پرسش :
چگونه می توانم از وحشتى که مرگ در ذهنم ایجاد کرده، رهایى یابم؟
پاسخ :
تفاوت روى آوردن چهره مرگ به مؤمنان و کافران، نشانگر آن است که از دیدگاه معارف قرآنى و روایى، اعمال، افکار و اوصاف انسان نقش به سزایى در این مهم دارد؛ به صورتى که سعادت و شقاوت بشر از درون آن میجوشد و در واقع آدمى، باید از خود و کرده هایش هراسان باشد. آموزه هاى دینى نیز با ارائه حقیقت مرگ و توصیف ابعاد آن، میخواهد نگرش انسان را به خود تغییر دهد و آن را تصحیح کند؛ یعنى، به او یاد دهد که در عین زندگى در جهان مادى و کوشش براى برطرف ساختن نیازهاى خود، دلبستگى و وابستگى به آنها نداشته باشد. از این رو، ترس از مرگ در این چهارچوب، امرى ارزشى و مثبت خواهد بود.
پس هرکس طبیب خویش است و با نوع نگرش و عملکرد خود، میتواند ترس از مرگ را ـ که بر اثر غفلت، تنگ نظرى و محدودنگرى به عالم مادى در او پدیدار شده است ـ به ترس از مرگى که راه را طولانى و رویارویى با خداوند متعال را سخت میبیند، تبدیل سازد.
ترس اول اگر بر جان آدمى سیطره یابد، زندگى دنیایى را بر آدمى تیره و تار میسازد.
اما ترس دوم، موجب تقویت و تهذیب نفس شده و انسان را به انجام دادن اعمال نیک و صالح ـ که از دیدگاه شریعت اسلامى گستره اى بس بزرگ دارد ـ سوق می دهد.
امام صادق علیه السلام می فرماید: «همانا تو، طبیب نفس خویش قرار داده شده اى؛ براى تو درد و نشانه صحّت و سلامتى بیان شده است و به دوا [ و درمان]راهنمایى شده اى . پس بنگر که چگونه در [ اصلاح ]نفس خود قیام میکنى»1 .
بر این اساس باید با تغییر نگرش خود و تصحیح اعمال، خود را از وحشتى که از مرگ داریم، نجات دهیم.
پی نوشت:
1. کافى، ج 2، (کتاب الایمان و الکفر، باب محاسبة العمل)، ح 6؛ به نقل از: چهل حدیث، ص 306.
منبع: www.porseman.org
تفاوت روى آوردن چهره مرگ به مؤمنان و کافران، نشانگر آن است که از دیدگاه معارف قرآنى و روایى، اعمال، افکار و اوصاف انسان نقش به سزایى در این مهم دارد؛ به صورتى که سعادت و شقاوت بشر از درون آن میجوشد و در واقع آدمى، باید از خود و کرده هایش هراسان باشد. آموزه هاى دینى نیز با ارائه حقیقت مرگ و توصیف ابعاد آن، میخواهد نگرش انسان را به خود تغییر دهد و آن را تصحیح کند؛ یعنى، به او یاد دهد که در عین زندگى در جهان مادى و کوشش براى برطرف ساختن نیازهاى خود، دلبستگى و وابستگى به آنها نداشته باشد. از این رو، ترس از مرگ در این چهارچوب، امرى ارزشى و مثبت خواهد بود.
پس هرکس طبیب خویش است و با نوع نگرش و عملکرد خود، میتواند ترس از مرگ را ـ که بر اثر غفلت، تنگ نظرى و محدودنگرى به عالم مادى در او پدیدار شده است ـ به ترس از مرگى که راه را طولانى و رویارویى با خداوند متعال را سخت میبیند، تبدیل سازد.
ترس اول اگر بر جان آدمى سیطره یابد، زندگى دنیایى را بر آدمى تیره و تار میسازد.
اما ترس دوم، موجب تقویت و تهذیب نفس شده و انسان را به انجام دادن اعمال نیک و صالح ـ که از دیدگاه شریعت اسلامى گستره اى بس بزرگ دارد ـ سوق می دهد.
امام صادق علیه السلام می فرماید: «همانا تو، طبیب نفس خویش قرار داده شده اى؛ براى تو درد و نشانه صحّت و سلامتى بیان شده است و به دوا [ و درمان]راهنمایى شده اى . پس بنگر که چگونه در [ اصلاح ]نفس خود قیام میکنى»1 .
بر این اساس باید با تغییر نگرش خود و تصحیح اعمال، خود را از وحشتى که از مرگ داریم، نجات دهیم.
پی نوشت:
1. کافى، ج 2، (کتاب الایمان و الکفر، باب محاسبة العمل)، ح 6؛ به نقل از: چهل حدیث، ص 306.
منبع: www.porseman.org
