محمدجواد باهنر
متفكر.
تولد: 1312، كرمان.
شهادت: 8 شهریور 1360، تهران.
حجتالاسلام محمدجواد باهنر تحصیلات خود را از پنج سالگى در مكتبخانه آغاز كرد. در سال 1322 براى ادامه تحصیل به مدرسه معصومیه رفت و شروع به تحصیل علوم دینى نمود. در سال 1332 به قم عزیمت كرد و سطوح عالى علوم اسلامى را در محضر آیتالله سید حسین بروجردى و امام خمینى (ره) و علامه طباطبائى ادامه داد. یك سال بعد در سال 1333 دیپلم نظام قدیم را به صورت متفرقه امتحان داد. در سال 1336 مجله و سالنامه و فصلنامه «مكتب تشیع» را تأسیس كرد. در تهران به تحصیلات دانشگاهى پرداخت و موفق به اخذ لیسانس الهیات شد و پس از آن فوق لیسانس امور تربیتى شد. سپس در رشته الهیات به تحصیل پرداخت و در این رشته نیز موفق شد و به اخذ مدرك دكترى نائل آمد.
حجتالاسلام محمدجواد باهنر در مدت اقامت خود در كرمان با روزنامه «هدایت افكار» همكارى داشت و در شمارهى نوزده سال دوم به تاریخ شنبه ششم شهریور 1332 (برابر با هیجدهم ذیحجه 1372 ق.) روزنامهى مذكور مقالهاى با امضاى (م.ج.باهنر) زیر عنوان «اجتماع عظیم و پرشكوه ملت مسلمان تشكیلات سالیانه و جهانى اسلام» به چاپ رسیده است.
حجتالاسلام محمدجواد باهنر در سال 1337 به سبب اعتراض به رسمیت شناختن اسرائیل توسط شاه در آبادان دستگیر شد.
حجتالاسلام باهنر از سال 1342 به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و به تدریس پرداخت. ضمنا در دفتر تحقیقات و برنامهریزى همكارى نزدیك داشت و برنامههاى دروس دینى تحت نظر ایشان انجام مىگرفت. در این زمینه نیز جهت دروس دینى مسئولیت تألیف كتب درسى را به عهده گرفت و حدود سى جلد كتاب و جزوه به رشته تحریر درآورد و تألیف نمود. ایشان در تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامى، كانون توحید و مدرسه رفاه نقش مؤثرى داشت. در اسفند 1342 پس از ایراد سخنرانىهایى در مسجد هدایت و مسجد الجواد و حسینیهى ارشاد به مناسبت سالگرد حادثهى فیضیهى قم، دستگیر و چهار ماه زندانى شد. در سال 1350 ممنوعالمنبر شد. از این زمان به بعد تا انقلاب اسلامى، وى چندین بار دستگیر شد. وى در سال 1357 به فرمان امام خمینى (ره) مأمور تنظیم اعتصابات با همكارى دكتر عزتالله سحابى و مهندس علىاكبر معینفر شد و همراه با آیتالله دكتر بهشتى، آیتالله خامنهاى، آیتالله سید عبدالكریم موسوى و حجتالاسلام هاشمى رفسنجانى حزب جمهورى اسلامى را بنیاد نهاد و در همان سال به فرمان امام خمینى (ره) به عضویت شوارى انقلاب اسلامى درآمد. سپس به نمایندگى مردم كرمان در مجلس خبرگان انتخاب شد. پس از آن نماینده شوراى انقلاب در وزارت آموزش و پروش گردید. همچنین عضو شوراى تنظیم مدارس بود و مدتى هم مسئولیت نهضت سوادآموزى را به عهده داشت، آنگاه از طرف مردم تهران به اولین مجلس شوراى اسلامى راه یافت. اما از آنجا كه در كابینهى رجایى مسئولیت وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت، از نمایندگى مجلس شوراى اسلامى استعفا داد. پس از فاجعه بمب گزارى در دفتر حزب جمهورى اسلامى در سال 1360 به دبیر كلى حزب انتخاب شد. در چهاردهم مرداد همان سال به نخست وزیرى رسید و بعدازظهر هشتم شهریور 1360 بر اثر انفجار بمب در دفتر نخست وزیرى به شهادت رسید.
از آثار ایشان است: یادگار یك سفر (مجموعه سخنرانى)؛ بایدها و نبایدهاى انقلاب، نقش قیامتى انقلاب اسلامى؛ چهار گفتار از دو شهید (با گفتارهایى از آیتالله دكتر بهشتى)؛ فروغ اندیشه (مجموعه سخنرانى و مصاحبهها)؛ انقلاب فرهنگى (سخنرانى)؛ اندیشههاى شهید باهنر (سخنرانى)؛ سخنى درباره خداشناسى؛ مقالات از دوران خفقان؛ تعلیم قرآن مجید (با مشاركت آیتالله سید رضا برقعى) ؛ اصول دین و احكام براى خانواده (با مشاركت آیتالله برقعى) جهان بینى اسلامى (با مشاركت آیتالله برقعى) دین و دانش (با مشاركت آیتالله برقعى)؛ شناخت اسلامى (با مشاركت آیتالله دكتر بهشتى)؛ معارف اسلامى (با مشاركت آیتالله دكتر بهشتى)؛ اسلام مذهب رسمى ما (با مشاركت آیتالله برقعى)؛ گفتارهاى تربیتى (با مشاركت آیتالله برقعى)؛ انسان و خودسازى (با مشاركت آیتالله برقعى)؛ موضع ما در ولایت و رهبرى (با مشاركت آیتالله برقعى)؛ خداشناسى (با مشاركت آیتالله برقعى و على گلزادهى غفورى).
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
