پرسش :
علت این همه مظلوم نمایى بهائیان در داخل و خارج کشور و حمایت بى وقفه قدرت هاى استکبارى و مجامع بین المللى از این فرقه چیست؟
پاسخ :
شکست مفتضحانه فرقه بهائیت با پیروزى انقلاب اسلامى و از دست رفتن اهداف و جایگاهى که بواسطه نفوذ در دولت پهلوى و حمایت هاى بیگانگان از آن برخوردار بودند، موجب گردید تا بهائیت در مقابل جمهورى اسلامى از موضع مظلومیت نمایى وارد گردیده و در این راستا به هرگونه روشى تمسک جوید. این ترفند که همواره یکى از اهرم هاى قوى تشکیلات بهائیت براى حفظ و صیانت از خود و همچنین جلب ترحم و احیاناً کسب حمایت عمومى، است در موارد بسیارى به گونه اى با دروغ پردازى، انکار حقایق و واقعیات همراه است که نقل آن در نشریات بهائى و رسانه هاى جهانى، چیزى جز دست کم گرفتن شعور و عقلانیت مخاطبان نمى باشد.
دلایل مظلوم نمایى
مهمترین دلایل طرح مظلومیت بهائى ها که از سابقه اى دیرین در نزد سردمداران این فرقه برخوردار بوده و تشکیلات کنونى آن نیز اصرار دارد تا جامعه بهائیت ایران با مظلوم نمایى و تمسک به حربه هاى دروغین توجه جهانیان را به وضع خود معطوف دارند، عبارتند از:
1. تخریب وجهه اسلام و انقلاب اسلامى،
2. سرپوش گذاشتن بر ضعف هاى عمیق عقیدتى،
3. توجیه جنایات و خیانت هاى خود در ایران و جهان اسلام،
4. جذب نیرو و جلب توجه جهانیان و امکانات مختلف مجامع بین المللى،
5. تحت فشار قرار دادن جمهورى اسلامى.
در ادامه به تبیین نمونه هایى از این شگرد مضحک مى پردازیم:
مظلوم نمایى و شانتاژهاى ماهرانه
از دیدگاه فضل اللّه مهتدى معروف به صبحى که به مدت دوازده ساله نزد عبدالبهاء به عنوان مبلغ زبر دست بهائیت ونویسنده مکاتبات وى اقامت داشته و از نزدیک شاهد عینى عملکرد رهبرى بهائى گرى بوده و پس از کشف حقیقت و تحول عقیدتى به افشاى ماهیت این فرقه ضاله پرداخت1، در خاطرات خویش پیرامون مهارت خاص بهائیان در شانتاژ، جوسازى و فضاسازى مظلوم نمایانه مى نویسد: «هر تبهکارى و آشوب از آنها [بهائیان] سر مى زند و چون کسى از آنها بیزارى جست ناله ستمدیدگى بلند مى کنند و داد و فریاد به راه مى اندازند که اى مردم جهان! ما در ایران آزادى نداریم. ما مى خواهیم دشمنى و بدخواهى را از بیخ و بن براندازیم. ما مى گوییم مردم خاور و باختر از هر نژاد و کیش باید برابر و برادر باشند. ما مردم جهان را به این چیزها مى خوانیم ولى ایرانیان نمى خواهند که ما این روش را داشته باشیم و مى خواهند رستگاران را به هم بزنند.»
صبحى براى بیان دغل کارى و نیرنگ سازى بهائیان شاهد غیرقابل انکارى ارائه مى دهد؛ عدم تعلق خاطر بهائیان و رهبران آن به ایران و ایرانیان از اینجا مشخص مى شود که على رغم ارسال مبالغ سرسام آور پول به شوقى افندى از ایران، «در این سال ها چندین بار مردم برخى از ده ها و شهرها دچار زمین لرزه و سیلاب و دیگر آسیب ها شدند و نیکخواهان جهان کمک ها کردند. آیا شنیدید که شوقى دست کم ده لیره بدهد و با بینوایان همراهى کند؟ کسى نیست به این مرد بگوید تو که دم از این سخن مى زنى: «که اى اهل عالم همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار»، چرا کوتاهى کردى و از پول گزافى که هر سال با نیرنگ و افسون از کیسه مردم نادان این آب خاک در مى یارى اندکى از آن را بخشش نکردى؟».
در جایى دیگر از نوشته هاى صبحى مى خوانیم: «بسیار پیش آمده است که در شهرى یا در دهى میان دو نفر بر سر یک کار کوچک جنگى در گرفته و یکى از آنها در زد و خورد سرش شکسته، بى درنگ نزد او رفته و عکسى از او برداشته و در روزنامه هاى جهان پخش کرده که اى مردم! بر ستمدیدگى ما دلسوزى کنید و ببینید چگونه در برابر یک کار کوچک، یک مسلمان سر یک بهائى را مى شکند. سپس مى گویند این که چیزى نیست در فلان شهر در نیمه شب به خانه یکى از هم کیشان ما ریختند و همه را از زن و مرد کشتند و یک تن را به جا نگذاشتند هر چند کودک شیرخوارى بود، باور نمى کنید این هم عکس آنها. آن وقت یک عکس درست مى کنند که سه چهار نفر زن و مرد لخت بر روى زمین افتاده و یک سر بریده کودک هم در دست یک نفر است که نشان بیننده مى دهد! این عکس را به همه روزنامه هاى جهان مى دهند و چاپ مى کنند و آبروى کشورى را مى برند که صدگونه سود از آنجا مى برند و هزار جور نادرستى مى کنند.»
