پرسش :
حضرت علي اكبر(علیه السلام)، چگونه در كربلا جانفشاني ميكردند؟
پاسخ :
آن حضرت كه گويا در حادثه عاشورا حدود بيست و هفت سال داشت، اولين فرد از بنى هاشم است كه عازم ميدان شد و به شهادت نايل آمد. هنگام ورود به ميدان، اين اشعار را به صورت رجز مىخواند:
أنا عَلِىّ بن حسين بنِ عَلىّ
نَحن وبيْت اللهِ اوْلى بِالنبىّ
أطْعنكُم بِالرُّمْح حتى يَنْثَنى
أضْربُكمْ بِالسيْفِ أحْمى عَنْ أبى
ضَرْب غُلامٍ هاشمىٍّ علوىّ
وَاللهِ لا يَحْكم فينَا ابنُ الدَّعِىّ
حملات شكننده و شجاعانه آن حضرت، كه منجر به قلع و قمع دشمنان مىشد، مرتب تكرار مىشد. طورى كه كوفيان از ترس و وحشتى كه از آن حضرت و حملات او به دلشان مىافتاد، عقب نشينى و فرار مىكردند »ففعل ذلك مراراً وأهل الكوفة يتّقون قتله«(1)
خوارزمى مىگويد: حضرت على اكبر )ع( آن قدر جنگيد كه امان مردم كوفه را بريد. روايت شده است كه با وجود تشنگى صد و بيست نفر را به هلاكت رساند و آن هنگام كه بر اثر شدت تشنگى از پدر آب طلب كرد و به دليل عدم وجود آب، تشنه برگشت اين گونه رجز خواند:
ألحَربُ قد بانَتْ لَها الحَقايِق
وَظَهرتْ مِن بَعدِها مَصادِق
وَاللهِ ربّ العَرْشِ لانُفارِق
جُمُوعَكُمْ أوْتُغْمَدَ الْبَوارِق
اين بار نيز عدهاى را به هلاكت رساند طورى كه عده كشته شدگان به دويست نفر رسيد سرانجام، با تفصيلى كه در تاريخ نهضت كربلا آمده، با لب تشنه به شهادت رسيد.
پی نوشتها:
(1) ارشاد 106 /2
آن حضرت كه گويا در حادثه عاشورا حدود بيست و هفت سال داشت، اولين فرد از بنى هاشم است كه عازم ميدان شد و به شهادت نايل آمد. هنگام ورود به ميدان، اين اشعار را به صورت رجز مىخواند:
أنا عَلِىّ بن حسين بنِ عَلىّ
نَحن وبيْت اللهِ اوْلى بِالنبىّ
أطْعنكُم بِالرُّمْح حتى يَنْثَنى
أضْربُكمْ بِالسيْفِ أحْمى عَنْ أبى
ضَرْب غُلامٍ هاشمىٍّ علوىّ
وَاللهِ لا يَحْكم فينَا ابنُ الدَّعِىّ
حملات شكننده و شجاعانه آن حضرت، كه منجر به قلع و قمع دشمنان مىشد، مرتب تكرار مىشد. طورى كه كوفيان از ترس و وحشتى كه از آن حضرت و حملات او به دلشان مىافتاد، عقب نشينى و فرار مىكردند »ففعل ذلك مراراً وأهل الكوفة يتّقون قتله«(1)
خوارزمى مىگويد: حضرت على اكبر )ع( آن قدر جنگيد كه امان مردم كوفه را بريد. روايت شده است كه با وجود تشنگى صد و بيست نفر را به هلاكت رساند و آن هنگام كه بر اثر شدت تشنگى از پدر آب طلب كرد و به دليل عدم وجود آب، تشنه برگشت اين گونه رجز خواند:
ألحَربُ قد بانَتْ لَها الحَقايِق
وَظَهرتْ مِن بَعدِها مَصادِق
وَاللهِ ربّ العَرْشِ لانُفارِق
جُمُوعَكُمْ أوْتُغْمَدَ الْبَوارِق
اين بار نيز عدهاى را به هلاكت رساند طورى كه عده كشته شدگان به دويست نفر رسيد سرانجام، با تفصيلى كه در تاريخ نهضت كربلا آمده، با لب تشنه به شهادت رسيد.
پی نوشتها:
(1) ارشاد 106 /2
