لیلا حاتمی
بیوگرافی
لیلا حاتمی (زاده ۹ مهر ۱۳۵۱ در تهران) هنرپیشه سینما و تلویزیون ایران و از اعضای آکادمی اسکار است. وی فرزند علی حاتمی و زری خوشکام و همسر علی مصفا می‌باشد.
زندگی شخصی
لیلا حاتمی در نهم مهر ۱۳۵۱ به دنیا آمد. پدرش علی حاتمی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، و مادرش زری خوشکام، هنرپیشه سینما، بود. او در رشتهٔ ریاضی فیزیک در تهران دیپلم گرفت. در دانشگاه پلی تکنیک فدرال لوزان در رشتهٔ مهندسی برق شروع به تحصیل کرد. تحصیل در این رشته را پس از دو سال نیمه کاره رها کرد و به دانشگاه لوزان، سوئیس رفت و آنجا ادبیات فرانسه خواند. به علت بیماری پدرش در ۱۳۷۵ تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد و به ایران بازگشت. در سال ۱۳۷۷ با علی مصفا ازدواج کرد. از آن پس در تهران زندگی می‌کند. وی دارای دو فرزند به نام‌های مانی و عسل است.
فعالیت حرفه‌ای
اولین حضورش در سینما در نقش کودکی کمال‌الملک (در فیلم «کمال الملک» به کارگردانی پدرش علی حاتمی) بود. در سال ۱۳۷۰ در فیلم دلشدگان که آن هم ساختهٔ پدرش علی حاتمی بود ایفای نقش کرد. پس از آن در ۱۳۷۵ برای اولین بار در یک کار سینمایی در فیلمی که کارگردان‌اش پدرش نبود (فیلم لیلا از داریوش مهرجویی) نقش یک زن نازا را ایفا کرد و برای آن دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر را گرفت. فیلم موفق دیگر او آب و آتش بود که در آن نقش یک زن روسپی (مریم) را به خوبی اجرا کرد. بازی آتیلا پسیانی زوج و پسر عموی مریم از نکات درخشان دیگر فیلم بود. در تمرینات تئاتر «منهای دو» داوود رشیدی بسیار خوش درخشید اما به دلیل بیماری مجبور خارج شدن از تیم شد.
در سال۱۳۸۹ به همراه اصغر فرهادی و چندی از بازیگران فیلم جدایی نادر از سیمین به جشنوارهٔ فیلم برلین دعوت شد ولی به هر دلیلی که برخی آن را بازی در فیلم بعدیش (پله آخر) می‌دانند در اختتامیه شرکت نکرد. در این مراسم، وی به همراه ساره بیات و سارینا فرهادی برندهٔ خرس نقره‌ای بهترین گروه بازیگران زن شد.
در بهار سال۱۳۹۰ در مراسم فرش قرمز فیلم جرم (مسعود کیمیایی) به همراه علی مصفا شرکت کرد. در تابستان همین سال به دنبال اکران جدایی نادر از سیمین به فرانسه و ایتالیا سفر کرد و در افتتاحیهٔ اکران فیلم همراه با اصغر فرهادی حضور داشت و سر انجام پس از نامزدی جدایی نادر از سیمین در بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان اسکار در زمستان سال ۹۰ همراه اصغر فرهادی و پیمان معادی راهی مراسم اسکار در آمریکا شد.
پس از آن در مراسم اختتامیه جشنواره کن شرکت کرد و جایزه بزرگ این جشنواره را به متئو گارونه کارگردان ایتالیایی فیلم واقعیت اهدا کرد. چند ماه بعد لیلا حاتمی به همراه همسرش علی مصفا و فرزندانش برای اکران فیلم پله آخر در جشنواره کارلووی واری راهی جمهوری چک شد و جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن این جشنواره را نیز کسب کرد. بعد از آن در پی اقامت علی مصفا در فرانسه برای حضور در فیلم جدید اصغر فرهادی به همراه وی عازم فرانسه شد و چندین ماه در آنجا اقامت داشت. پس از بازگشتش به ایران در پاییز ۹۲ به همراه علی مصفا در مراسم بزرگداشت داریوش مهرجویی شرکت کرد.
لیلا حاتمی در بیشتر فیلم‌هایش نقش زنی از طبقات بالای اقتصادی یا فرهنگی جامعه، با روحیه خونسرد و شخصیت مستقل و محکم را بازی کرده‌است.