دسیسه، جوسازى و سوء استفاده از ناآگاهى مردم، شگرد همیشگى این فرقه بوده و هست. این دسیسه بازى و شانتاژهاى زیرکانه را در اغلب قضایا مى توان دید: «اینها با دست هاى نهانى آشوب ها به پا مى کنند و کارهاى زشت مى نمایند و مردم ساده را برمى انگیزند تا شورشى به راه بیندازند آن گاه به بیگانگان بگویند ببینید این مسلمانان به ما چه مى کنند. ما در این کشور از دست اینها روز خوش و آسایش نداریم. اى سروران جهان به داد ما برسید و به فرمانروایان ما بگویید مگر ما نباید آزادانه زندگى کنیم؟».2
اتهام نقض حقوق بشر
پس از پیروزى انقلاب اسلامى به دلیل محرز شدن جاسوسى عده اى از سران تشکیلات در شهرهاى مختلف کشور به عنوان ستون پنجم بیگانگان در جنگ عراق علیه ایران و نیز کمک به تثبیت نظام شاهنشاهى و نیز حیف و میل اموال مسلمین و سرازیر کردن بیت المال به جیب صهیونیست ها، تعدادى از آنان دستگیر و پس از محاکمه توسط دادگاه هاى انقلاب اسلامى به تناسب جرم و خیانت، به حبس هاى متفاوت و اعدام محکوم شدند. در مقابل این احکام، دولت آمریکا که در حقیقت حامى اصلى آنان به حساب مى آمد، عکس العمل نشان داد و رونالد ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا به این احکام اعتراض نمود.
در پاسخ آن، حضرت امام(ره) طى بیاناتى مهم مى فرمایند: «صحبت رئیس جمهور آمریکا را ملاحظه کردید که ایشان از همه دنیا استمداد کردند براى این که این بهائى که در ایران هستند و مظلومند و جاسوس هم نیستند و به جز مراسم مذهبى به کار دیگر اشتغال ندارند و ایران براى همین که این ها مراسم مذهبى شان را به جا مى آورند 22 نفرشان را محکوم به قتل کرده اند؛ ایشان از همه دنیا استمداد کرده که اینها که جاسوس نیستند،... از آن طرف وقتى که حزب توده را مى گیرند، شوروى صدایش بلند مى شود که یک عده مردم بى گناهى که با جمهورى اسلامى هم موافق بودند، پشتیبان بودند، جمهورى اسلامى را هم این ها مثل دیگران همراهى کردند و حالا هم همین طور هستند، دولت ایران بیخودى آمده است اینها را گرفته و حبس کرده. از آن طرف هم آقاى ریگان مى گوید که این بهائى ها بیچاره ها مردم آرام ساکتى مشغول عبادت هستند، جهات مذهبى خودشان را به جا مى آورند و ایران براى خاطر همین که اینها اعتقادشان مخالف با اعتقاد آنهاست گرفتند. اگر اینها جاسوس نیستند شما صدایتان درنمى آمد. شما براى خاطر این که اینها دسته اى هستند که به نفع شما هستند. والا... آمریکا را مى شناسیم که انسان دوستى اش گل نکرده است که حالا براى خاطر 22 نفر بهائى که در ایران به قول ایشان گرفتار شدند، براى انسان دوستى یک وقت همچو صدا کرده و فریاد کرده و به همه عالم متشبث شده است که به فریاد اینها برسید... لکن ما به شما بگوییم نه حزب توده را به واسطه حزب توده بودنش و نه بهائى را به واسطه بهائى بودنش این محاکم ما محاکمه کردند و حکم به حبس دادند. اینها مسائل دارند. حزب توده را خودشان آمدند همه حرفهایشان را زدند و سابقه دارند. اینها بهائى ها یک مذهب نیستند، یک حزب هستند. یک حزبى که در سابق انگلستان پشتیبانى آنها را مى کرد و حالا هم آمریکا دارد پشتیبانى مى کند. اینها هم جاسوسند مثل آنها. اگر جاسوس نباشند خوب بسیارى از مردم دیگر هم هستند که اینها انحرافات عقیدتى دارند، کمونیست هستند، چیزهاى دیگر هستند. لکن مردم و محاکم ما به واسطه کمونیست بودن آنها یا انحراف عقیده داشتن آنها را نگرفتند و حبس بکنند... مسئله این است که طرفدار این ها شما آقاى ریگان هستید... و این دلیل بر این است که این ها یک وضع خاصى دارند که آن ها به این ها نفع مى رسانند و این ها نفع مى رسانند؛ نفع رساندن این ها غیر از این مى تواند باشد که اخبار ما را به آن ها بدهند، جاسوسى بکنند بین ملت ایران و دولت ایران با آن ها...».3
حمایت از خیانت و جاسوسى
پس از اثبات حقایق و رسوائى عمال بیگانه، سران این فرقه نیز با مظلوم نمایى به پخش شایعات روى آورده و از ایران به مجامع جهانى شکایت بردند. دولت هاى غربى نیز با به کار گرفتن رسانه هاى تبلیغاتى خود با آنها همصدایى نموده و افرادى چون گالیندوپل و کاپیتورن به عنوان نمایندگان «حقوق بشر» سازمان ملل متحد اعلام داشتند که بهائیان در ایران مورد آزار قرار مى گیرند. آنان اعدام چند نفر مجرم بهائى نظیر هویدا در آغاز انقلاب را مستمسک قرار دادند؛ اما هرگز به مخاطبین خود و افکار عمومى جهان نگفتند که بهائیانى در ایران بازداشت یا اعدام شدند که جنایات و فعالیت جاسوسى آنها و نیز تلاش آنان براى حیف و میل اموال مسلمین و غارت بیت المال، محرز شده بود.
