پرسش :
فرق بین قیام امام حسین ـ علیه السلام ـ و جنگهای دوران پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ چیست؟
پاسخ :
پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ هرگز شروع به جنگ نکرده است. آن حضرت از سوی خداوند رسالت و ماموریت هدایت مردم را داشت و با همین انگیزه مردم را به توحید فرا خواند و از مردم دعوت کرد تا از پرستش بتها دست بردارند, چنانکه همه پیامبران این رسالت را عهده دار بودند و انجام می دادند. عده ای به ندای پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ پاسخ مثبت دادند و به دین اسلام گرویدند. اما عده ای زیادی ایمان نیاوردند بلکه به آزار پیامبر پرداختند و مسلمانان را مورد شکنجه قرار دادند. مدت این رویارویی 13 سال طول کشید و سر انجام پیامبر مجبور به هجرت از مکه به مدینه( یثرب) جهت گسترش دعوت و تشکیل حکومت گردید. پس از هجرت به مدینه مشرکین و کفار مکه با همدستی برخی از قبایل اقدام به لشکرکشی و هجوم به مرکز حکومت و دعوت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نمودند. پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ جهت دفاع از حریم دین اسلام به دستور خداوند، اقدام به دفاع و مقابله مثل با آنها نمود و در این راه جنگ های متعددی رخ داد, نظیر جنگ بدر, احد, خندق, و… در همه این جنگ ها طرف مقابل پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ کفار و مشرکان و یا پیمان شکنان از قبایل عرب و یهودیان بودند که هدف آنها محو و نابودی اسلام بود. در این جنگ ها که مسلمانان مدافع بودند نه آغازگر جنگ و سر انجام پیروزی با مسلمانان و شکست برای کفار و مشرکان بود.
در قیام امام حسین ـ علیه السلام ـ و یارانش, امام حسین برای جنگ به سمت کوفه نیامد طبق دعوت مردم کوفه برای رهبری آنها می آمد و امام هرگز آغازگر جنگ نبود و بلکه امام و یارانش از خود دفاع کردند.
تفاوت عمده ای بین واقعه عاشورا و جنگ های دفاعی پیامبران بود که طرف مقابل پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ مشرکان به سرکردگی ابوسفیان بودند که کافر و بت پرست بود و علی رغم دلسوزی پیامبر در حق آنها اسلام را قبول نمی کردند که در نهایت با فتح مکه به زور شمشیر و قدرت اسلام,مسلمان شدند و چاره ای ندیدند جز مسلمانی, در واقعه عاشورا خط نفاق و منافقان به سرکردگی نواده رییس مشرکان ( یزید نوه ابوسفیان) در مقابل امام حسین ایستادند, آنها به تظاهر و ریاکاری خود را مسلمان دانسته و در مقابل مومنین حقیقی ایستادند. در حقیقت در قضیه کربلا ریا و نفاق در مقابل اخلاص و ایمان ایستاد. جنگ امام حسین ـ علیه السلام ـ در مقابل نفاق و ریا بود که با تغییر چهره از شرک به نفاق در صدد نابودی اسلام بود. امام حسین با تدبیر و آگاهی برای روشن شدن خط نفاق از جان خود و عزیزانش مایه گذاشت و این خط نفاق را روشن کرده با آن مبارزه کرد و اسلام ناب را با اسلام اموی ( آمریکایی) جدا کرد.
تفاوتهای ظاهری نیز بین جنگ های پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ با قیام امام حسین ـ علیه السلام ـ بود, مانند تفاوت در تعداد, به نحوی که سپاه یزید از هزاران نفر تشکیل می شد و تعداد یاران امام کمتر از صد نفر بودند از این اکثریت و اقلیت یک نتیجه نیز می توان گرفت, که طرفداران نفاق و ریا و دورویی بیشتر از طرفداران اخلاص و ایمان واقعی هستند.
نقاط مشترک:
1. هر دو برای دفاع از اساس و اصل اسلام بود.
2. در هر دو نبرد جهالت و نادانی علت مقابله مردم با حقیقت بود.
یعنی مشرکین مکه و کفار به خاطر گرفتاری در جهل و نادانی در مقابل کسی که می خواست به آنها حیات بدهد و آنها را هدایت کند ایستادند, مردم کوفه و مقابل امام حسین نیز غرق جهالت بودند و امام تا آخرین لحظه برای نجات آنها از جهالت و نادانی موعظه کرد ولی هرگز سودی نبخشید و آنها فریفته دنیا شدند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. حماسه حسینی.