این هنرپیشه از زمان حضور موفق در فیلم جدایی نادر از سیمین در جشنواره‌های معتبر جهانی بارها در لیست زیباترین زنان خاورمیانه جای گرفته‌است.
همکاری با کارگردانان
بیشتر همکاری‌های لیلا حاتمی تاکنون با داریوش مهرجویی بوده‌است. این همکاری‌ها شامل بازی در چهار فیلم (به ترتیب سال ساخت: لیلا، میکس، آسمان محبوب و نارنجی پوش) می‌شوند. در این میان «لیلا» یکی از مشهورترین فیلم‌های مهرجویی است که لیلا حاتمی یکی از به یادماندنی‌ترین نقش‌های خود را در آن به جای گذاشته‌است.
پس از آن ایشان با کارگردان‌هایی چون:علی مصفا، حمید نعمت‌الله، فریدون جیرانی، علیرضا رئیسیان و علی حاتمی (دو فیلم) بیشترین همکاری را داشته‌اند.
لیلا حاتمی شخصاً کارگردان، فیلم‌نامه و نقشی که قرار است به عهده بگیرد را از مهم‌ترین عوامل برای انتخاب پیشنهاد بازی می‌شمارد؛ و معتقد است نقشی که خوب نوشته شده باشد را خوب هم می‌توان بازی کرد. به عقیده او همکاری با داریوش مهرجویی راحت تر از همکاری با دیگر کارگردانان است. همچنین او با کارگردانان فیلم اولی چون صفی یزدانیان - عادل یراقی و سهیل بیرقی همکاری داشته‌است.
دریافت نشان شوالیه
در سال ۱۳۹۱ سفارت فرانسه طی بیانیه‌ای اعلام کرد نشان ادب و هنر درجه شوالیه توسط وزیر فرهنگ و ارتباطات این کشور به لیلا حاتمی اعطا شده‌است. «این نشان به خاطر خلاقیت هنری یا ادبی یا به خاطر مشارکت در تلالوی هنر و ادب، در فرانسه و در جهان به هنرمندان اعطا می‌شود.»
جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴
لیلا حاتمی در میان هیئت داوران جشنواره کن سال ۲۰۱۴
لیلا حاتمی به عنوان عضو هیئت داوران بخش اصلی شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن انتخاب شد. او در حالی در شصت و پنجمین دوره جشنواره کن ظاهر شد که در مراسم پایانی، جایزه بهترین فیلم این دوره کن را به ماتئو گارونه به خاطر فیلم واقعیت اهدا کرد. وی که با لباسی پوشیده در این جشنواره شرکت کرده بود، لباسش از سوی سایت اِل، که اخبار دنیای مد را پی‌گیری می‌کند، به عنوان یکی از ده پوشش برتر مراسم اختتامیه جشنواره کن انتخاب شد. اما معاونت اجتماعی فرماندهی نیروی انتظامی ضمن اعتراض به وضعیت سینما، در مراسمی به انتقاد از لیلا حاتمی پرداخت و اظهار داشت: «اینکه هنرپیشه زنی در جشنواره کن یا دیگر جشنواره‌ها با یک لباس بد و مستهجن و حجاب نامناسب ظاهر شود و با مردم نامحرم دست بدهد، الگو می‌شود و این رفتار کجای انقلابی است که ما انجام داده‌ایم؟» وی در ادامه اظهارات خود سینماگران ایرانی را به دلیل آنچه عدم اعتراض آن‌ها به نحوه پوشش لیلا حاتمی عنوان داشت، مورد انتقاد قرار داد. لیلا حاتمی در این جشنواره با ژیل ژاکوب دبیر و رئیس جشنواره دست داده و روبوسی کرد که انتشار تصویر و فیلم این عمل در فضای مجازی جنجال فراوانی ایجاد کرد.
واکنش‌ها
وزیر ارشاد وقت، علی جنتی، طی سخنرانی این عمل حاتمی را غیرقابل قبول و دفاع دانست. لاله افتخاری، عضو هیئت رئیسه کمیسیون فرهنگی مجلس اصولگرای نهم، نیز در اظهار نظری خواهان برخورد با مسئله شد. پس از بازتاب عمل حاتمی در رسانه‌های داخلی و خارجی ایران، ژیل ژاکوب، رئیس جشنواره کن، در صفحه توئیتر خود نسبت به این مسئله و واکنش مسئولان ایرانی در صفحه توییتر خود نوشت: «این جنجال‌ها بی‌اساس است چون این مسئله در فرهنگ غرب کاملاً عادی است. این من بودم که برای بوسیدن خانم حاتمی پیش‌قدم شدم، در آن لحظه، او برای من نماینده سینمای ایران بود.»