چنانکه در پاسخ کانون رهپویان وصال شیراز به نامه سرگشاده جامعه بهائى ایران به رئیس جمهور مى خوانیم: «بهت و تعجب ما از نامه سرانتان به رئیس جمهور زمانى به اوج خود میرسد که آنان از 161 سال تحمل درد و رنج و تبعیضات سخن میرانند، و در جایى از نامه خود از قتل و اعدام و حبس بى حساب و کتاب بى گناهانشان پس از انقلاب پرده درى مى کنند!! شاید گذشت بیش از 26 سال از انقلاب اسلامى ایران باعث فراموشى قسمتى از حقایق دوران ستمشاهى براى نسل جدید و جوان جامعه ایرانیان بهائى شده باشد ولى تعجب ما از آن است که این کلمات از زبان هایى شنیده مى شود که نامشان در تاریخ ثبت شده و گویا تاریخ زندگانى خود را هم به فراموشى سپرده اند!! ملت ایران هنوز جنایات بهائى معروف سپهبد صنیعى، آجودان مخصوص شاه و وزیر جنگ وى را در قتل عام مسلمانان در تهران و شهرهاى دیگر ایران فراموش نکرده اند. امیر عباس هویدا، نخست وزیر بهائى رژیم سلطنتى که مدت زمامداریش در دوران طاغوت از همه نخست وزیران دیگر طولانى تر بود، لکه ننگ دیگرى در تاریخ ماندگار ایران بود. شما سرلشگر ایادى پزشک مخصوص شاه، هوشنگ نهاوندى رئیس دانشگاه تهران و شیراز، فرخرو پارسا وزیر آموزش و پرورش، شاهقلى وزیر بهدارى، مهتدى مسوول دفتر هویدا و صدها مقام سیاسى و نظامى دیگر این رژیم را که همگى متدین به دیانت بهائى بودند فراموش کرده اید؟ هرگز! این ملت فراموش کنند که مقامات بهائى از دبستان تا دانشگاه (وزیر آموزش و پرورش تا رئیس دانشگاه) براى تغییر عقاید حقه این مردمان برنامه ریزى کرده بودند و با تمام قواى نظامى رژیم پهلوى (از آجودان مخصوص شاه تا وزیر جنگ) به جان و مال و ناموس این مردمان تجاوز کرده بودند، طورى که سرلشکر فردوست، رئیس ساواک رژیم نیز در کتاب مشهور خاطراتش مى نویسد: «بهائیانى را که من دیدم واقعا احساس ایرانیت نداشتند و این کاملاً محسوس بود و طبعاً این افراد جاسوس بالفطره هستند».
با همه اینها آیا باز هم مردم ایران حق نداشتند این جانیان بالفطره را به مجازات خیانت ها و جنایت هایشان برسانند؟! گرچه اکثر قریب به اتفاق آنان در اواخر حکومت ستمشاهى به همراه میلیاردها میلیارد اموال و دارائى هاى ملت مظلوم ایران به دامان اربابان آمریکائى و انگلیسى و اسرائیلى خود پناه برده و فرارى شدند. چه بسیار هزینه هاى کلان جنایات بزرگ بشرى علیه ملل مظلوم عراق و فلسطین که توسط متمولین بهائى پرداخت گردید تا شاید چند صباحى دیگر آنان را به رسمیت شناخته و از حقوق این مظلومان معصوم حمایت به عمل آید!!... ببینید که با حمایت کورکورانه شما از بیت العدل، در گسترش تبلیغات علیه نظام ایران، اکنون ملت جمهورى اسلامى که راه خود را براى کسب علم و پیشرفت در علوم جدید و مخصوصاً انرژى هسته اى هموار کرده بود، در فشارهاى بین المللى براى دست کشیدن از این تکنولوژى قرار دادید. علمى که به اعتراف دانشمندان جهان مى توانست مقام ایران را تا 5 کشور برتر علمى جهان بالا بیاورد. سر و صداهاى اخیر و مخصوصا نامه مضحکى که در تمام ایران و جهان توزیع گردید فشارهاى سیاسى بر ایران را دو چندان کرده طوریکه همگام با این نامه نخست وزیر و وزیر خارجه کشور انگلستان اعلام کردند که باید پرونده حقوق بشر ایران بررسى شود، و اسرائیل ایران را به حمله نظامى تهدید نمود و آمریکا فشارهاى تبلیغاتى خود را بر مسئله انرژى هسته اى ایران افزایش داد. البته واضح و مبرهن است که همه اینها از قبل طراحى و برنامه ریزى شده بود و نامه مزبور نیز بخشى از سناریوى استکبار و استعمار جهانى بود و بیت العدل نیز بار دیگر به وظیفه وجودى خود عمل نمود4.
قطعنامه هاى سیاسى
در فاصله سال هاى 1361 تا 1373 یعنى در طول دوازده سال، نمایندگان آمریکا شش قطعنامه به تصویب رساندند که در آنها به جانبدارى و حمایت از بهائیت پرداخته و بنا به اعتراف بیل کلینتون رئیس جمهور وقت آمریکا: «ایالات متحده مى کوشد یک همکارى بین المللى براى زیر فشار قرار دادن حکومت اسلامى ایران به منظور رعایت حقوق اقلیت هاى مذهبى به وجود آورد».5
در سال هاى بعد نیز کشورهاى غربى با حمایت قاطع خود از بهائیت در پیش نویس قطعنامه حقوق بشر سازمان ملل علیه ایران6، بار دیگر به منافع حاصل از وجود جاسوسان خود در کسوت بهائى اعتراف کردند. در قطعنامه اى که مجلس نمایندگان آمریکا در سال 1375 تصویب کرد از دولت ایران خواست که از اعمال تبعیض علیه بهائیان ایران خوددارى کند.
