پرسش :
چرا در فرهنگ شيعه، هميشه حزن، اندوه و عزادارى حاكم است؟
پاسخ :
يكم. البته در فرهنگ شيعه اعياد بزرگى وجود دارد مانند روز تولد چهارده معصوم، عيد سعيد غدير خم، عيد قربان، عيد فطر، مبعث و ... همه روزهاى شادمانى و سرور است.
دوم. اگر ملتزمان به فرهنگ شيعى، سرور و شادمانى خود را به صورت عزادارى علنى نمىكنند، اشكال از فرهنگ نيست؛ بلكه پيروان فرهنگ، اين كوتاهى را كردهاند.
سوّم. در فرهنگ اسلامى، به همان اندازه كه به سوگوارى بر اهلبيت(علیهم السلام) تأكيد شده است، به سرور و شادمانى نيز توصيه شده است و حتى در كلمات و جملات گوناگونى، به شادمان كردن ديگران امر شده است. رسول خدا(صلی الله علیه وآله) به شادمان كردن فرزندان يتيم مؤمن، كودكان و مؤمنان دستور دادهاند. آن حضرت در حديث زيبايى فرمودهاند: «كسى كه مؤمنى را شادمان كند، مرا شادمان كرده است و هر كه مرا شادمان كند، خداوند را شاد كرده است»نگا: منتخب ميزانالحكمه، ص 249.
چهارم. يكى از دلايل غالب بودن عزادارى بر سرور و شادمانى در فرهنگ شيعى، ظلمى است كه به اهلبيت(علیهم السلام) رفته است، ظلمى كه نمىتوان در تاريخ، برابرى براى آن پيدا نمود. ازاينرو، بديهى است كه در حد ظلم عظيمى كه بر امامان معصوم رفته است؛ ياد كرد مظلوميت آنان در قالب سوگوارى، مرثيه و روضهخوانى گستردهتر از شادمانى باشد و در اين ميان از آنجا كه ظلمى كه به سيدالشهدا(علیه السلام) شده، از ظلمهاى ديگر به امامان(علیهم السلام) برتر و عميقتر بود، ذكر مصايب آن حضرت بيشتر و فراگيرتر است.
porseman.org
يكم. البته در فرهنگ شيعه اعياد بزرگى وجود دارد مانند روز تولد چهارده معصوم، عيد سعيد غدير خم، عيد قربان، عيد فطر، مبعث و ... همه روزهاى شادمانى و سرور است.
دوم. اگر ملتزمان به فرهنگ شيعى، سرور و شادمانى خود را به صورت عزادارى علنى نمىكنند، اشكال از فرهنگ نيست؛ بلكه پيروان فرهنگ، اين كوتاهى را كردهاند.
سوّم. در فرهنگ اسلامى، به همان اندازه كه به سوگوارى بر اهلبيت(علیهم السلام) تأكيد شده است، به سرور و شادمانى نيز توصيه شده است و حتى در كلمات و جملات گوناگونى، به شادمان كردن ديگران امر شده است. رسول خدا(صلی الله علیه وآله) به شادمان كردن فرزندان يتيم مؤمن، كودكان و مؤمنان دستور دادهاند. آن حضرت در حديث زيبايى فرمودهاند: «كسى كه مؤمنى را شادمان كند، مرا شادمان كرده است و هر كه مرا شادمان كند، خداوند را شاد كرده است»نگا: منتخب ميزانالحكمه، ص 249.
چهارم. يكى از دلايل غالب بودن عزادارى بر سرور و شادمانى در فرهنگ شيعى، ظلمى است كه به اهلبيت(علیهم السلام) رفته است، ظلمى كه نمىتوان در تاريخ، برابرى براى آن پيدا نمود. ازاينرو، بديهى است كه در حد ظلم عظيمى كه بر امامان معصوم رفته است؛ ياد كرد مظلوميت آنان در قالب سوگوارى، مرثيه و روضهخوانى گستردهتر از شادمانى باشد و در اين ميان از آنجا كه ظلمى كه به سيدالشهدا(علیه السلام) شده، از ظلمهاى ديگر به امامان(علیهم السلام) برتر و عميقتر بود، ذكر مصايب آن حضرت بيشتر و فراگيرتر است.
porseman.org
