کمال‌گرایی؛ نگرانی و اضطراب ( بخش دوم)

نگرانی مزمن افراد را در معرض ابتلا به بیماری­ های مختلف روانی و جسمانی قرار می­ دهد.
 

چکیده : زمانی که به موضوعی نگران‌کننده در آینده می‌اندیشیم و یا واقعه‌ای دردناک درگذشته را در ذهن مان مرور می‌کنیم، هورمون‌های استرس مانند زمانی که واقعه مزبور در حال حاضر اتفاق می‌افتد در بدن مان آزاد می‌شود. مسلما هر چه ما این چیزها را واضح‌تر تصور کنیم، تنش ما بیشتر شده و احساس بدتری می‌کنیم.

تعداد کلمات 1109 /  تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

هنگامی که ما نگران هستیم، موضوع چیزی در آینده است، فکر کردن در مورد آنچه ممکن است اتفاق بیافتد و اغلب فکر کردن ما شامل چه می‌شود اگر... خواهد بود. چنین سبکی شامل بسیاری از حدس و گمان‌ها، سوظن‌ها، نتیجه‌گیری‌های شتاب‌زده و پیش‌گویی‌ها می‌شود
از سوی دیگر می‌دانیم که خاموش کردن این افکار اضطرابی می‌تواند بسیار دشوار باشد. درواقع آن‌ها اغلب در زیر سطح تفکر آگاهانه ما قرار دارند، اکثراً مانند یک سروصدای مزاحم ثابت در پس‌زمینه فکر ما حضور دارند که به‌طور متناوب از آن آگاه می‌شویم. آن‌ها می‌توانند به شکل ترس از وقوع یک اتفاق بد ظاهر شوند، ما را به پایین بکشند و انرژی‌مان را تخلیه کنند. این افکار و تصاویر مزاحم منجر به ایجاد یک نوع دور باطل می‌شوند و درنتیجه آن، ما احساس اضطراب و ترس بیشتری می‌کنیم.
  
این عجیب است که چگونه به‌راحتی می‌توانیم خودمان را از طریق افکار و تصاویری که در سرمان است ناراحت کنیم. درواقع بخش ابتدایی ذهن ما نمی‌تواند میان آنچه واقعی است و آنچه که تصور است تمیز قائل شود، بنابراین بدن ما به حقیقت و خیال به شیوه یکسانی پاسخ می‌دهد. زمانی که به موضوعی نگران‌کننده در آینده می‌اندیشید و یا واقعه‌ای دردناک درگذشته را در ذهنتان مرور می‌کنید هورمون‌های استرس مانند زمانی که واقعه مزبور در حال حاضر اتفاق می‌افتد در بدنتان آزاد می‌شود. البته هر چه ما این چیزها را واضح‌تر تصور کنیم، تنش ما بیشتر شده و احساس بدتری می‌کنیم. هر چه شما نسبت به این‌که چگونه افکارتان عادت نگرانی شمارا تغذیه می‌کند بیشتر آگاه باشید، بهتر است. این مهم است که این توانایی را توسعه دهید که به گذشته خود نگاه کنید و فکر کردن خود را مشاهده کنید.
وقت آن رسیده است که به نگرانی‌های تان توجهی متفاوت از قبل داشته باشید. تلاش کنید افکارتان را متمرکز کنید. آیا شما افکاری منفی دارید؟ آیا از نگرانی درباره آینده یا تأسف درباره عملکرد گذشته خودتان و یا اطرافیان تان دچار رنج می‌شوید؟
 

نوع تأثیری که نگرانی بر ما می‌گذارد از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما اجازه دهید نگاهی به برخی از شایع‌ترین اثرات نگرانی بر زندگی انسان‌ها داشته باشیم. یکی از مسائل قابل‌تأمل و اثرگذار در سلامت جسمی و روان‌شناختی انسان‌ها خواب است، اقسام مشکلات خواب نیز یکی از مسائل شایعی است که بشر امروز با آن مواجه است. هیچ جای تعجب نیست که نگرانی مزمن می‌تواند منجر به مشکلات به خواب رفتن. خواب آشفته، بیداری در صبح زود و عدم توانایی برای بازگشت به خواب و... گردد. افراد زیادی از تنش عضلانی مزمن که استراحت کردن را دشوار می‌کند، شکایت دارند. اضطراب منتشر، برانگیختگی مزمن، احساس عصبی بودن، بی‌قراری، سردرد، عدم تمرکز را نیز می‌توان به‌عنوان ارمغان نگرانی برای بدن برشمرد.
 