در نامه نمایندگان آمریکا تأکید شده بود: «بهائیان ایران عاملى مهم در هرگونه روابط آینده آن کشور با ایالات متحده است».7
همچنین برایان کسیدى، نماینده انگلیسى پارلمان اروپا پس از بازدید از ایران و بازگشت به لندن، از رفتار با بهائیان انتقاد کرد و حمایت بین المللى از بهائیان جاسوس در ایران را به نمایش گذاشت.8 علاوه بر آن موریس کاپیتورن - نماینده کمیسیون حقوق بشر - نیز در جریان بازدید از ایران مدعى نقض حقوق بهائیان در ایران شد.9 اخیراً نیز گروهى از نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا در پیش نویس قطعنامه دولت ایران را به نقض حقوق بشر محکوم کرده و از باراک اوباما، رئیس جمهورى و هیلارى کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا خواسته اند که دولت ایران را محکوم کنند.10
ریشه یابى
ریشه این شگرد تبلیغاتى و صدور قطعنامه هاى مکرر علیه جمهورى اسلامى ایران و حمایت دلسوزانه! و بشردوستانه! از فرقه استعمارى بهائیت و دین و مذهب نامیدن آن و خواستار آزادى فعالیت هاى گمراه کننده و انحراف آفرین بهائیان ایران شدن، که از ابتداى پیروزى انقلاب اسلامى تاکنون توسط آمریکا و بنگاه هاى تبلیغاتى استکبار به شدت پیگیرى مى شود، به فلسفه تشکیل بهائیت و اهدافى که استعمار از شکل گیرى و ایجاد این فرقه ضاله در کشور ما داشته و دارند بازمى گردد. در حقیقت آن چه هر روز درباره وضع بهائیان ایران در غرب تکرار مى شود به دلیل پیوندهاى استوار و نزدیک سران این فرقه با نومحافظه کاران و لابى صهیونیستى در دولت هاى اروپاى غربى است که براى فشار بر ایران از کاه کوه مى سازند.11
در این راستا بهائیت با مظلوم نمایى در جوامع و نهادهاى بین المللى، در صدد بسترسازى براى فشارهاى مضاعف قدرت هاى استکبارى بر جمهورى اسلامى در جهت عقب نشینى از حقوق حقه ملت مسلمان و آزادى خواه ایران است. بعنوان نمونه وقتى جامعه بهائى نامه اى به آقاى خاتمى (رئیس جمهورى وقت ایران) مى نویسند و تظلم خواهى مى کنند، برخى سازمان هاى بین المللى، با استناد به همین نامه، ایران را به نقض حقوق بشر محکوم مى کنند. به گفته یکى از صاحب نظران، این نامه در شرایطى - به صورت گسترده - توزیع شد که در کنار تهدید ایران به وسیله اسرائیل، فشار آمریکا و اروپا بر ضد فعالیت هاى هسته اى ایران اوج گرفته و آنها هر روز بخشى از جنگ روانى و تبلیغاتى خود را در این باره انجام مى دهند، تا جایى که تونى بلر و جک استراو، نخست وزیر و وزیر امور خارجه انگلیس اعلام کردند که پس از پرونده هسته اى، پرونده حقوق بشر در ایران در دستور کار قرار مى گیرد و در این بین، جامعه بهائیان هم مورد استفاده ابزارى صهیونیسم ها قرار گرفته است.12
روشن است که در دنیاى سیاست و جهان مبتنى بر اصالت سود، قدرت خارجى از هیچ فرد، گروه یا جریانى حمایت نمى کنند مگر آن که آن را در پیوند با خود و در راستاى منافع خویش بدانند. به راستى صرف نظر از نقض حقوق بشر در سطح کلان و گسترده به وسیله قدرت هاى استکبارى در جهان - از جمله جنایات غزه، عراق، افغانستان - و از جمله در ایران عصر پهلوى که جوانان تحصیل کرده و علما و اندیشمندان به جرم مبارزه براى آزادى کسب استقلال حفظ هویت ملى و دینى خویش، به مسلخ فرستاده مى شدند. و از قضا بهائیان نیز در اجراى آن فجایع نقش داشتند، چگونه است که ملت ایران چندان حمایتى از سوى قدرت هاى جهانى مدعى حقوق بشر نمى دیدند؟ و اکنون چگونه است که همان قدرت ها از هیچ کوششى نه تنها براى رهایى جاسوسان بهائى از زندان، که براى ترویج و تبلیغ آنها دریغ نمى ورزند؟
پاسخ با توجه به ماهیت نظام سلطه، و پیشینه و فلسفه وجودى این فرقه، ناگفته پیدا است.13
پی نوشت:
1. خاطرات صبحى تحت عنوان کتاب صبحى در سال 1312 ش در مطبعه دانش تهران به چاپ رسید و بخش دوم آن در سال 1335 تحت عناون پیام پدر منتشر شد.
2. ر.ک: خاطرات و زندگى صبحى، سیدهادى خسروشاهى، فصلنامه مطالعات تاریخى، ش17.
3. صحیفه نور، ج 17، صص 267-266.
4. جوابیه مردمى کانون فرهنگى رهپویان وصال شیراز به نامه سرگشاده جامعه بهائى ایران به رئیس جمهور، واحد فرق انحرافى، آدرس اینترنتى:www.rahpouyan.us/images/10.htm
5. رادیو اسرائیل، مورخه 21/7/1373.
6. جمهورى اسلامى، مورخه 17/9/1374.
7. همان، به نقل از بخش فارسى رادیو آمریکا، مورخه 10/1/1375.
8. همان، مورخه 30/3/1375.
9. همان، مورخه 19/8/1375.
10. مطرح شدن قطعنامه در کنگره آمریکا درباره بهائیان، بى بى سى فارسى، دوشنبه 16 فوریه 2009، 28 بهمن 1387.
11. برخى ملاحظات تاریخى، عبداللّه شهبازى، یادداشت هاى پراکنده، پایگاه اینترنتى شهبازى 5/11/1384.
12. سایت بازتاب، 23 آذر 1383، مقاله شهریار رضوان طلب، ذیل عنوان «پشت پرده شب نامه بهائیان».
