کودکان پرسشگر

کودکان بر اساس فطرت خداجویشان، سوالاتی در مورد خدا دارند.
 

چکیده: روحیه پرسش گری در کودکان از سنین آغازین وجود دارد. بسته به پاسخگویی والدین این پرسش گری می تواند رشد کند و یا از بین برود. با ما همراه باشید تا با پرسش های کودکان بیشتر آشنا شوید.

 تعداد کلمات 527 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه

 

پرسشگری کودکان، زمینه ساز افزایش اطلاعات و فراگیری معلومات جدید برای آنهاست. کودک با سؤال، دروازه دانش را به روی خود می گشاید و در این راه، نادانسته ها را به یافته های جدید تبدیل می کند. سپس با تجزیه و تحلیل اطلاعات به نتایج تازه ای می رسد که خود زمینه ساز سوالات جدیدتر است. این چرخه همچنان ادامه می یابد تا کودک امروز به دانشمند فردا تبدیل شود. امام علی (علیه السلام) در روایتی زیبا چنین می فرمایند:
«هر کس در خردسالی بپرسد، در بزرگسالی پاسخ می دهد».[1] آن حضرت در روایتی دیگر اهمیت این پرسش ها و پاسخ ها را در رشد شناختی کودک این گونه تبیین می فرماید: «کسی که در کودکی نیاموزد، در بزرگسالی پیش نمی افتد»[2]

با این مقدمه، می توان گفت پرسشگری کودک نه تنها ناپسند و کسالت اور نیست، بلکه زمینه ساز رشد علمی و شکوفایی کودک و والدین اوست؛ زیرا چه بسا والدینی که به دلیل یافتن پاسخی مناسب و قانع کننده برای کودک خود، ملزم به مطالعه کتاب های سودمندی شده اند که بر دامنه اطلاعات آنها افزوده است. این چرخه در پاسخ گویی به سؤالات کودکان درباره خداوند هم محقق می شود. یعنی کودک در هر فضایی که رشد کند (مذهبی یا غیر مذهبی) باز سؤالات فراوانی درباره خداوند، ویژگی ها و صفات او دارد که والدین را به پاسخ گویی فرا می خواند. این امر ممکن است برای پاره ای از والدین با نگرانی هایی همراه شود یا عده ای دیگر ناتوانی در پاسخ دهی، کودک را از طرح این گونه سؤالات منع کنند و البته هستند گروهی دیگر که صادقانه آنچه را می دانند به کودک تقدیم می کنند و برای اطلاعات ناقص خود یا فرصتی برای مطالعه و تحقیق می خواهند و یا کودک را به فردی دانا راهنمایی می کنند. این پرسش ها و پاسخ ها به امری رایج و روزانه در خانه های تبدیل شده است که فرزندی پرسشگر دارند؛ از این رو لازم است والدین برای انجام بهتر نقش پاسخگو بودن، ضمن ایجاد آمادگی مناسب در خود برای پاسخ به سؤالات کودکان درباره خداوند، به نکته های روان شناختی این موضوع هم آگاه باشند. یادآوری این نکته خالی از لطف نیست که تلاش برای پاسخ گویی به سؤالات کودکان، افزون بر پاداش های معنوی، یکی از وظایف پدر و مادر است.
. در این باره به روایتی از امام عارفان اشاره می کنیم: «به فرزندان خود از علوم، آنچه را که برای کودکان شما نافع است، آموزش دهید تا «مرجئه» آنان را فریب ندهند و بر آنان غالب نشوند».[3]
 
منبع: کتاب «خدا در زندگی کودکان (بررسی زندگی معنوی کودکان)»
نویسنده: ابراهیم اخوی