تعداد بی‌شماری از ما حملات وحشت[1] را هرچند نه به‌صورت تمام‌عیار و با کلیه نشانگان تشخیصی، زمانی تجربه کرده‌ایم. غالباً عادت اضطراب مفرط با آگاهی بیش‌ازحد از اثر فیزیولوژیکی اضطراب مانند افزایش ضربان قلب، تنش عضلانی، تعریق و گرفتگی گلو همراه است و در برخی موارد می‌تواند منجر به آن چیزی شود که ما حمله وحشت می‌نامیم.
اگرچه این احساس بسیار ناخوشایند است، اما حملات وحشت خطرناک نیستند. شما ممکن است احساس کنید در حال خفه شدن و مرگ، یک حمله قلبی و یا سقوط هستید، اما واقعیت ساده ازاین‌قرار است که شما با یک پاسخ استرسی با برانگیختگی زیاد[2] مواجهید. اتفاقی که می‌افتد این است که شما متوجه احساس‌های فیزیکی‌تان مانند احساس تنگی در گلو و آنچه منجر به یک دور باطل از افکار نگران‌کننده است و درنهایت احساس فیزیکی بیشتری می‌شوید؛ مانند همیشه روزگار که می‌گوییم این نیز بگذرد حمله رد خواهد شد، همان‌طور که همیشه می‌شود و هنگامی‌که شما به آن اهمیت کمتری بدهید به نظر می‌رسد فورأ تهدید آن کمتر می‌شود.
 

افراد کمال‌گرا اغلب از احساسات منفی خود دچار شرم می‌شوند. اگر شما از افرادی هستید که می‌خواهید همواره شادباشید و بتوانید هیجانات خود را کنترل کنید ممکن است با شرم‌آوری احساس افسردگی، خشم، اضطراب و یا وحشت را بپذیرید. اگر پذیرش و اعتراف به آسیب‌پذیری ایده‌ای ترسناک باشد پس بعید است که در مورد این‌که چه احساسی دارید حرفی بزنید که البته می‌تواند همه چیز را بدتر هم بکند. احتمالاً نیاز دارید آگاهی بیشتری یابید و برای کمک به خودتان از یک درمانگر راهنمایی بخواهید.
 

نگرانی بیش‌ازحد می‌تواند به جبران افراطی منجر شود، بنابراین به‌عنوان‌مثال اگر به طور مداوم نگران باشید که شریک زندگی تان شما را ترک نکند، ممکن است به طور مستمر به دنبال کسب اطمینان بروید که البته می‌تواند در نهایت دور کردن او را به همراه داشته باشد، نتیجه‌ای که دقیقاً شما از آن می‌ترسیدید. آنچه در نهایت سبب می‌شود تصور شما در خصوص قضیه‌ای به واقعیت بپیوندد راهکار ناکارآمد شماست نه الهام الهی بسیاری افراد که ناآگاهانه درراهی پا می‌گذارند تا صحت ترس‌هایشان را به خودشان ثابت کنند؛ آن وقت است که جمله معروف « من از اول می‌دانستم» بر زبان جاری می‌شود. اکنون موقعیت دیگری را در نظر بگیرید اگر شما نگران این باشید که در محل کار ارتقا درجه نخواهید گرفت، ممکن است بیش‌ازحد کارکنید و خودتان را تحت‌فشار قرار دهید.
 

نگرانی برای بسیاری از افراد تبدیل به یک عادت شده است، یک همراه همیشگی، در لحظه لحظه زندگی مان با ما و در کنار ماست تا از لحظات مان به‌اندازه کافی لذت نبریم و عجبا که بسیاری از ما مقاومتی عمیق در برابر تغییر عادت نگرانی داریم و به منظور دفاع و نگهداری عادت مان توجیهات فراوانی نیز داریم. برخی از مردم نگرانی را بافکر جدی و وجدان مرتبط می‌سازند. آن‌ها شادی، خوش حالی و عدم نگران بودن را غیر مسئولانه، غیر واقعی و شوخی با خود تصور می‌کنند. برخی از افراد در برخورد با اطرافیان و یا زیردستانی که به‌اندازه آن‌ها نگران و مضطرب نیستند عصبانی شده آن‌ها را به بی‌مسئولیتی و بی‌خیالی متهم می‌کنند و از دیگران نیز انتظار دارند همواره نگران باشند. آیا شما ممکن است این‌طور باشید؟ اکنون از شما درخواست می‌کنم که با خودتان صادق باشید. شما از چه طریقی از عادت نگرانی‌تان نگهداری می‌کنید؟

منبع: کتاب «کمال‌گرایی»
نویسنده: زهرا سادات حاجی و دیگران
 

 پی نوشت :
 [1].panic attak