محمدعلي صنعتکاران
محمدعلي صنعتکاران، فرزند شيخ صنيعالممالک در سال 1316 خورشيدي در تهران چشم به جهان گشود وي پس از تحصيلات ابتدايي و متوسطه به دانشگاه پليس رفت و بعد از سه سال تحصيل، فارغالتحصيل شد و در شهرباني به کار مشغول شد و تا درجهي سرهنگي پيش رفت.
محمدعلي از نوجواني به ورزش علاقهمند بود. در دبيرستان، افزون بر عضويت در تيمهاي واليبال و بسکتبال، به بازي فوتبال هم ميپرداخت. مدتي هم به وزنهبرداري و بدنسازي روي آورد، ولي مثل اينکه از اين ورزشها اقناع نميشد؛ بنابراين، به سوي شنا رفت و مدتي هم در اين رشته تمرين کرد تا بالاخره با راهنمايي دوستانش به باشگاه زورخانهاي شهباز وارد و با ورزش کشتي آشنا شد. او ضمن تحصيل، همهي اوقات فراغت خود را براي تمرين و آموزش فنون کشتي صرف ميکرد.
صنعتکاران، مدتها زير نظر استاد رحمتالله غفوريان تمرين کرد تا توانست به مسابقههاي کشوري، بينالمللي، جهاني و بازيهاي المپيک راه يابد. نتايجي که محمدعلي صنعتکاران از مسابقههاي گوناگون کشتي به دست آورد، به اين شرح است.
بازيهاي المپيک 1964 در توکيوي ژاپن: مدال برنز، مسابقات جهاني 1961 يوکوهاماي ژاپن: مدال طلا؛ 1962 توليدوي امريکا: امتياز کسب نکرد؛ 1963 صوفيهي بلغارستان: رتبهي پنجم؛ 1965 منچستر انگلستان: نشان نقره؛ جام تفليس 1963: امتيازي کسب نکرد؛ مسابقههاي قهرماني ايران، 1343 تهران: مدل طلا؛ مسابقههاي قهرماني ايران در سال 1345 تبريز: مدال طلا.
صنعتکاران در دوران افسري، کُشتي را کنار گذاشت و به دليل علاقهاي که در زمان دانشجويي به جودو و کاراته پيدا کرده بود، اين ورزشهاي رزمي را ادامه داد. او براي ورزشهاي رزمي بارها به ژاپن سفر کرد و اساتيدي راه هم براي رونق دادن به اين ورزشها به ايران آورد.
محمدعلي صنعتکاران، انجمن کاراتهي ايران را براي نخستين بار تشکيل داد و از مربيهاي ژاپني براي آموزش فنون اين ورزش دعوت به عمل آورد.
وي همزمان با فعاليت در ورزش رزمي، مربيگري کشتي را در باشگاه پليس به عهده داشت و مدتي نيز سرمربي تيم ملي کشتي ايران بود.
پس از پيروزي انقلاب از او که يک افسر شهرباني بود، دعوت به عمل آوردند تا رياست فدراسيون کشتي را عهدهدار شود. او از سال 1358 اين مسئوليت را به عهده گرفت و تا چند سال امور کشتي را به پيش ميبرد.
محمدعلي صنعتکاران در سال 1364 با تقاضاي خود از شهرباني بازنشسته شد و اکنون در تهران زندگي ميکرد.