13. ر.ک: بهائیت و سیاست؛ تناقض شعار و عمل، سید مصطفى تقوى، ویژه نامه ایام ش 29.
منبع: www.porseman.org
شکست مفتضحانه فرقه بهائیت با پیروزى انقلاب اسلامى و از دست رفتن اهداف و جایگاهى که بواسطه نفوذ در دولت پهلوى و حمایت هاى بیگانگان از آن برخوردار بودند، موجب گردید تا بهائیت در مقابل جمهورى اسلامى از موضع مظلومیت نمایى وارد گردیده و در این راستا به هرگونه روشى تمسک جوید. این ترفند که همواره یکى از اهرم هاى قوى تشکیلات بهائیت براى حفظ و صیانت از خود و همچنین جلب ترحم و احیاناً کسب حمایت عمومى، است در موارد بسیارى به گونه اى با دروغ پردازى، انکار حقایق و واقعیات همراه است که نقل آن در نشریات بهائى و رسانه هاى جهانى، چیزى جز دست کم گرفتن شعور و عقلانیت مخاطبان نمى باشد.
دلایل مظلوم نمایى
مهمترین دلایل طرح مظلومیت بهائى ها که از سابقه اى دیرین در نزد سردمداران این فرقه برخوردار بوده و تشکیلات کنونى آن نیز اصرار دارد تا جامعه بهائیت ایران با مظلوم نمایى و تمسک به حربه هاى دروغین توجه جهانیان را به وضع خود معطوف دارند، عبارتند از:
1. تخریب وجهه اسلام و انقلاب اسلامى،
2. سرپوش گذاشتن بر ضعف هاى عمیق عقیدتى،
3. توجیه جنایات و خیانت هاى خود در ایران و جهان اسلام،
4. جذب نیرو و جلب توجه جهانیان و امکانات مختلف مجامع بین المللى،
5. تحت فشار قرار دادن جمهورى اسلامى.
در ادامه به تبیین نمونه هایى از این شگرد مضحک مى پردازیم:
مظلوم نمایى و شانتاژهاى ماهرانه
از دیدگاه فضل اللّه مهتدى معروف به صبحى که به مدت دوازده ساله نزد عبدالبهاء به عنوان مبلغ زبر دست بهائیت ونویسنده مکاتبات وى اقامت داشته و از نزدیک شاهد عینى عملکرد رهبرى بهائى گرى بوده و پس از کشف حقیقت و تحول عقیدتى به افشاى ماهیت این فرقه ضاله پرداخت1، در خاطرات خویش پیرامون مهارت خاص بهائیان در شانتاژ، جوسازى و فضاسازى مظلوم نمایانه مى نویسد: «هر تبهکارى و آشوب از آنها [بهائیان] سر مى زند و چون کسى از آنها بیزارى جست ناله ستمدیدگى بلند مى کنند و داد و فریاد به راه مى اندازند که اى مردم جهان! ما در ایران آزادى نداریم. ما مى خواهیم دشمنى و بدخواهى را از بیخ و بن براندازیم. ما مى گوییم مردم خاور و باختر از هر نژاد و کیش باید برابر و برادر باشند. ما مردم جهان را به این چیزها مى خوانیم ولى ایرانیان نمى خواهند که ما این روش را داشته باشیم و مى خواهند رستگاران را به هم بزنند.»
صبحى براى بیان دغل کارى و نیرنگ سازى بهائیان شاهد غیرقابل انکارى ارائه مى دهد؛ عدم تعلق خاطر بهائیان و رهبران آن به ایران و ایرانیان از اینجا مشخص مى شود که على رغم ارسال مبالغ سرسام آور پول به شوقى افندى از ایران، «در این سال ها چندین بار مردم برخى از ده ها و شهرها دچار زمین لرزه و سیلاب و دیگر آسیب ها شدند و نیکخواهان جهان کمک ها کردند. آیا شنیدید که شوقى دست کم ده لیره بدهد و با بینوایان همراهى کند؟ کسى نیست به این مرد بگوید تو که دم از این سخن مى زنى: «که اى اهل عالم همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار»، چرا کوتاهى کردى و از پول گزافى که هر سال با نیرنگ و افسون از کیسه مردم نادان این آب خاک در مى یارى اندکى از آن را بخشش نکردى؟».
در جایى دیگر از نوشته هاى صبحى مى خوانیم: «بسیار پیش آمده است که در شهرى یا در دهى میان دو نفر بر سر یک کار کوچک جنگى در گرفته و یکى از آنها در زد و خورد سرش شکسته، بى درنگ نزد او رفته و عکسى از او برداشته و در روزنامه هاى جهان پخش کرده که اى مردم! بر ستمدیدگى ما دلسوزى کنید و ببینید چگونه در برابر یک کار کوچک، یک مسلمان سر یک بهائى را مى شکند. سپس مى گویند این که چیزى نیست در فلان شهر در نیمه شب به خانه یکى از هم کیشان ما ریختند و همه را از زن و مرد کشتند و یک تن را به جا نگذاشتند هر چند کودک شیرخوارى بود، باور نمى کنید این هم عکس آنها. آن وقت یک عکس درست مى کنند که سه چهار نفر زن و مرد لخت بر روى زمین افتاده و یک سر بریده کودک هم در دست یک نفر است که نشان بیننده مى دهد! این عکس را به همه روزنامه هاى جهان مى دهند و چاپ مى کنند و آبروى کشورى را مى برند که صدگونه سود از آنجا مى برند و هزار جور نادرستى مى کنند.»
