پرسش :

يکي از اسماء قيامت «فزع» است منظور از آن چيست؟

پاسخ :
روزي كه هر كس در آسمان‏ها و زمين است به هراس مي‏افتد: «و يوم يُنفَخُ في الصّور فَفزِع من في السَّموات و مَن في الأرض إلاّ من شاء الله و كلٌّ أتوه داخِرين» نمل/87؛ [و روزي كه در صور دميده شود، پس هر كه در آسمان‏ها و زمين است به هراس افتد، مگر كسي كه خدا بخواهد و جملگي با زبوني رو به سوي او آورند].
در اين ميان انسان‏هاي كامل هراس و اندوهي ندارند: «لا يحزنهم الفزع الأكبر» انبياء/103؛ [دلهرة بزرگ، آنان را غمگين نمي‏كند]. پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «إنّ عليّاً و شيعته يوم القيامة علي كثبان المسك الأوفر، يفزع النّاس و لا يفزعون و يحزن النّاس و لا يحزنون و هو قول الله عزّوجلّ: «لا يحزنهم الفزع الأكبر» (تفسير برهان 3/74) [به حقيقت، علي و پيروانش در روز قيامت بر تپه‏اي از مشك كه بوي خوشش فضا را عطرآگين مي‏كند قرار دارند. مردم فزع مي‏كنند و آن‏ها هراسي ندارند. مردم اندوهگين‏اند و آنان اندوهي ندارند و اين معناي قول پروردگار عزّوجلّ است كه فرمود: «لا يحزنهم».
تذكّر الف: آنچه منشأ فزع قيامت است گناه‏هاي اعتقادي، اخلاقي و رفتاري است.
ب: پرهيزكاران در دنيا مصون از آن سيّئات بودند.
www.eporsesh.com