کتاب‌شناسی
ترجمه
کاساوتیس، جان. شب اف‍ت‍ت‍اح. تهران: ن‍ی، ۱۳۸۱. شابک: ۹۶۴-۳۱۲-۶۳۹-۰
ک‍ان وای‍ل‍ر، دان‍ی‍ل. ش‍ش گ‍ف‍ت و گ‍و با پ‍ی‍ک‍اس‍و، گ‍ف‍ت و گ‍و با پ‍ی‍ک‍اس‍و دربارهٔ ت‍اب‍ل‍وی زنان ال‍ج‍زی‍ره. تهران: دیگر، ۱۳۸۲. شابک: ۹۶۴-۷۱۸۸-۳۳-۱
درایر، کارل تئودور. گ‍رت‍رود. با وی‍رای‍ش و م‍ق‍ال‍ه‌ای از ب‍اب‍ک احمدی. تهران: ن‍ش‍ر م‍رک‍ز، ۱۳۸۲. شابک: ۹۶۴-۳۰۵-۶۹۸-۸
داوری در جشنواره‌ها
شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن (۲۰۱۴)
جشنواره فیلم پرتقال طلایی ترکیه (۲۰۱۳)
جشنواره فیلم رم (۲۰۱۲)
جشنواره فیلم کاستندورف (۲۰۱۲)
جشنواره فیلم مراکش (۲۰۱۱)
جشنواره فیلم دوویل (۲۰۱۱)
جشنواره فیلم کارلووی واری (۲۰۰۶)
جشنواره فیلم کوتاه دبی (۲۰۰۱)
آکادمی اسکار (۲۰۱۸)
لیلا حاتمی (زاده ۹ مهر ۱۳۵۱ در تهران) هنرپیشه سینما و تلویزیون ایران و از اعضای آکادمی اسکار است. وی فرزند علی حاتمی و زری خوشکام و همسر علی مصفا می‌باشد.
زندگی شخصی
لیلا حاتمی در نهم مهر ۱۳۵۱ به دنیا آمد. پدرش علی حاتمی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، و مادرش زری خوشکام، هنرپیشه سینما، بود. او در رشتهٔ ریاضی فیزیک در تهران دیپلم گرفت. در دانشگاه پلی تکنیک فدرال لوزان در رشتهٔ مهندسی برق شروع به تحصیل کرد. تحصیل در این رشته را پس از دو سال نیمه کاره رها کرد و به دانشگاه لوزان، سوئیس رفت و آنجا ادبیات فرانسه خواند. به علت بیماری پدرش در ۱۳۷۵ تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد و به ایران بازگشت. در سال ۱۳۷۷ با علی مصفا ازدواج کرد. از آن پس در تهران زندگی می‌کند. وی دارای دو فرزند به نام‌های مانی و عسل است.
فعالیت حرفه‌ای
اولین حضورش در سینما در نقش کودکی کمال‌الملک (در فیلم «کمال الملک» به کارگردانی پدرش علی حاتمی) بود. در سال ۱۳۷۰ در فیلم دلشدگان که آن هم ساختهٔ پدرش علی حاتمی بود ایفای نقش کرد. پس از آن در ۱۳۷۵ برای اولین بار در یک کار سینمایی در فیلمی که کارگردان‌اش پدرش نبود (فیلم لیلا از داریوش مهرجویی) نقش یک زن نازا را ایفا کرد و برای آن دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر را گرفت. فیلم موفق دیگر او آب و آتش بود که در آن نقش یک زن روسپی (مریم) را به خوبی اجرا کرد. بازی آتیلا پسیانی زوج و پسر عموی مریم از نکات درخشان دیگر فیلم بود. در تمرینات تئاتر «منهای دو» داوود رشیدی بسیار خوش درخشید اما به دلیل بیماری مجبور خارج شدن از تیم شد.
در سال۱۳۸۹ به همراه اصغر فرهادی و چندی از بازیگران فیلم جدایی نادر از سیمین به جشنوارهٔ فیلم برلین دعوت شد ولی به هر دلیلی که برخی آن را بازی در فیلم بعدیش (پله آخر) می‌دانند در اختتامیه شرکت نکرد. در این مراسم، وی به همراه ساره بیات و سارینا فرهادی برندهٔ خرس نقره‌ای بهترین گروه بازیگران زن شد.