دسیسه، جوسازى و سوء استفاده از ناآگاهى مردم، شگرد همیشگى این فرقه بوده و هست. این دسیسه بازى و شانتاژهاى زیرکانه را در اغلب قضایا مى توان دید: «اینها با دست هاى نهانى آشوب ها به پا مى کنند و کارهاى زشت مى نمایند و مردم ساده را برمى انگیزند تا شورشى به راه بیندازند آن گاه به بیگانگان بگویند ببینید این مسلمانان به ما چه مى کنند. ما در این کشور از دست اینها روز خوش و آسایش نداریم. اى سروران جهان به داد ما برسید و به فرمانروایان ما بگویید مگر ما نباید آزادانه زندگى کنیم؟».2
اتهام نقض حقوق بشر
پس از پیروزى انقلاب اسلامى به دلیل محرز شدن جاسوسى عده اى از سران تشکیلات در شهرهاى مختلف کشور به عنوان ستون پنجم بیگانگان در جنگ عراق علیه ایران و نیز کمک به تثبیت نظام شاهنشاهى و نیز حیف و میل اموال مسلمین و سرازیر کردن بیت المال به جیب صهیونیست ها، تعدادى از آنان دستگیر و پس از محاکمه توسط دادگاه هاى انقلاب اسلامى به تناسب جرم و خیانت، به حبس هاى متفاوت و اعدام محکوم شدند. در مقابل این احکام، دولت آمریکا که در حقیقت حامى اصلى آنان به حساب مى آمد، عکس العمل نشان داد و رونالد ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا به این احکام اعتراض نمود.
در پاسخ آن، حضرت امام(ره) طى بیاناتى مهم مى فرمایند: «صحبت رئیس جمهور آمریکا را ملاحظه کردید که ایشان از همه دنیا استمداد کردند براى این که این بهائى که در ایران هستند و مظلومند و جاسوس هم نیستند و به جز مراسم مذهبى به کار دیگر اشتغال ندارند و ایران براى همین که این ها مراسم مذهبى شان را به جا مى آورند 22 نفرشان را محکوم به قتل کرده اند؛ ایشان از همه دنیا استمداد کرده که اینها که جاسوس نیستند،... از آن طرف وقتى که حزب توده را مى گیرند، شوروى صدایش بلند مى شود که یک عده مردم بى گناهى که با جمهورى اسلامى هم موافق بودند، پشتیبان بودند، جمهورى اسلامى را هم این ها مثل دیگران همراهى کردند و حالا هم همین طور هستند، دولت ایران بیخودى آمده است اینها را گرفته و حبس کرده. از آن طرف هم آقاى ریگان مى گوید که این بهائى ها بیچاره ها مردم آرام ساکتى مشغول عبادت هستند، جهات مذهبى خودشان را به جا مى آورند و ایران براى خاطر همین که اینها اعتقادشان مخالف با اعتقاد آنهاست گرفتند. اگر اینها جاسوس نیستند شما صدایتان درنمى آمد. شما براى خاطر این که اینها دسته اى هستند که به نفع شما هستند. والا... آمریکا را مى شناسیم که انسان دوستى اش گل نکرده است که حالا براى خاطر 22 نفر بهائى که در ایران به قول ایشان گرفتار شدند، براى انسان دوستى یک وقت همچو صدا کرده و فریاد کرده و به همه عالم متشبث شده است که به فریاد اینها برسید... لکن ما به شما بگوییم نه حزب توده را به واسطه حزب توده بودنش و نه بهائى را به واسطه بهائى بودنش این محاکم ما محاکمه کردند و حکم به حبس دادند. اینها مسائل دارند. حزب توده را خودشان آمدند همه حرفهایشان را زدند و سابقه دارند. اینها بهائى ها یک مذهب نیستند، یک حزب هستند. یک حزبى که در سابق انگلستان پشتیبانى آنها را مى کرد و حالا هم آمریکا دارد پشتیبانى مى کند. اینها هم جاسوسند مثل آنها. اگر جاسوس نباشند خوب بسیارى از مردم دیگر هم هستند که اینها انحرافات عقیدتى دارند، کمونیست هستند، چیزهاى دیگر هستند. لکن مردم و محاکم ما به واسطه کمونیست بودن آنها یا انحراف عقیده داشتن آنها را نگرفتند و حبس بکنند... مسئله این است که طرفدار این ها شما آقاى ریگان هستید... و این دلیل بر این است که این ها یک وضع خاصى دارند که آن ها به این ها نفع مى رسانند و این ها نفع مى رسانند؛ نفع رساندن این ها غیر از این مى تواند باشد که اخبار ما را به آن ها بدهند، جاسوسى بکنند بین ملت ایران و دولت ایران با آن ها...».3
حمایت از خیانت و جاسوسى
پس از اثبات حقایق و رسوائى عمال بیگانه، سران این فرقه نیز با مظلوم نمایى به پخش شایعات روى آورده و از ایران به مجامع جهانى شکایت بردند. دولت هاى غربى نیز با به کار گرفتن رسانه هاى تبلیغاتى خود با آنها همصدایى نموده و افرادى چون گالیندوپل و کاپیتورن به عنوان نمایندگان «حقوق بشر» سازمان ملل متحد اعلام داشتند که بهائیان در ایران مورد آزار قرار مى گیرند. آنان اعدام چند نفر مجرم بهائى نظیر هویدا در آغاز انقلاب را مستمسک قرار دادند؛ اما هرگز به مخاطبین خود و افکار عمومى جهان نگفتند که بهائیانى در ایران بازداشت یا اعدام شدند که جنایات و فعالیت جاسوسى آنها و نیز تلاش آنان براى حیف و میل اموال مسلمین و غارت بیت المال، محرز شده بود.
