پرسش :
زنده شدن مردگان به دست حضرت عيسي چگونه بوده است؟
پاسخ :
در خلال معارفي كه دربارة مسيح(ع) مطرح شده سخن از زنده كردن مردگان است. وي توانست مردههايي را زنده كند. مردگاني كه او زنده ميكرد خصوص افرادي نبودند كه به تازگي جان سپرده بودند، بلكه افرادي را هم كه مدت طولاني از مرگ آنان سپري شده بود ميتوانست زنده كند. خداوند در قرآن كريم دربارة زنده شدن مردگان به دست عيسي(ع) ميفرمايد: تو مردهها را به اذن من اخراج ميكني، يعني در احيا و اخراجْ مظهر من هستي؛ چون من بالاصالة و بالذات اخراج كنندة مردگان هستم: «منها خَلَقنكُم و فيها نُعيدكم و منها نُخرجكم تارةً أُخري» طه/55؛ [شما را از زمين آفريدم، در آن برميگردانم و بار ديگر از آن بيرون ميآورم].
خداي سبحان با همين نام كه اثر آن اخراج مردگان است در حضرت مسيح(ع) تجلّي كرده و ميفرمايد: ما به تأييد روح القدس تو را توانا ساختيم؛ در گهواره سخن بگويي، به تو تورات، انجيل، كتاب و حكمت آموزش داديم، توانستي از گِل صورت مرغ بسازي و در آن بِدَمي تا پرنده شود، كور مادرزاد و بيماري پيسي را شفا دهي: «و إذ تخرج الموتي بإذني» مائده/110؛ [به اذن و فرمان من مردگان را از گورها خارج ميكني]. و اخراج مردهها همان احياي آنان است چنانكه در آيات ديگر از همين وصف به احياي موتي تعبير شده است: «و أُُحْيِ الموتي بإذن الله» آل عمران/49.
www.eporsesh.com
در خلال معارفي كه دربارة مسيح(ع) مطرح شده سخن از زنده كردن مردگان است. وي توانست مردههايي را زنده كند. مردگاني كه او زنده ميكرد خصوص افرادي نبودند كه به تازگي جان سپرده بودند، بلكه افرادي را هم كه مدت طولاني از مرگ آنان سپري شده بود ميتوانست زنده كند. خداوند در قرآن كريم دربارة زنده شدن مردگان به دست عيسي(ع) ميفرمايد: تو مردهها را به اذن من اخراج ميكني، يعني در احيا و اخراجْ مظهر من هستي؛ چون من بالاصالة و بالذات اخراج كنندة مردگان هستم: «منها خَلَقنكُم و فيها نُعيدكم و منها نُخرجكم تارةً أُخري» طه/55؛ [شما را از زمين آفريدم، در آن برميگردانم و بار ديگر از آن بيرون ميآورم].
خداي سبحان با همين نام كه اثر آن اخراج مردگان است در حضرت مسيح(ع) تجلّي كرده و ميفرمايد: ما به تأييد روح القدس تو را توانا ساختيم؛ در گهواره سخن بگويي، به تو تورات، انجيل، كتاب و حكمت آموزش داديم، توانستي از گِل صورت مرغ بسازي و در آن بِدَمي تا پرنده شود، كور مادرزاد و بيماري پيسي را شفا دهي: «و إذ تخرج الموتي بإذني» مائده/110؛ [به اذن و فرمان من مردگان را از گورها خارج ميكني]. و اخراج مردهها همان احياي آنان است چنانكه در آيات ديگر از همين وصف به احياي موتي تعبير شده است: «و أُُحْيِ الموتي بإذن الله» آل عمران/49.
www.eporsesh.com