در بهار سال۱۳۹۰ در مراسم فرش قرمز فیلم جرم (مسعود کیمیایی) به همراه علی مصفا شرکت کرد. در تابستان همین سال به دنبال اکران جدایی نادر از سیمین به فرانسه و ایتالیا سفر کرد و در افتتاحیهٔ اکران فیلم همراه با اصغر فرهادی حضور داشت و سر انجام پس از نامزدی جدایی نادر از سیمین در بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان اسکار در زمستان سال ۹۰ همراه اصغر فرهادی و پیمان معادی راهی مراسم اسکار در آمریکا شد.
پس از آن در مراسم اختتامیه جشنواره کن شرکت کرد و جایزه بزرگ این جشنواره را به متئو گارونه کارگردان ایتالیایی فیلم واقعیت اهدا کرد. چند ماه بعد لیلا حاتمی به همراه همسرش علی مصفا و فرزندانش برای اکران فیلم پله آخر در جشنواره کارلووی واری راهی جمهوری چک شد و جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن این جشنواره را نیز کسب کرد. بعد از آن در پی اقامت علی مصفا در فرانسه برای حضور در فیلم جدید اصغر فرهادی به همراه وی عازم فرانسه شد و چندین ماه در آنجا اقامت داشت. پس از بازگشتش به ایران در پاییز ۹۲ به همراه علی مصفا در مراسم بزرگداشت داریوش مهرجویی شرکت کرد.
لیلا حاتمی در بیشتر فیلم‌هایش نقش زنی از طبقات بالای اقتصادی یا فرهنگی جامعه، با روحیه خونسرد و شخصیت مستقل و محکم را بازی کرده‌است.
این هنرپیشه از زمان حضور موفق در فیلم جدایی نادر از سیمین در جشنواره‌های معتبر جهانی بارها در لیست زیباترین زنان خاورمیانه جای گرفته‌است.
همکاری با کارگردانان
بیشتر همکاری‌های لیلا حاتمی تاکنون با داریوش مهرجویی بوده‌است. این همکاری‌ها شامل بازی در چهار فیلم (به ترتیب سال ساخت: لیلا، میکس، آسمان محبوب و نارنجی پوش) می‌شوند. در این میان «لیلا» یکی از مشهورترین فیلم‌های مهرجویی است که لیلا حاتمی یکی از به یادماندنی‌ترین نقش‌های خود را در آن به جای گذاشته‌است.
پس از آن ایشان با کارگردان‌هایی چون:علی مصفا، حمید نعمت‌الله، فریدون جیرانی، علیرضا رئیسیان و علی حاتمی (دو فیلم) بیشترین همکاری را داشته‌اند.
لیلا حاتمی شخصاً کارگردان، فیلم‌نامه و نقشی که قرار است به عهده بگیرد را از مهم‌ترین عوامل برای انتخاب پیشنهاد بازی می‌شمارد؛ و معتقد است نقشی که خوب نوشته شده باشد را خوب هم می‌توان بازی کرد. به عقیده او همکاری با داریوش مهرجویی راحت تر از همکاری با دیگر کارگردانان است. همچنین او با کارگردانان فیلم اولی چون صفی یزدانیان - عادل یراقی و سهیل بیرقی همکاری داشته‌است.
دریافت نشان شوالیه
در سال ۱۳۹۱ سفارت فرانسه طی بیانیه‌ای اعلام کرد نشان ادب و هنر درجه شوالیه توسط وزیر فرهنگ و ارتباطات این کشور به لیلا حاتمی اعطا شده‌است. «این نشان به خاطر خلاقیت هنری یا ادبی یا به خاطر مشارکت در تلالوی هنر و ادب، در فرانسه و در جهان به هنرمندان اعطا می‌شود.»
جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴
لیلا حاتمی در میان هیئت داوران جشنواره کن سال ۲۰۱۴
لیلا حاتمی به عنوان عضو هیئت داوران بخش اصلی شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن انتخاب شد. او در حالی در شصت و پنجمین دوره جشنواره کن ظاهر شد که در مراسم پایانی، جایزه بهترین فیلم این دوره کن را به ماتئو گارونه به خاطر فیلم واقعیت اهدا کرد. وی که با لباسی پوشیده در این جشنواره شرکت کرده بود، لباسش از سوی سایت اِل، که اخبار دنیای مد را پی‌گیری می‌کند، به عنوان یکی از ده پوشش برتر مراسم اختتامیه جشنواره کن انتخاب شد. اما معاونت اجتماعی فرماندهی نیروی انتظامی ضمن اعتراض به وضعیت سینما، در مراسمی به انتقاد از لیلا حاتمی پرداخت و اظهار داشت: «اینکه هنرپیشه زنی در جشنواره کن یا دیگر جشنواره‌ها با یک لباس بد و مستهجن و حجاب نامناسب ظاهر شود و با مردم نامحرم دست بدهد، الگو می‌شود و این رفتار کجای انقلابی است که ما انجام داده‌ایم؟» وی در ادامه اظهارات خود سینماگران ایرانی را به دلیل آنچه عدم اعتراض آن‌ها به نحوه پوشش لیلا حاتمی عنوان داشت، مورد انتقاد قرار داد. لیلا حاتمی در این جشنواره با ژیل ژاکوب دبیر و رئیس جشنواره دست داده و روبوسی کرد که انتشار تصویر و فیلم این عمل در فضای مجازی جنجال فراوانی ایجاد کرد.
واکنش‌ها
وزیر ارشاد وقت، علی جنتی، طی سخنرانی این عمل حاتمی را غیرقابل قبول و دفاع دانست. لاله افتخاری، عضو هیئت رئیسه کمیسیون فرهنگی مجلس اصولگرای نهم، نیز در اظهار نظری خواهان برخورد با مسئله شد. پس از بازتاب عمل حاتمی در رسانه‌های داخلی و خارجی ایران، ژیل ژاکوب، رئیس جشنواره کن، در صفحه توئیتر خود نسبت به این مسئله و واکنش مسئولان ایرانی در صفحه توییتر خود نوشت: «این جنجال‌ها بی‌اساس است چون این مسئله در فرهنگ غرب کاملاً عادی است. این من بودم که برای بوسیدن خانم حاتمی پیش‌قدم شدم، در آن لحظه، او برای من نماینده سینمای ایران بود.»
جوایز و افتخارات
| سال | اثر نامزد شده | جایزه | دسته | نتیجه | توضیحات |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۳۹۵ | رگ خواب | سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | به همراه مریلا زارعی |
| ۱۳۹۵ | من | جشنواره فیلم‌های ایرانی استرالیا | بهترین بازیگر زن | برنده | |
| انجمن منتقدان | بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | |||
| اولین جشن روزنامه سینما | بهترین بازیگر زن | برنده | |||
| ۱۳۹۳ | دوران عاشقی | سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | |
| ۱۳۹۲ | پله آخر | انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران | بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | |
| ۱۳۹۰ | آشنایی با لیلا | جشنواره فیلم‌های ایرانی سان فرانسیسکو | بهترین بازیگر زن | برنده | |
| ۱۳۹۱ | سر به مهر | جایزه «پروین» | برنده | به همراه ترانه علیدوستی ونگار جواهریان | |
| جشنواره فیلم فجر کرمانشاه | بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | |||
| پله آخر | انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران | نامزدشده | |||
| چهل و هفتمین جشنواره کارلووی واری | گوی بلورین بهترین بازیگر زن | برنده | |||
| ۱۳۹۰ | سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه و لباس | نامزدشده | ||
| نارنجی پوش | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | |||
| جدایی نادر از سیمین | جشنواره فیلم‌های آسیایی | بهترین بازیگر زن | نامزدشده | ||
| جشنواره بین‌المللی فیلم پام اسپرینگز | بهترین بازیگران زن | برنده | به همراه ساره بیات وسارینا فرهادی | ||
| ۱۳۸۹ | جشنواره بین‌المللی فیلم برلین | خرس نقره‌ای بهترین بازیگر زن | برنده | ||
