پرسش :
والدین چگونه می توانند الگوهایی برای آرامش کودکانشان باشند؟
پاسخ :
پدر و مادر هم مثل هر انسان دیگری روزهای خوشی و غم دارند . مشکلات جزء جدا نشدنی زندگی هر انسانی است.
اما در خانواده و در مقابل فرزندان این پدر و مادر هستند که باید مراقب رفتارشان باشند و در صورت ناملایمات خارج از خانه و یا مشکلات داخلی بتوانند بر رفتارشان کنترل داشته باشند.
پدر و مادر در صورتی که کنترل رفتارخود را از دست بدهند ، پیغام بدی را به فرزندان منتقل می کنند.
یک کودک در سن 8 سالگی آنقدر بزرگ شده كه بفهمد رفتار بدش شما را ناراحت كرده، اما شما باید برای كنترل خشم خود كاری بكنید. نیازی نیست كه خشم خود را به طور كامل بیرون بریزید و رفتار پرخاشگرانه داشته باشید تا به وی بفهمانید رفتارش بد بوده و موجب ناراحتی‌تان شده است، زیرا فرزندان بویژه در سنین پایین تصور می‌كنند هر كاری والدینشان انجام می‌دهند درست است.
پس اگر مراقب رفتار خود نباشید ، از رفتارهای اشتباه شما نیز الگوبرداری می‌شود و تصحیح آن بسیار دشوار خواهد بود.
در مقابل می‌توانید با صحبت كردن به او کمک کنید. مثلا اگر برادرش را کتک زده است با صحبت کردن به او نشان دهید كه كتك زدن برادر كوچكش كار بد و ناراحت‌كننده‌ای بوده و مطمئن باشید تاثیر این كار بمراتب بیشتر از این است كه در مقابل این رفتارش او را هم كتك بزنید تا بفهمد كار بدی كرده است.
در بسیاری موارد ما خشم خود را كنترل می‌كنیم تا از عواقب تشدید شدن و وخیم‌شدن جریانات جلوگیری كنیم، همان‌طور كه روی زمین یك ملحفه پهن می‌كنیم تا از ساییده شدن پوست لطیف كودك به زمین زبر و خشن جلوگیری كنیم. نگذارید كسی به شما بگوید بچه‌ای كه كتك نخورد ادب نمی‌شود ، زیرا وقتی شما با یك كودك یك تا 3 ساله چنین رفتار بدی می‌كنید انگار خود را تا حد او پایین آورده‌اید و خودتان نیاز به راهنمایی دارید تا بهتر رفتار كنید.
در مقابل بهتر است به دنبال راهی برای پرت كردن حواس او و جلب توجهش به كار دیگری شوید تا از فریاد كشیدن یا هر كار بد دیگری خودداری كند.
در مورد كودكان بزرگ‌تر می‌توانید از شوخی كردن استفاده كنید. یعنی كاری را كه انجام داده وقتی در تنهایی با او قدم می‌زنید به گونه‌ای برایش تعریف كنید كه برایش خنده‌دار باشد و دیگر نخواهد آن را مرتكب شود.
در مورد سنین پیش‌دبستانی یا دبستانی ترك كردن صحنه رمز موفقیت است. به جای این‌كه با ناراحتی شروع به تمیز كردن فرش یا جمع كردن غذاهای ریخته كنید، در حدود 5 دقیقه او را تنها بگذارید.
حتی می‌توانید بدون هیچ كلامی كمی از او فاصله بگیرید. از پنجره به بیرون خیره شوید یا لباس‌هایتان را از روی بند رخت جمع كنید. مهم نیست دقیقا چه می‌كنید، بلكه مهم این است كه به او زمانی را می‌دهید تا خود را مورد بررسی قرار دهد و به دنبال راهی برای شروع دوباره گفتگو و ارتباط با شما باشد.