چنانکه در پاسخ کانون رهپویان وصال شیراز به نامه سرگشاده جامعه بهائى ایران به رئیس جمهور مى خوانیم: «بهت و تعجب ما از نامه سرانتان به رئیس جمهور زمانى به اوج خود میرسد که آنان از 161 سال تحمل درد و رنج و تبعیضات سخن میرانند، و در جایى از نامه خود از قتل و اعدام و حبس بى حساب و کتاب بى گناهانشان پس از انقلاب پرده درى مى کنند!! شاید گذشت بیش از 26 سال از انقلاب اسلامى ایران باعث فراموشى قسمتى از حقایق دوران ستمشاهى براى نسل جدید و جوان جامعه ایرانیان بهائى شده باشد ولى تعجب ما از آن است که این کلمات از زبان هایى شنیده مى شود که نامشان در تاریخ ثبت شده و گویا تاریخ زندگانى خود را هم به فراموشى سپرده اند!! ملت ایران هنوز جنایات بهائى معروف سپهبد صنیعى، آجودان مخصوص شاه و وزیر جنگ وى را در قتل عام مسلمانان در تهران و شهرهاى دیگر ایران فراموش نکرده اند. امیر عباس هویدا، نخست وزیر بهائى رژیم سلطنتى که مدت زمامداریش در دوران طاغوت از همه نخست وزیران دیگر طولانى تر بود، لکه ننگ دیگرى در تاریخ ماندگار ایران بود. شما سرلشگر ایادى پزشک مخصوص شاه، هوشنگ نهاوندى رئیس دانشگاه تهران و شیراز، فرخرو پارسا وزیر آموزش و پرورش، شاهقلى وزیر بهدارى، مهتدى مسوول دفتر هویدا و صدها مقام سیاسى و نظامى دیگر این رژیم را که همگى متدین به دیانت بهائى بودند فراموش کرده اید؟ هرگز! این ملت فراموش کنند که مقامات بهائى از دبستان تا دانشگاه (وزیر آموزش و پرورش تا رئیس دانشگاه) براى تغییر عقاید حقه این مردمان برنامه ریزى کرده بودند و با تمام قواى نظامى رژیم پهلوى (از آجودان مخصوص شاه تا وزیر جنگ) به جان و مال و ناموس این مردمان تجاوز کرده بودند، طورى که سرلشکر فردوست، رئیس ساواک رژیم نیز در کتاب مشهور خاطراتش مى نویسد: «بهائیانى را که من دیدم واقعا احساس ایرانیت نداشتند و این کاملاً محسوس بود و طبعاً این افراد جاسوس بالفطره هستند».
با همه اینها آیا باز هم مردم ایران حق نداشتند این جانیان بالفطره را به مجازات خیانت ها و جنایت هایشان برسانند؟! گرچه اکثر قریب به اتفاق آنان در اواخر حکومت ستمشاهى به همراه میلیاردها میلیارد اموال و دارائى هاى ملت مظلوم ایران به دامان اربابان آمریکائى و انگلیسى و اسرائیلى خود پناه برده و فرارى شدند. چه بسیار هزینه هاى کلان جنایات بزرگ بشرى علیه ملل مظلوم عراق و فلسطین که توسط متمولین بهائى پرداخت گردید تا شاید چند صباحى دیگر آنان را به رسمیت شناخته و از حقوق این مظلومان معصوم حمایت به عمل آید!!... ببینید که با حمایت کورکورانه شما از بیت العدل، در گسترش تبلیغات علیه نظام ایران، اکنون ملت جمهورى اسلامى که راه خود را براى کسب علم و پیشرفت در علوم جدید و مخصوصاً انرژى هسته اى هموار کرده بود، در فشارهاى بین المللى براى دست کشیدن از این تکنولوژى قرار دادید. علمى که به اعتراف دانشمندان جهان مى توانست مقام ایران را تا 5 کشور برتر علمى جهان بالا بیاورد. سر و صداهاى اخیر و مخصوصا نامه مضحکى که در تمام ایران و جهان توزیع گردید فشارهاى سیاسى بر ایران را دو چندان کرده طوریکه همگام با این نامه نخست وزیر و وزیر خارجه کشور انگلستان اعلام کردند که باید پرونده حقوق بشر ایران بررسى شود، و اسرائیل ایران را به حمله نظامى تهدید نمود و آمریکا فشارهاى تبلیغاتى خود را بر مسئله انرژى هسته اى ایران افزایش داد. البته واضح و مبرهن است که همه اینها از قبل طراحى و برنامه ریزى شده بود و نامه مزبور نیز بخشى از سناریوى استکبار و استعمار جهانى بود و بیت العدل نیز بار دیگر به وظیفه وجودى خود عمل نمود4.
قطعنامه هاى سیاسى
در فاصله سال هاى 1361 تا 1373 یعنى در طول دوازده سال، نمایندگان آمریکا شش قطعنامه به تصویب رساندند که در آنها به جانبدارى و حمایت از بهائیت پرداخته و بنا به اعتراف بیل کلینتون رئیس جمهور وقت آمریکا: «ایالات متحده مى کوشد یک همکارى بین المللى براى زیر فشار قرار دادن حکومت اسلامى ایران به منظور رعایت حقوق اقلیت هاى مذهبى به وجود آورد».5
در سال هاى بعد نیز کشورهاى غربى با حمایت قاطع خود از بهائیت در پیش نویس قطعنامه حقوق بشر سازمان ملل علیه ایران6، بار دیگر به منافع حاصل از وجود جاسوسان خود در کسوت بهائى اعتراف کردند. در قطعنامه اى که مجلس نمایندگان آمریکا در سال 1375 تصویب کرد از دولت ایران خواست که از اعمال تبعیض علیه بهائیان ایران خوددارى کند.
