چگونگی ارتباط با فرزندان نوجوان (بخش اول)

راهنمایی‌های انتخابی و معتدل والدین، یکی از بهترین راه‌ها جهت برقراری ارتباط بین والدین و نوجوان است.
 

چکیده: یکی از سوالات اساسی و همیشگی والدین این است که چگونه باید با نوجوان مان برخورد کنیم. اهمیت این مساله زمانی روشن می ­شود که بدانیم برقراری ارتباط مناسب والدین با نوجوان، آن­ها را برای پذیرش نقش­ ها و مسئولیت­ ها در آینده آماده می ­کند. در مقاله زیر به راهکارهایی در جهت ارتباط هرچه بیشتر والدین با نوجوان اشاره می­ کنیم.

تعداد کلمات  1007/ تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

نوجوانی مرحله ­ی انتقال از کودکی به بزرگ سالی است؛ نوجوانان در این دوره ارتباطات خود را با والدین کم تر می­کنند، کم­تر با آن ها هم­ صحبت می­شوند و از فعالیت­ های خانوادگی دوری می کنند. از سوی دیگر گروه دوستان­شان برای آن­ها اهمیت بیش تری پیدا می کند و وقت خود را بیش تر با آن ها می گذرانند. نوجوانان تمایل دارند  اکثر اوقات خود را در اتاق شان به تنهایی بگذرانند، شاید دلیلش این است که نمی خواهند با والدینی که مسائل آن ها را درک نمی کنند مواجه شوند و هم چنین به حریمی خصوصی برای خود نیاز دارند. والدین با شناخت تغییرات دوره­ی نوجوانی و همچنین نحوه برخورد مناسب با این تغییرات، می ­توانند در مقابل مشکلات ایجاد شده در دوره­ی نوجوانی فرزندشان واکنش مناسب نشان بدهند.
 

غالباً نوجوانان از بحث در مورد مسائلی که باعث ناراحتی و برانگیختگی والدین می‌شود، اجتناب می‌کنند. تحقیر کردن، بی‌ارزش ساختن و خندیدن به یک نوجوان زخم‌های عمیقی را در روح و روان وی ایجاد می‌کند و تمامی سیستم ارتباطی او را به هم می‌ریزد. نوجوانان ما بهای بسیاری را برای عدم اطلاع نسبت به بسیاری از مسائل مانند مواد مخدر، سکس و دیگر چیزها می‌پردازند. نوجوانان دوست دارند در مورد این مسائل با همسالانشان صحبت کنند که به گونه‌ای خطرناک است.

بسیاری از کودکان ما عقاید خاص خود در مورد مسائل اخلاقی، ازدواج، کار، تحصیل، پول و هر آنچه قسمتی از زندگی ما است دارند. اینکه فلسفه و نگرش آنها با شما متفاوت است بدین معنا نیست که در مورد آنها مطمئن هستند. غالباً افراد جوان ایده‌ها و افکار خود را در بحث‌ها مورد آزمایش قرار می‌دهند. برای برقراری ارتباط، شما ابتدا باید مایل به گوش کردن و پذیرش ایده‌های آنها باشید؛ حتی اگر از شنیدن آنها شوکه شوید. سپس نقطه نظرات خود را تا جایی که می‌توانید صادقانه و به روشنی بیان کنید. تشخیص دهید که عشق و احترام متقابل می‌تواند حتی در صورت وجود دیدگاه‌های متفاوت وجود داشته باشد و هر وقت مناسب است به قضاوت‌های او اطمینان کنید.
 

به او نشان دهید که او را به خاطر آنچه هست دوست دارید و نه به خاطر آنچه که شما می‌خواهید او باشد. به همین دلیل برای برقراری ارتباط شاد و مؤثر اصول زیر را باید رعایت نمود:
الف ـ عشق بدون قید و شرط و پذیرش کامل به او داشته باشید.
ب ـ فرزند خود را تشویق کنید که نکات مثبت خود را ببیند و به خاطر این نکات او را تحسین کنید.
ج ـ اگرچه معمولا نوجوانان تعریف و کلمات تحسین‌آمیز را دوست ندارند، اما به آنها احتیاج دارند. تحسین خود را صادقانه و بامعنا ارائه دهید.
د ـ به آنها لبخند زده و به کرات به آنها بگویید که دوستشان دارید (نترسید گستاخ نمی‌شوند).
ه ـ به نوجوان خود کمک کنید تا با تشویق (نه زور) از طریق شرکت در فعالیت‌های ورزشی، هنری و غیره به خود اطمینان پیدا کند.
 

به این نکته بسیار مهم توجه کنید که آیا در میان بچه‌ها تفاوت می‌گذارید؟ این مسئله ممکن است منجر به احساس طرد شدن و حسادت در نوجوان شود. سعی کنید مهربان، عادل و قاطع باشید.
 

غالباً والدین تمایل دارند تا بر رفتارهای نادرست و عملکرد غیر صحیح فرزند خویش تکیه کنند. استفاده از کلمه‌های مخرب باعث می‌شود که نوجوانان به ما به طور مثبت پاسخ ندهند. گاهی از فرزند خود بخواهید جمله خود را به نحو دیگری بازگو کند و یا شما آن را دوباره به او برگردانید. این موضوع به فهم متقابل و ادامه ارتباط کمک می‌کند. اگر هدف شما تشویق است باید از عباراتی استفاده کنید که اعتماد به نفس را در او افزایش دهد.
 

بسیاری از پدر و مادرها دوران نوجوانی را سخت فرض می‌کنند و خود را برای یک زورآزمایی آماده کرده و با اولین خروج نوجوان از مرزها عکس‌العمل نشان می‌دهند. سپس او را به سختی تنبیه کرده به او نامطمئن می‌شوند. باید اجازه داد که نوجوان اشتباه بکند و قابلیت‌های خویش را بیازماید امّا در عین حال آماده بود که هر زمان که لازم است به او کمک شود. نوجوان می‌تواند چیزهایی را بگوید و یا انجام دهد که منجر به انفجار در شما خواهد شد. بهتر است با آرامی جواب دهید. احترام و کنترلی که شما در صحبت با فرزندتان نشان می‌دهید در ارتباط او با سایرین خود را نشان می‌دهد. سعی کنید قوانین ثابت داشته باشید و این قوانین به فرزندتان تفهیم شود. اگر او بداند که با دیر آمدن چه شرایطی منتظرش است، احتمال دیر آمدن کمتر می‌شود. به بیان دیگر حمایت‌کننده و راهنما باشید. اگرچه نوجوانان امکان پذیرفتن مسئولیت‌ها و کارهایی را دارند، اما هنوز در برقراری چهارچوب اخلاق، آزادی و رفتارهای مناسب نیازمند کمک هستند. صحبت با نوجوانان در مورد این محدودیت‌ها و سیاست‌ها منجر به نگرش‌های منطقی‌تر می‌شود. راهنمایی‌های انتخابی و معتدل یکی از بهترین راه‌ها جهت جلوگیری از قطع ارتباط بین والدین و نوجوان است.

ادامه دارد...
 
تهیه و تنظیم : خانم حدیثه اسفندیار

منبع : مهارتهای زندگی زنان خانه دار