| چیزهایی هست که نمی‌دانی | جشنواره فیلم فجر | بهترین بازیگر زن | نامزدشده | بخش فیلم‌های اول | |
| جدایی نادر از سیمین | بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | ||
| هر شب تنهایی | جشنوارهٔ فیلم حراره و جشنواره بین‌المللی زیمبابوه | بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | ||
| پرسه در مه | چهاردهمین جشن خانه سینما | تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | ||
| ۱۳۸۸ | چهل سالگی | بیست و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | |
| بی‌پولی | انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران | بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | ||
| ۱۳۸۷ | بیست و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | ||
| ۱۳۸۳ | سالاد فصل | بیست و سومین دوره جشنواره فیلم فجر | نامزدشده | ||
| ۱۳۸۱ | ارتفاع پست | ششمین جشن خانه سینما | تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | |
| ایستگاه متروک | جشنواره بین‌المللی فیلم مونترآل | بهترین بازیگر | برنده | ||
| ۱۳۸۰ | بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | ||
| آب و آتش | پنجمین جشن خانه سینما | تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده | ||
| انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران | بهترین بازیگر نقش اول زن سال | برنده | |||
| ۱۳۷۷ | شیدا | هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر | سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن | نامزدشده | |
| ۱۳۷۶ | لیلا | جشن دنیای تصویر | تندیس حافظ بهترین بازیگر زن | برنده | |
| ۱۳۷۵ | پانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر | دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن | برنده |
فیلم‌شناسی
سینمایی
مجموعهٔ تلویزیونی
| عنوان | سال انتشار | کارگردان |
|---|---|---|
| پریدخت | ۱۳۸۶ | سامان مقدم |
| کیف انگلیسی | ۱۳۷۸ | سید ضیاءالدین دری |
| زیر گنبد کبود | ۱۳۶۱ | مرضیه برومند |
| هزاردستان | ۱۳۵۸–۱۳۶۷ | علی حاتمی |
| طلاق | ۱۳۵۶ | مسعود اسداللهی |
سایر آثار
| عنوان | سال | سِمَت | کارگردان | یادداشت |
|---|---|---|---|---|
| از ایران: یک جدایی | ۱۳۹۲ | آزاده موسوی، کورش عطائی | مستند | |
| قالی ایرونی ما | ۱۳۸۹ | گویندهٔ گفتار متن | مسعود بخشی | |
| پلهٔ آخر | ۱۳۸۹ | طراح صحنه | علی مصفا | |
| مهرجویی: کارنامهٔ چهل ساله | ۱۳۸۸ | مانی حقیقی | مستند | |
| فیلمی کوتاه دربارهٔ «حکم» | ۱۳۸۸ | نیما حسنی‌نسب | مستند | |
| قایق‌های من | ۱۳۸۴ | راوی | صفی یزدانیان | |
| در جستجوی شهرزاد | ۱۳۸۱ | گویندهٔ گفتار متن | صفی یزدانیان | |
| هم‌سایه | ۱۳۸۰ | طراح صحنه و لباس و مسئول تدارکات | علی مصفا | |
| فریب شعر | ۱۳۷۶ | طراح صحنه | علی مصفا | |
| جهان پهلوان تختی | ۱۳۷۵ | دستیار دوم کارگردان | علی حاتمی |
کتاب‌شناسی
ترجمه
کاساوتیس، جان. شب اف‍ت‍ت‍اح. تهران: ن‍ی، ۱۳۸۱. شابک: ۹۶۴-۳۱۲-۶۳۹-۰
ک‍ان وای‍ل‍ر، دان‍ی‍ل. ش‍ش گ‍ف‍ت و گ‍و با پ‍ی‍ک‍اس‍و، گ‍ف‍ت و گ‍و با پ‍ی‍ک‍اس‍و دربارهٔ ت‍اب‍ل‍وی زنان ال‍ج‍زی‍ره. تهران: دیگر، ۱۳۸۲. شابک: ۹۶۴-۷۱۸۸-۳۳-۱
درایر، کارل تئودور. گ‍رت‍رود. با وی‍رای‍ش و م‍ق‍ال‍ه‌ای از ب‍اب‍ک احمدی. تهران: ن‍ش‍ر م‍رک‍ز، ۱۳۸۲. شابک: ۹۶۴-۳۰۵-۶۹۸-۸
داوری در جشنواره‌ها
شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن (۲۰۱۴)
جشنواره فیلم پرتقال طلایی ترکیه (۲۰۱۳)
جشنواره فیلم رم (۲۰۱۲)
جشنواره فیلم کاستندورف (۲۰۱۲)
جشنواره فیلم مراکش (۲۰۱۱)
جشنواره فیلم دوویل (۲۰۱۱)
جشنواره فیلم کارلووی واری (۲۰۰۶)
جشنواره فیلم کوتاه دبی (۲۰۰۱)
آکادمی اسکار (۲۰۱۸)