در نامه نمایندگان آمریکا تأکید شده بود: «بهائیان ایران عاملى مهم در هرگونه روابط آینده آن کشور با ایالات متحده است».7
همچنین برایان کسیدى، نماینده انگلیسى پارلمان اروپا پس از بازدید از ایران و بازگشت به لندن، از رفتار با بهائیان انتقاد کرد و حمایت بین المللى از بهائیان جاسوس در ایران را به نمایش گذاشت.8 علاوه بر آن موریس کاپیتورن - نماینده کمیسیون حقوق بشر - نیز در جریان بازدید از ایران مدعى نقض حقوق بهائیان در ایران شد.9 اخیراً نیز گروهى از نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا در پیش نویس قطعنامه دولت ایران را به نقض حقوق بشر محکوم کرده و از باراک اوباما، رئیس جمهورى و هیلارى کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا خواسته اند که دولت ایران را محکوم کنند.10
ریشه یابى
ریشه این شگرد تبلیغاتى و صدور قطعنامه هاى مکرر علیه جمهورى اسلامى ایران و حمایت دلسوزانه! و بشردوستانه! از فرقه استعمارى بهائیت و دین و مذهب نامیدن آن و خواستار آزادى فعالیت هاى گمراه کننده و انحراف آفرین بهائیان ایران شدن، که از ابتداى پیروزى انقلاب اسلامى تاکنون توسط آمریکا و بنگاه هاى تبلیغاتى استکبار به شدت پیگیرى مى شود، به فلسفه تشکیل بهائیت و اهدافى که استعمار از شکل گیرى و ایجاد این فرقه ضاله در کشور ما داشته و دارند بازمى گردد. در حقیقت آن چه هر روز درباره وضع بهائیان ایران در غرب تکرار مى شود به دلیل پیوندهاى استوار و نزدیک سران این فرقه با نومحافظه کاران و لابى صهیونیستى در دولت هاى اروپاى غربى است که براى فشار بر ایران از کاه کوه مى سازند.11
در این راستا بهائیت با مظلوم نمایى در جوامع و نهادهاى بین المللى، در صدد بسترسازى براى فشارهاى مضاعف قدرت هاى استکبارى بر جمهورى اسلامى در جهت عقب نشینى از حقوق حقه ملت مسلمان و آزادى خواه ایران است. بعنوان نمونه وقتى جامعه بهائى نامه اى به آقاى خاتمى (رئیس جمهورى وقت ایران) مى نویسند و تظلم خواهى مى کنند، برخى سازمان هاى بین المللى، با استناد به همین نامه، ایران را به نقض حقوق بشر محکوم مى کنند. به گفته یکى از صاحب نظران، این نامه در شرایطى - به صورت گسترده - توزیع شد که در کنار تهدید ایران به وسیله اسرائیل، فشار آمریکا و اروپا بر ضد فعالیت هاى هسته اى ایران اوج گرفته و آنها هر روز بخشى از جنگ روانى و تبلیغاتى خود را در این باره انجام مى دهند، تا جایى که تونى بلر و جک استراو، نخست وزیر و وزیر امور خارجه انگلیس اعلام کردند که پس از پرونده هسته اى، پرونده حقوق بشر در ایران در دستور کار قرار مى گیرد و در این بین، جامعه بهائیان هم مورد استفاده ابزارى صهیونیسم ها قرار گرفته است.12
روشن است که در دنیاى سیاست و جهان مبتنى بر اصالت سود، قدرت خارجى از هیچ فرد، گروه یا جریانى حمایت نمى کنند مگر آن که آن را در پیوند با خود و در راستاى منافع خویش بدانند. به راستى صرف نظر از نقض حقوق بشر در سطح کلان و گسترده به وسیله قدرت هاى استکبارى در جهان - از جمله جنایات غزه، عراق، افغانستان - و از جمله در ایران عصر پهلوى که جوانان تحصیل کرده و علما و اندیشمندان به جرم مبارزه براى آزادى کسب استقلال حفظ هویت ملى و دینى خویش، به مسلخ فرستاده مى شدند. و از قضا بهائیان نیز در اجراى آن فجایع نقش داشتند، چگونه است که ملت ایران چندان حمایتى از سوى قدرت هاى جهانى مدعى حقوق بشر نمى دیدند؟ و اکنون چگونه است که همان قدرت ها از هیچ کوششى نه تنها براى رهایى جاسوسان بهائى از زندان، که براى ترویج و تبلیغ آنها دریغ نمى ورزند؟
پاسخ با توجه به ماهیت نظام سلطه، و پیشینه و فلسفه وجودى این فرقه، ناگفته پیدا است.13
پی نوشت:
1. خاطرات صبحى تحت عنوان کتاب صبحى در سال 1312 ش در مطبعه دانش تهران به چاپ رسید و بخش دوم آن در سال 1335 تحت عناون پیام پدر منتشر شد.
2. ر.ک: خاطرات و زندگى صبحى، سیدهادى خسروشاهى، فصلنامه مطالعات تاریخى، ش17.
3. صحیفه نور، ج 17، صص 267-266.
4. جوابیه مردمى کانون فرهنگى رهپویان وصال شیراز به نامه سرگشاده جامعه بهائى ایران به رئیس جمهور، واحد فرق انحرافى، آدرس اینترنتى:www.rahpouyan.us/images/10.htm
5. رادیو اسرائیل، مورخه 21/7/1373.
6. جمهورى اسلامى، مورخه 17/9/1374.
7. همان، به نقل از بخش فارسى رادیو آمریکا، مورخه 10/1/1375.
8. همان، مورخه 30/3/1375.
9. همان، مورخه 19/8/1375.
10. مطرح شدن قطعنامه در کنگره آمریکا درباره بهائیان، بى بى سى فارسى، دوشنبه 16 فوریه 2009، 28 بهمن 1387.
11. برخى ملاحظات تاریخى، عبداللّه شهبازى، یادداشت هاى پراکنده، پایگاه اینترنتى شهبازى 5/11/1384.
12. سایت بازتاب، 23 آذر 1383، مقاله شهریار رضوان طلب، ذیل عنوان «پشت پرده شب نامه بهائیان».
13. ر.ک: بهائیت و سیاست؛ تناقض شعار و عمل، سید مصطفى تقوى، ویژه نامه ایام ش 29.
منبع: www.porseman.org