2. سیری در سیره نبوی شهید مطهری مراجعه کنید.
منبع: اندیشه قم
پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ هرگز شروع به جنگ نکرده است. آن حضرت از سوی خداوند رسالت و ماموریت هدایت مردم را داشت و با همین انگیزه مردم را به توحید فرا خواند و از مردم دعوت کرد تا از پرستش بتها دست بردارند, چنانکه همه پیامبران این رسالت را عهده دار بودند و انجام می دادند. عده ای به ندای پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ پاسخ مثبت دادند و به دین اسلام گرویدند. اما عده ای زیادی ایمان نیاوردند بلکه به آزار پیامبر پرداختند و مسلمانان را مورد شکنجه قرار دادند. مدت این رویارویی 13 سال طول کشید و سر انجام پیامبر مجبور به هجرت از مکه به مدینه( یثرب) جهت گسترش دعوت و تشکیل حکومت گردید. پس از هجرت به مدینه مشرکین و کفار مکه با همدستی برخی از قبایل اقدام به لشکرکشی و هجوم به مرکز حکومت و دعوت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نمودند. پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ جهت دفاع از حریم دین اسلام به دستور خداوند، اقدام به دفاع و مقابله مثل با آنها نمود و در این راه جنگ های متعددی رخ داد, نظیر جنگ بدر, احد, خندق, و… در همه این جنگ ها طرف مقابل پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ کفار و مشرکان و یا پیمان شکنان از قبایل عرب و یهودیان بودند که هدف آنها محو و نابودی اسلام بود. در این جنگ ها که مسلمانان مدافع بودند نه آغازگر جنگ و سر انجام پیروزی با مسلمانان و شکست برای کفار و مشرکان بود.
در قیام امام حسین ـ علیه السلام ـ و یارانش, امام حسین برای جنگ به سمت کوفه نیامد طبق دعوت مردم کوفه برای رهبری آنها می آمد و امام هرگز آغازگر جنگ نبود و بلکه امام و یارانش از خود دفاع کردند.
تفاوت عمده ای بین واقعه عاشورا و جنگ های دفاعی پیامبران بود که طرف مقابل پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ مشرکان به سرکردگی ابوسفیان بودند که کافر و بت پرست بود و علی رغم دلسوزی پیامبر در حق آنها اسلام را قبول نمی کردند که در نهایت با فتح مکه به زور شمشیر و قدرت اسلام,مسلمان شدند و چاره ای ندیدند جز مسلمانی, در واقعه عاشورا خط نفاق و منافقان به سرکردگی نواده رییس مشرکان ( یزید نوه ابوسفیان) در مقابل امام حسین ایستادند, آنها به تظاهر و ریاکاری خود را مسلمان دانسته و در مقابل مومنین حقیقی ایستادند. در حقیقت در قضیه کربلا ریا و نفاق در مقابل اخلاص و ایمان ایستاد. جنگ امام حسین ـ علیه السلام ـ در مقابل نفاق و ریا بود که با تغییر چهره از شرک به نفاق در صدد نابودی اسلام بود. امام حسین با تدبیر و آگاهی برای روشن شدن خط نفاق از جان خود و عزیزانش مایه گذاشت و این خط نفاق را روشن کرده با آن مبارزه کرد و اسلام ناب را با اسلام اموی ( آمریکایی) جدا کرد.
تفاوتهای ظاهری نیز بین جنگ های پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ با قیام امام حسین ـ علیه السلام ـ بود, مانند تفاوت در تعداد, به نحوی که سپاه یزید از هزاران نفر تشکیل می شد و تعداد یاران امام کمتر از صد نفر بودند از این اکثریت و اقلیت یک نتیجه نیز می توان گرفت, که طرفداران نفاق و ریا و دورویی بیشتر از طرفداران اخلاص و ایمان واقعی هستند.
نقاط مشترک:
1. هر دو برای دفاع از اساس و اصل اسلام بود.
2. در هر دو نبرد جهالت و نادانی علت مقابله مردم با حقیقت بود.
یعنی مشرکین مکه و کفار به خاطر گرفتاری در جهل و نادانی در مقابل کسی که می خواست به آنها حیات بدهد و آنها را هدایت کند ایستادند, مردم کوفه و مقابل امام حسین نیز غرق جهالت بودند و امام تا آخرین لحظه برای نجات آنها از جهالت و نادانی موعظه کرد ولی هرگز سودی نبخشید و آنها فریفته دنیا شدند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. حماسه حسینی.
2. سیری در سیره نبوی شهید مطهری مراجعه کنید.
منبع: اندیشه قم
