يکشنبه، 21 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

عبداللَّه جهان پناه

عبداللَّه جهان پناه
عبداللَّه جهان‏پناه در سال 1296 در تهران خیابان مولوى دیده به جهان گشود، وى كه خانواده‏اش به خصوصى شخص پدرش به موسیقى سنتى ایران عشق مى‏ورزید مشوق پسرش در آموختن موسیقى بود. از سال 1313 جهان‏پناه توسط یكى از دوستانش به نام حسن سخى كه تحصیل موسیقى مى‏كرد و به واسطه همین دوستى و آشنایى به منزل ایشان رفت و آمد مى‏كرد با موسیقى آشنایى پیدا مى‏كند و پس از چندى نزد علیرضاخان چنگى شروع به یاد گرفتن ویولن مى‏كند، بعد از مدت زیادى كه از تمرین و نواختن وى خدمت این استاد مى‏گذرد، نزد آقاى آساطوریان مى‏رود و موسیقى غربى را نیز توسط وى آموخته و به فنون و اصول آن موسیقى آشنا مى‏گردد. در سال 1323، آقایان: پرویز محمود و موسى معروفى كه آن موقع در هنرستان موسیقى بودند و آنجا را اداره مى‏كردند از وى امتحانى به عمل مى‏آورند و پس از امتحان به جهان‏پناه اجازه مى‏دهند كه اركستر تشكیل دهد. عبداللَّه چهان‏پناه در این زمات با تشكیل اركسترى كه مركب از آقایان: محمد شیرخدائى «قره‏نى»، حبیب‏اللَّه صالحى «تار»، اسماعیل كمالى «تار»، عباس صیادى نژاد «پیانو» و مصطفى قراب «ضرب» بود آهنگى را كه در پیش‏درآمد «اصفهان» و رنگى را كه خود ساخته بود به خوانندگى قاسم فاریا در استودیو بى‏سیم اجرا مى‏كنند كه به طور زنده پخش مى‏گردد و از همین اولین برنامه كه مسئولین وقت رادیو پى به استعداد وى بردند، وى را مورد حمایت و تشویق خود قرار دادند و پس از چندى سعادتمند قمى و خواننده‏ى دیگرى نیز با اركستر عبداللَّه جهان‏پناه همكارییش را شروع كرد. جهان‏پناه پس از چندى، اركستر منظمى با همكارى آقایان: رحمت‏اللَّه مهتدى «پیانو»، جهانگیر كامیان «ویولن»، محمود رحمانى‏پور «ویولن»، رضا گلشن‏راد «قره‏نى»، حیدر اسماعیلى «فلوت»، حبیب‏اللَّه صالحى «تار»، اسماعیل كمالى «تار»، اعتماد سلطانى «تارباس»، رضا ورقا «ترمپت»، باشوگى «ویولن»، احمد مستان «كنترباس» و مصطفى قراب «ضرب» به خوانندگى دو خواننده تشكیل مى‏دهد كه روزهاى سه‏شنبه و بعضى از روزهاى ایام هفته پخش مى‏شد. در سال 1332 وى كلاسى با همكارى رحمت‏اللَّه مهتدى كه این زمان ناظم مدرسه‏ى عالى موسیقى بود در چهار راه مخبرالدوله به نام كانون موسیقى ملى تأسیس و مدت 18 سال مشغول تدریس كتابهاى مرحوم روح‏اللَّه خالقى و ردیفهاى آوازهاى مرحوم ابوالحسن صبا به شاگردان مى‏شود، در این كلاس حیدر اسماعیلى نیز فلوت درس مى‏دادند و شاگردان خوبى هم در این كلاس پرورش یافتند كه از جمله: جهانگیر كامیان بود و در رادیو در اركستر جهان‏پناه شركت مى‏كرد. از دیگر شاگردان خوب و با استعداد جهان‏پناه، آقایان: مرتضى صالحى، حسینى، سلیمانپور و باستانى مى‏باشند كه باستانى به هنرستان عالى موسیقى راه یافت و موفق به اخذ لیسانس در رشته موسیقى از هنرستان گردید. پس از چندى از جهان‏پناه براى شركت در برنامه‏هاى گلها دعوت مى‏شود و وى در این برنامه با استادانى چون: محجوبى، صبا، تجویدى، تهرانى و چند تن از هنرمندان بزرگ آن زمان همكارى خود را شروع مى‏نماید و از این زمان كه وى در وزارت دارایى خدمت مى‏كرد بنا به پیشنهاد نخست‏وزیرى به رادیو مى‏رود و مأمور خدمت در این اداره مى‏گردد. در رادیو، علاوه بر ریاست اركستر خودش، سرپرستى اركستر «ویژه» را كه زیر نظر مشیر همایون شهردار اداره مى‏شد به عهده مى‏گیرد و در آن اركستر از آهنگهاى خودش و شهردار استفاده مى‏شود و در كلاسى كه در رادیو براى فراگیرى تصانیف جهت خوانندگان تشكیل شده بود جهت تعلیم شركت مى‏كرد و در این هنگام سمت معاونت مشیر همایون شهردار كه رئیس موسیقى رادیو را به عهده داشت به وى واگذار مى‏گردد، ولى ایشان پس از چهارماه به علت خستگى و كار سنگین و كسالتى كه عارضش شد به وزارت دارایى محل اداره‏ى سابقش برمى‏گردد. عبداللَّه جهان‏پناه، یكى از طرفداران موسیقى اصیل و سنتى ایران بوده و هنگام ساختن آهنگ، از اختلاط آن با موسیقى غربى و عربى و هندى و غیره برحذر بوده و تمام آهنگهایى را كه ساخته خود شاهد این ادعا مى‏باشد. وى كنسرتهاى فراوانى به نفع مؤسسات خیریه، بیمارستانهاى: مسلولین ابوحسین، شمیران، تالار وحدت (رودكى)، در اصفهان داده و همراه با آقایان: على تجویدى، فرهنگ شریف، حسین همدانیان در نهم فروردین ماه 1344 به بغداد مى‏رود و در تلویزیون آن كشور بنا بر روابط هنرى و فرهنگى و شناساندن موسیقى ملى ایران برنامه‏هایى اجرا مى‏كنند. وى تاكنون براى خوانندگانى چون: غلامحسین بنان، ایرج، ناصر مسعودى، جمال وفایى، مهندس عاشورپور كه شعر گیلكى آن توسط شهیدى لنگرودى سروده شده آهنگ ساخته و آهنگ بسیارى نیز براى خوانندگان دیگر ساخته و اجرا شده كه همگى در مایه‏هاى موسیقى اصیل ایرانى مى‏باشد. تولد: 1296. درگذشت: 8 آبان 1375، تهران. عبدالله جهان پناه فرزند رضا، استاد موسیقى بود. پیكر وى در بهشت زهرا در قطعه‏ى 88 (هنرمندان و نویسندگان) مدفون است.


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.