دست به ضریح زدن، به هر قیمت!

شاید لازم بود قبل از تعریف حجاب به تعریف “زیارت درست “می پرداختم . متأسفانه عده ای تصور می کنند که زیارت یعنی رساندن دست به ضریح مطهر و این حقیقت بیشتر بین خانمها رواج دارد شاید به این دلیل که عاطفی ترند و احساسی تر عمل می کنند و شاید هم شناخت نادرست از آداب زیارت.

به گزارش راسخون به نقل از زن فردا حضور زنان جامعه ما در عرصه های مختلف فرهنگی، اجتماعی ، سیاسی و مذهبی مستلزم حفظ شأن و ارزش و وقار زن مسلمان باید باشد. به بیان دیگر اگر زنی بخواهد حتی در مقدس ترین مکانها رفت و آمد داشته باشه باید دغدغه حفظ حجاب و عفاف داشته باشد.

اسلام زمانی اجازه حضور زنان را در مساجد می دهد که بتوانند خود را از دید نامحرم بپوشانند و بر نگاه و حجاب و صدای خود کنترل داشته باشند. امام خمینی (قدس) نیز فرمودند که در این صورت اشکال ندارد بلکه سزاوارتر است که به مسجد برود.

یعنی اگر زن مسلمان ذره ای به رعایت موارد گفته شده شک داشته باشد نماز خواندن او در خانه اش ارجح است به نماز جماعتش در مساجد.

تعریف قرآن کریم از حجاب بطور خلاصه چیزی است که از هر جهت مانع دیده شدن چیز دیگر شود.یعنی چیزی یا عملی که در مقابل نامحرم جلوه ای نداشته باشد. یعنی پوشیدن کردار و رفتار و ظاهر از نگاه کوردلان و فرصت طلبان.

در دین ما به جزئی ترین مسائل زنان از نوع راه رفتن زن، سخن گفتن با نامحرم ، فعالیت در محیطهای خارج از خانه از محل کار تا مقدس ترین مکانها یعنی مسجد اهمیت فراوانی داده شده است . حال حضور زن در عرصه هایی که ضرورتی ندارد یا احتمال ذره ای انحراف و غفلت باشد ،چه حکمی پیدا می کند؟

حال بحث را به یک زاویه که موضوع بحث است معطوف می کنیم؛
حضور زن در محیطی مذهبی و عرفانی مثل قبور ائمه علیهم السلام باید به صورتی باشد که نه تنها ضرری برای او نداشته باشد بلکه یک پله او را به خدا و اهل بیت علیهم السلام نزدیکتر کند و اگر این یقین حاصل شود البته حضورش بهتر است.

اگر به زیارت بارگاه ملکوتی امام هشتم علی بن موسی الرضا علیه السلام آمده باشید شاید با خیل عاشقان و مشتاقان آن حضرت در صحن و یا ضریح مطهر برخورد داشته اید.

ولی لازم است بدانیم غفلت در هرجا ممکن است به سراغ آدمی بیاید. حتی در این محیط مقدس که جایی است برای رسیدن به همه خوبیها و فضیلت ها ، باید مراقب بود. نیتها فرق می کند آدمها فرق می کنند ، نگاهها فرق می کند پس باید دقت شود که کوچکترین لغزشی نکنیم و این ممکن نیست مگر با درک درست معنای زیارت.

شاید لازم بود قبل از تعریف حجاب به تعریف “زیارت درست “می پرداختم . متأسفانه عده ای تصور می کنند که زیارت یعنی رساندن دست به ضریح مطهر و این حقیقت بیشتر بین خانمها رواج دارد شاید به این دلیل که عاطفی ترند و احساسی تر عمل می کنند و شاید هم شناخت نادرست از آداب زیارت.

ولی حقیقت این است که گره زدن دل به اعتقادات و عقاید پاکی که ائمه علیهم السلام برای ما باقی گذاشته اند و عمل به دستورات آنان زیباترین نشانه ابراز بندگی است. حرم یعنی جایی که حرمت دارد و جایگاهی است برای دلهای عاشق .جایی است که تنها باید نشانه احترام و ارادت باشد نه عرصه رقابت و شکستن حقها و حرمت ها.

آنقدر باید این ابراز عشق درست و کامل باشد که صحن و یا گرداگرد ضریح صحنه نجواهای عاشقانه با معشوق باشد.باید آنقدر با مفهوم حجاب و عفاف عمیق گره خورده باشی که با زیارت ، حجاب از کف نرود. غفلت در هر جا ممکن است به سراغ آدمی بیاید. گاهی آنچه کمرنگ است پر رنگ تر از عقاید جلوه می کند و شاید برای عده ای زیارت اولی بشود به حجاب و عفاف.

اقتدا به امام معصوم یعنی اطاعت از دستورات دین و درک سیره ائمه و اگر این باشد راه به راحتی از بیراه تشخیص داده می شود و حقیقتها روشن.
البته که حقیقت خود همیشه روشن است و ما بهتر است خود را پیدا کنیم.
و در آخر بیتی تقدیم به خواهرانی که شاید کمی غفلت دارند:
هر شاخه ای که از باغ برون آرد سر در میوه آن طمع کند راهگذر