آخرت خواهد شد: «إنّ أخوف ما أخاف عليکم إثنان: إتّباع الهوي و طول الامل؛ فأمّا إتّباع الهوي فيصدّ عن الحقّ و أمّا طول الامل فيُنسي الآخرة» (نهج البلاغه، خطبه 42.) پس انسان اگر از قيد و بند هوا بگريزد، قهراً برنامههاي اخروي را با کمک عقل تنظيم مي کند.
www.eporsesh.com
ياد قيامت يکي از عوامل مؤثر در وارستگي انسان است؛ کسي که معاد را فراموش نکند پارسا خواهد بود؛ زيرا همة اعمال و رفتارش را تحت مراقبت ويژه قرار مي دهد و سعي و تلاش همه جانبه دارد تا آنها را بر خشنودي خداوند استوار ساخته، در مدار شهوات، آرزوهاي باطل و هوسهاي شيطاني نگردد. خداي سبحان به بنده پارسا و پيامبر برگزيدة خويش داود(ع) فرمان مي دهد تا بر اساس حق و عدم پيروي از هوس داوري کند؛ زيرا هوس پرستي زمينه گمراهي است: «يا داوُد إنّا جعلناک خَليفةً في الارض فَاحْکُم بَين النّاس بالحقّ ولاتَتَّبِع الهَوي فَيُضِلُّکَ عَن سَبيل الله إِنَّ الَّذِين يَضلّون عَن سبيل الله لَهُم عذاب شَديد بِما نَسوا يَوم الحساب» ص/26؛ [اي داود ما تو را در روي زمين مقام خلافت داديم تا ميان خلق خدا به حق حکم کني و هرگز از هواي نفس پيروي نکني، که تو را از راه خدا گمراه مي سازد و آنان که از راه خدا گمراه مي شوند چون روز حساب و قيامت را فراموش کرده اند به عذاب سخت معذّب خواهند شد. سرانجام گمراهي، عذاب دردناک و سبب آن، فراموشي روز حساب است.]
امير المؤمنين(ع) به اين نکته زيبا توجّه داده و فرموده است: هراسناک ترين چيزي که مي ترسم دامنگير شما گردد دو چيز است: پيروي از هواي نفس و آرزوي دراز؛ اما زيان پيروي از هواي نفس آن است که راه حق و حقيقت را مي بندد و اما زيان آرزوي طولاني آن است که سبب فراموشي آخرت خواهد شد: «إنّ أخوف ما أخاف عليکم إثنان: إتّباع الهوي و طول الامل؛ فأمّا إتّباع الهوي فيصدّ عن الحقّ و أمّا طول الامل فيُنسي الآخرة» (نهج البلاغه، خطبه 42.) پس انسان اگر از قيد و بند هوا بگريزد، قهراً برنامههاي اخروي را با کمک عقل تنظيم مي کند.
www.eporsesh.com
