شارل آزناوور

آزناوور، شارل Aznavour, Charles بازيگر (1924، پاريس- فرانسه) با نام شاه نوروارناق آزناووريان به دنيا آمد. پدرش آشپزي ارمني بود. از نه سالگي روي صحنه مي رفت و مي رقصيد، اما در اواخر دهه ي 1950 با شانسون خواني به شهرت رسيد. پيش رفتش را در خوانندگي مديوم اديت پياف بود و اشعار اغلب شانسون هايش را خود مي سرود. از اواخر دهه ي 1950 وارد سينما شد و به عنوان بازيگر نيز محبوبيت پيدا کرد. به ياد ماندني ترين نقش هايش در پيانيست را بزنيد!، گذرگاه راين، طبل حلبي و اديت و مارسل بودند. خاطراتش را در کتابي با نام آزناوور به روايت آزناوور (1972) نوشته است. از فيلم ها: 1958- سرمقابل ديوارها (فرانژو)؛ 1960- گذرگاه راين (کايات)، وصيت نامه اورفه (کوکتو)، پيانيست را بزنيد!(تروفو)؛ 1961- يک تاکسي براي طبرق (لا پاتلي ير)؛ 1962- شيطان و ده فرمان (دوويويه)، چهار حقيقت (بلارتي و...) 1964- بي وفايي کامل (مونيچلي)؛ 1965- دگرگوني سرايداران (گرانبه دوفر)؛ 1966- پاريس در ماه اوت (گرانيه دوفر)، نامه رسان به جنگ مي رود (برنار اوبر)؛ 1968- کندي (مارکوان)؛ 1970- ماجراجويان (گيلبرت)، بازي ها (وينر)؛ 1974- و سپس هيچ کس نبود (کالينسن)؛ 1976- سواران آسمان (هيکاکس)، هوا و هوس هاي مردم طبقه بالا (شابرول)؛ 1979- طبل حلبي (شلوندروف)؛ 1982- چه کسي باعث دويدن ديويد است ؟(شوراکي)، اشباح يک کلاه فروش (شابرول)، اديت و مارسل (لولوش) (+ترا)، زنده باد زندگي (لولوش)؛ 1986- رابط عبراني (بوژنا) (+ف)؛ 1988- ميخ خوار (ميز راهي)؛ 1989- استاد (هانسل)؛ 1991- سال هاي دور از شهر (لوريش)؛ 1995- لورا (سوارک)؛ 1997- بازيگر (دوشالونژ)؛ 2000- بچه هاي تخش (وولسون).