نام زیبا و یاد دیبای حضرت ختمی مرتبت محمد بن عبدالله (صلّی‌ اللّه‌ علیه‌ و آله‌ و سلّم) آن چنان دلرباست که قلوب مومنان را تسخیر و جان‌های مسلمانان را در نشاط خاطر و وجد وافر قرار می‌دهد.

با آن که حضرت محمد اَشرف مخلوقات و فرستاده خاصه خداست ولی آن وجود ذی وجود نیز مِثل تمام افراد بشرِ روی زمین، سرانجام یک روز دنیا را وداع کرده دعوت حق را لبیک می‌گوید و به سوی ملکوت پر می‌کشد و عاشقانش را از درک حضورش محروم می‌سازد که:

اللهم نشکو الیک فقد نبیینا

بارخدایا به تو شکایت می‌بریم از نبودن پیامبرمان

آری پیامبری که به عنوان خاتم انبیا مبعوث شده است، و دارای جایگاه ممتاز حبیب الله نسبت به سایر انبیا و با القابی والا ستوده شده است و همگان در سایه قرب او به قرب حق مقرّب می‌گردند1، از دنیا می‌رود اما راه و رسالتش زنده و باقی می‌ماند2.

او همه آیین‌های پیامبران پیش از خود را تایید و تصدیق نموده است3. و از آن روی که خاتم انبیا است، نقطه عطفی است که آغاز خلقت (که همان پیامبران اولین از آدم تا خاتم است) را به انجام آفرینش (یعنی پس از حکومت جهانی ائمه اطهار) متصل می‌کند4، لذا پیامبر اکرم (صلّی‌ اللّه‌ علیه‌ و آله‌ و سلّم) می فرماید: چون من رسول غنی و حکیم هستم و از طرف خدای غنی و حکیم پیام آوردهام مزدی طلب نمی‌کنم، پیام من سراسر حکمت، انگیزه و هدف دارد و این هدف، یک چیز بیشتر نیست و آن (اتخاذ سبیل) و طی صراط مستقیم است و این هدف واحد دو چهره و دو نام دارد، که یکی قرآن و دیگری عترت است5. هیچ گاه از این دو پیشی نگیرید، از آنها دور ننمانید و گرنه هلاک می‌شوید6.

حال مائیم و این دو گوهر گران‌سنگ، تا با قرآن چه کنیم و با عترت پاکش که امروز در ولی الله الاعظم حضرت حجت بن الحسن امام مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) تبلور یافته چگونه بیعت نماییم.

سید احمد سجادی

پی‌نوشت‌ها:

1) پیامبر رحمت، حضرت آیت الله جوادی آملی ،ص 11

2) با پیامبر، بنت الشاطی، سید محمد رادمنش، ص 316

3) همان

4) پیامبر رحمت، حضرت آیت الله جوادی آملی، ص 12

5) سیره رسول اکرم در قرآن، حضرت آیت الله جوادی آملی، جلد 1، ص 336

6) دارالکتب الاسلامیه، سید علی اصغر قرشی