کودکان ما بسیاری از رفتار ها را از ما می آموزند ، پس بهتر است با حفظ آرامش در شرایط سخت به او کمک کنیم تا در ست رفتار کند.
www.eporsesh.com
پدر و مادر هم مثل هر انسان دیگری روزهای خوشی و غم دارند . مشکلات جزء جدا نشدنی زندگی هر انسانی است.
اما در خانواده و در مقابل فرزندان این پدر و مادر هستند که باید مراقب رفتارشان باشند و در صورت ناملایمات خارج از خانه و یا مشکلات داخلی بتوانند بر رفتارشان کنترل داشته باشند.
پدر و مادر در صورتی که کنترل رفتارخود را از دست بدهند ، پیغام بدی را به فرزندان منتقل می کنند.
یک کودک در سن 8 سالگی آنقدر بزرگ شده كه بفهمد رفتار بدش شما را ناراحت كرده، اما شما باید برای كنترل خشم خود كاری بكنید. نیازی نیست كه خشم خود را به طور كامل بیرون بریزید و رفتار پرخاشگرانه داشته باشید تا به وی بفهمانید رفتارش بد بوده و موجب ناراحتی‌تان شده است، زیرا فرزندان بویژه در سنین پایین تصور می‌كنند هر كاری والدینشان انجام می‌دهند درست است.
پس اگر مراقب رفتار خود نباشید ، از رفتارهای اشتباه شما نیز الگوبرداری می‌شود و تصحیح آن بسیار دشوار خواهد بود.
در مقابل می‌توانید با صحبت كردن به او کمک کنید. مثلا اگر برادرش را کتک زده است با صحبت کردن به او نشان دهید كه كتك زدن برادر كوچكش كار بد و ناراحت‌كننده‌ای بوده و مطمئن باشید تاثیر این كار بمراتب بیشتر از این است كه در مقابل این رفتارش او را هم كتك بزنید تا بفهمد كار بدی كرده است.
در بسیاری موارد ما خشم خود را كنترل می‌كنیم تا از عواقب تشدید شدن و وخیم‌شدن جریانات جلوگیری كنیم، همان‌طور كه روی زمین یك ملحفه پهن می‌كنیم تا از ساییده شدن پوست لطیف كودك به زمین زبر و خشن جلوگیری كنیم. نگذارید كسی به شما بگوید بچه‌ای كه كتك نخورد ادب نمی‌شود ، زیرا وقتی شما با یك كودك یك تا 3 ساله چنین رفتار بدی می‌كنید انگار خود را تا حد او پایین آورده‌اید و خودتان نیاز به راهنمایی دارید تا بهتر رفتار كنید.
در مقابل بهتر است به دنبال راهی برای پرت كردن حواس او و جلب توجهش به كار دیگری شوید تا از فریاد كشیدن یا هر كار بد دیگری خودداری كند.
در مورد كودكان بزرگ‌تر می‌توانید از شوخی كردن استفاده كنید. یعنی كاری را كه انجام داده وقتی در تنهایی با او قدم می‌زنید به گونه‌ای برایش تعریف كنید كه برایش خنده‌دار باشد و دیگر نخواهد آن را مرتكب شود.
در مورد سنین پیش‌دبستانی یا دبستانی ترك كردن صحنه رمز موفقیت است. به جای این‌كه با ناراحتی شروع به تمیز كردن فرش یا جمع كردن غذاهای ریخته كنید، در حدود 5 دقیقه او را تنها بگذارید.
حتی می‌توانید بدون هیچ كلامی كمی از او فاصله بگیرید. از پنجره به بیرون خیره شوید یا لباس‌هایتان را از روی بند رخت جمع كنید. مهم نیست دقیقا چه می‌كنید، بلكه مهم این است كه به او زمانی را می‌دهید تا خود را مورد بررسی قرار دهد و به دنبال راهی برای شروع دوباره گفتگو و ارتباط با شما باشد.
کودکان ما بسیاری از رفتار ها را از ما می آموزند ، پس بهتر است با حفظ آرامش در شرایط سخت به او کمک کنیم تا در ست رفتار کند.
www.eporsesh.com
